Εγραψε ο αναπληρωτής περιφερειάρχης Χαράλαμπος Μπονάνος:
Οι μνήμες του κτηρίου , το Αρσάκειο , η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία ,η ποιοτική εκπαίδευση γενιών και γενιών , άνθρωποι που απέκτησαν δεξιότητες , γνώσεις κυρίως όμως αξίες , σε αυτό το κτήριο που εμείς οι Πατρινοί το έχουμε πάντα για το σύμβολο της γνώσης και της Παιδείας

Ένα ταξίδι όμως που δεν άντεξε στο χρόνο , για το κτήριο εννοώ , αφού νομικά λάθη , το παρέδωσαν στον τότε δήμο
Με περηφάνια το λέω ήμουνα από τους τελευταίους προέδρους συλλόγου γονέων και κηδεμόνων που αγωνίστηκαν να παραμείνει το κτήριο σαν σχολείο , σαν εκπαιδευτήριο , ακολουθώντας την παράδοση ετών και όχι να παραδοθεί για γραφειοκράτικη στέγαση
Δεν τα καταφέραμε οι αποφάσεις των δικαστηρίων , αβελτηρίες , υποχρέωσαν την Φιλεκπαιδευτική να μετακομίσει στο Πλατάνι


Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει σεβασμός στις μνήμες τουλάχιστον το κτήριο δεν ρήμαξε όπως τόσα αλλά που υπάρχουν στην κατοχή της , και μια λιτή αξιοποίηση που δεν διαγραφεί αναμνήσεις της σχολικής εποχής ,αντιθετα οι μεγάλες αφίσες θυμίζουν την χρήση που είχε το Αρσάκειο τις εποχές που οι μαθητές και μαθήτριες βηματίζαν στους χώρους της διδασκαλίας

Και φυσικά η επιλογή των γονιών να στείλουν τα παιδιά τους σε αυτό τον χώρο , δεν ήταν ελιτίστικη επιλογή αλλά βαθειά ριζωμένη αντίληψη και συνειδητοποίηση , ότι καλύτερα να έκοβαν εξοδα για την διασκέδαση τους παρά από την συγκροτημένη μόρφωση που έπρεπε να πάρουν τα παιδιά μας
Άλλωστε η φήμη για τις σπουδαίες επιδόσεις στα θεωρητικά μαθήματα ήταν κάτι που στην πράξη ακολουθούσε γενιές αποφοίτων

Σήμερα που όλοι μας επιστρέψαμε αναζητώντας τα ίχνη των ριζωμένων αναμνήσεων , τις παραστάσεις μιας εποχής που οι αξίες στην βαθμολόγηση είχαν την προτεραιότητα τους , έχουμε αν μη τι άλλο την βεβαιότητα ότι το βλέμμα μας θα στρέφεται με μελαγχολία σε ένα οικοδόμημα που κάποτε κυριαρχούσε η αξία της μόρφωσης και όχι της έκδοσης ενός πιστοποιητικού





