του Αχιλλέα Ροδίτη (από εφημερίδα ΠΟΛΙΤΕΙΑ)
Το τρένο μπορεί προσφάτως να έφθασε στην Κ. Αχαΐα – και καλώς – αλλά ήρθαν τα «πάνω – κάτω» στις εναλλαγές δρομολογίων του προαστιακού της Πάτρας και σε ό,τι είχε συνηθίσει πολύς κόσμος που χρησιμοποιούσε τον προαστιακό για Ρίο και μετακινούνταν γρήγορα και άνετα απ’ τον σταθμό Άγιου Ανδρέα προς την πλευρά του Ρίου και αντιστρόφως, αλλάζοντας τρένο στον κεντρικό σταθμό ΟΣΕ στην Τριών Συμμάχων.
Είναι αλλαγές που έχουν προκαλέσει «κύμα» διαμαρτυρίας συμπολιτών κάθε ηλικίας. Και αυτό, διότι είναι πλέον αναγκασμένοι να περπατούν την απόσταση «Άγιος Ανδρέας – Τριών Συμμάχων» για να πάρουν το τρένο για Ρίο. Ή αν επιστρέφουν απ’ το Ρίο, να κατεβαίνουν στην Τριών Συμμάχων και να περπατούν προς τη νότια πλευρά της πόλης.
Κι είναι θέμα που αφορά πολύ κόσμο. Διότι ο προαστιακός της Πάτρας είχε κυριολεκτικά ενώσει την πόλη με το Ρίο και είναι αναρίθμητοι οι πολίτες που μένουν ή εργάζονται προς Τριών Ναυάρχων, Άγιο Ανδρέα, Παπαφλέσσα, Ψηλαλώνια, Αγία Βαρβάρα, Απόστολο Παύλο, έως και Βορείου Ηπείρου. Μέχρι πρότινος πήγαιναν στον σταθμό του Αγίου Ανδρέα και έπαιρναν το τρένο που ερχόταν από Καμίνια. Έφθαναν στην Τριών Συμμάχων και επιβιβάζονταν στο τρένο για Ρίο. Όταν επέστρεφαν, έπρατταν το ίδιο προς την αντίθετη κατεύθυνση, φθάνοντας με τρένο ως τον σταθμό του Αγίου Ανδρέα.
Το θέμα αφορά και πολλούς νέους – εφήβους και 20χρονα παιδιά – οι οποίοι ήθελαν να φθάσουν στο Ρίο, για μπάνιο και διασκέδαση στα παραλιακά καταστήματα.
ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΒΗ
Όπως περιγράφουμε παραπάνω, οι κάτοικοι των συνοικιών της Πάτρας από Τριών Ναυάρχων προς Βορείου Ηπείρου, που μετακινούνται προς Ρίο ή γυρνούν από εκεί, καθημερινά, για λόγους εργασίας, πήγαιναν στον σταθμό του Αγίου Ανδρέα και έπαιρναν το τρένο που ερχόταν από Καμίνια για να φθάσουν στην Τριών Συμμάχων και να πάρουν το τρένο προς Ρίο. Και αντιστρόφως, έφθαναν με τρένο, στον Άγιο Ανδρέα και ενδιάμεση αλλαγή στην Τριών Συμμάχων.
Αλλά αυτό μπορούσε να συμβαίνει επειδή το δρομολόγιο «Πάτρα-Καμίνια» διαρκούσε μόλις μια ώρα και άρα τα δύο τρένα (Καμινίων και Ρίου) συναντιόντουσαν (ανά μία ώρα) στον κεντρικό σταθμό του ΟΣΕ. Τώρα όμως που το τρένο πήγε ως την Κ. Αχαΐα, ο χρόνος του συγκεκριμένου δρομολογίου έχει αυξηθεί σε πάνω από μιάμιση ώρα. Επίσης, τα δύο τρένα (Κ. Αχαΐας και Ρίου) συναντιούνται στην Πάτρα μόνο κάθε τρεις ώρες!
Άρα, οι επιβάτες πρέπει… να περπατούν ή να φθάνουν με άλλο μέσο ως τον κεντρικό σταθμό του ΟΣΕ, στην Τριών Συμμάχων, και από εκεί να παίρνουν τον προαστιακό με προορισμό το Ρίο. Και όταν γυρίζουν, να κατεβαίνουν στον κεντρικό σταθμό ΟΣΕ και είτε με τα πόδια, είτε με άλλο μέσο, να φθάνουν στις συνοικίες προς Βορείου Ηπείρου.
