ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
Μια γυναίκα με πλούσια πολιτιστική δράση και κοινωνική παρουσία, που η ματιά της ξεχωρίζει και η σπιρτάδα της αποτυπώνεται στα έργα της. Η φαντασία και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει την καθημερινότητα φαίνεται ακόμη και στους πίνακες που ζωγραφίζει αλλά και τις πέτρες που διακοσμεί και τόσο αγαπά. Ένα κομμάτι της ψυχής της είναι εκεί και μας περιμένει να το διαβάσουμε και γιατί όχι να συναντηθούμε μαζί του. Άλλωστε η τέχνη της Σοφίας Πουλή αποσκοπεί μεταξύ άλλων και στην επικοινωνία και την αλληλεπίδραση.
Από την εποχή που διατηρώ μνήμη. Έχω την αίσθηση πως έχουμε την ίδια μέρα γενέθλια.
Τι είναι για εσένα η τέχνη σου και τι αισθάνεσαι όταν δημιουργείς;
ΜΕΘΕΞΗ είναι το όνομά της. Επικοινωνία με τον κόσμο των αισθήσεων και των ιδεών. Ζάλη, μέθη, ίλιγγος συναισθήματα.
Ποια είναι η σχέση που έχεις με τα έργα σου; Τι αγαπάς περισσότερο στη δουλειά σου;
Τίποτα πιο συναρπαστικό από τη συνύπαρξή μου με τα πινέλα μου, τους καμβάδες μου στη μοναξιά του εργαστηρίου μου. Εκεί υπάρχω εγώ και ο κόσμος μου.
Πρώτη ύλη τα βότσαλα της Μάνης. Στα χέρια σου μετατρέπονται σε πραγματικά κοσμήματα. Πως ήρθε η ιδέα;
Περπατούσα καλοκαίρι στην όμορφη Μάνη, στην ακροθαλασσιά και κοιτούσα τα βότσαλα που στολίζουν το σύνορο της θάλασσας. Πόση ομορφιά Θεέ μου… είπα πόσο καλοσχηματισμένα. Αναρωτήθηκα πως από ένα τόσο άγριο τοπίο μπορεί να βγαίνει τόση ομορφιά. Κάνεις δε τους έδινε σημασία. Όλοι τα πατούσαν ή τα πετούσαν πάλι στη θάλασσα, στην ίδια θάλασσα που τα είχε λιάνει που τα είχε εξημερώσει που τότε είχε δώσει σχήμα και χρώμα. Τους υποσχέθηκα πως θα τα βάλω στα σαλόνια μας.Υποσχέθηκα να τους δώσω έκφραση μπορεί και συνείδηση. Ελπίζω να κράτησα την υπόσχεσή μου.
Χρησιμοποιώντας αυτό το ασυνήθιστο υλικό ως καμβά, δε φοβάσαι τον πειραματισμό;
Όχι, δε φοβάμαι τον πειραματισμό γιατί η ζωή μας ολόκληρη είναι ένας πειραματισμός. Άλλωστε εάν δε ρισκάρεις, δε πειραματιστείς δε θα μπορέσεις να απολαύσεις τη μαγεία που θα σου βγάλει το αποτέλεσμα.
Πως ξεκινάς να δουλεύεις ένα καινούργιο έργο; Από πού αντλείς έμπνευση;
Έμπνευση η ποίηση της θάλασσας οι στιγμές της καθημερινότητας τα ταξίδια του μυαλού μου με κατευθύνουν να εκφραστώ μέσα από τη ζωγραφική. Ότι μπορώ να δω, να αγγίξω, να αισθανθώ.
Υπάρχει κάποια καθοριστική στιγμή στη διαδρομή σου; θυμάσαι το πρώτο έργο σου που εκτέθηκε;
Η αφετηρία του ονείρου μου ήταν η πρόταση που μου είχε γίνει να συμμετέχω σε μια έκθεση στο ΕΑΠ με τρία έργα μου. Αγωνία για το πώς θα ήταν αυτή η εμπειρία. Η άγνοια του φόβου. Εκεί έγινε και η πρώτη πώληση στην πρώτη μου έκθεση και η συγκίνηση συνεχίστηκε όταν αυτό ήταν η αιτία του πρώτου άρθρου που γράφτηκε για εμένα. Διάβαζα το άρθρο και σκεφτόμουν τον πατέρα μου. Ήθελα νοερά να το ζήσει μαζί μου αφού είχε φύγει… από αυτή τη ζωή. Ήξερε το πάθος μου για τη ζωγραφική. Τον ένιωσα, ήταν δίπλα μου, χαίρονταν την χαρά μου. Αυτή η στιγμή ήταν δική μας αποκλειστικά.
Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ως καλλιτέχνη;
Δανειζόμενη τα λόγια του αγαπημένου μου ζωγράφου Σαλβαντόρ Νταλί θα είμαι στην ερώτησης σας τόσο σύντομη ώστε ήδη έχω τελειώσει. (Όπως καταλαβαίνετε δε μου αρέσει να μιλώ για μένα, το αφήνω σε εσάς.
Τι αντίκτυπο θα ήθελες να έχουν οι δημιουργίες σου στον κόσμο;
Θα επιθυμούσα να τους προσφέρω γενναιόδωρα την τέχνη μου ως απότοκο της ευαισθησίας μου.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου; Ετοιμάζεις κάποια καινούργια έκθεση ;
Μόλις τελείωσε μια ομαδική έκθεση από Πατρινούς καλλιτέχνες στη γενέθλια πόλη Πάτρα. Και τώρα το Πάσχα στο εξωτερικό, συγκεκριμένα στη Ρώμη, συμμετείχα στην έκθεση “Felicita” στην gallery Medina. Επίσης δέχτηκα μια πρόταση για Βαρκελώνη μέσα στο Μάιο 2025.
Τι θα έλεγες σε αυτούς που αγαπούν κάποια τέχνη αλλά διστάζουν να ασχοληθούν επαγγελματικά;
Η τέχνη είναι ένας σπουδαίος φίλος που δε θα σε προδώσει ποτέ, στα εύκολα και στα δύσκολα. Η τέχνη είναι η φίλη που όλοι θα θέλαμε να έχουμε.