ΕΡΗΜΩΣΕ Ο ΣΤΑΘΜΟΣ
Το γεγονός, όπως είναι φυσικό, είχε ως αποτέλεσμα να έχει πια ερημώσει ο σιδηροδρομικός σταθμός του Αγίου Ανδρέα. Είναι πιο φανερό αυτή την εποχή που το τρένο αποτελούσε διέξοδο για πολλά παιδιά της εφηβείας που έπαιρναν τρένο απ’ τον Άγιο Ανδρέα για να πάνε για μπάνιο στο Ρίο. Όμως τώρα δεν το κάνουν αφού πρέπει να περπατήσουν ως την Τριών Συμμάχων ή να περιμένουν κάνα τρίωρο! Έτσι, το αποφεύγουν γενικά. Το ίδιο και γυναίκες εργαζόμενες.
Αυτό που προξενεί μεγάλη απορία είναι γιατί ο συγκεκριμένος σταθμός, μια έκταση πολλών τετραγωνικών μέτρων δίπλα στο κέντρο της πόλης, αφέθηκε να μοιάζει με χώρο – «φάντασμα» ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελεί πάρκο αναψυχής και συνδυαστικά ένα Μουσείο τρένου. Όπως αντίστοιχα υπάρχουν σε άλλες πόλεις.
ΣΤΟΧΟΣ Η ΜΕΙΩΣΗ
ΧΡΟΝΟΥ ΠΡΟΣ Κ. ΑΧΑΪΑ
Όπως έχει ξαναγράψει η «Πολιτεία», η στόχευση είναι η μείωση χρόνου μετάβασης από την Πάτρα στην Κ. Αχαΐα και αντιστρόφως. Η διαδρομή προς μια κατεύθυνση θα πρέπει να διαρκεί λιγότερο από μισή ώρα, και πιο συγκεκριμένα, στα 27 λεπτά, προκειμένου έτσι να διασφαλίζεται μια κυκλική διαδρομή σε μία ώρα. Γεγονός που δεν θα προκαλεί αλυσιδωτά προβλήματα στα υπόλοιπα δρομολόγια και τις μεταξύ τους διασυνδέσεις και θα κάνει ελκυστικότερο το υπάρχον δρομολόγιο προς και από Κ. Αχαΐα. Όμως για τον λόγο αυτό απαιτείται περαιτέρω εκσυγχρονισμός της σιδηροδρομικής γραμμής και επιπλέον και πιο σύγχρονο σιδηροδρομικό υλικό. Όταν μάλιστα ο στόχος που επιδιώκεται να επιτευχθεί δεν είναι απλά και μόνο η άφιξη του τρένου στον παλιό σταθμό του ΟΣΕ στην Κ. Αχαΐα, που είναι αρκετά πιο πριν από την Κ. Αχαΐα, αλλά το να φθάσει το τρένο μέχρι το ύψος της Κ. Αχαΐας και να επεκταθεί και μέχρι τα πρώτα καταστήματα της παραλίας.
ΕΡΗΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΡΙΟ
Μαγαζιά έκλεισαν, άλλα υπολειτουργούν!
Το ότι η απόλυτη ερημιά έχει επικρατήσει και στο Ρίο, είναι γεγονός. Το πρόβλημα αφορά αφενός τους κατοίκους οι οποίοι αν πρέπει να μετακινηθούν με τρένο, χρειάζεται να περπατήσουν από ή ως κοντά στο ύψος του Πόρτο Ρίο όπου τερματίζει το τρένο. Και αφετέρου, τους επαγγελματίες εστίασης οι οποίοι επένδυσαν σε μια πολυσύχναστη περιοχή τα καλοκαίρια, που όμως ερήμωσε εξαιτίας των παρατεταμένων συνεχιζόμενων ημι-στάσιμων έργων που δεν λένε να «ξεκολλήσουν» και να προχωρήσουν. Και παρέμεναν με το σκεπτικό ότι… κάποτε τα έργα θα τελείωναν και η περιοχή θα αναβαθμιζόταν ριζικά.
Είναι μια κατάσταση που κάνει πολλούς επαγγελματίες να σχολιάζουν λέγοντας: «ας μην ξεκινούσε ποτέ το έργο. Ας έμενε το τρένο το παλιό, όπως ήταν, αφού δε μπορούμε να φτιάξουμε καινούργιο σε εύλογο χρόνο». Προφανέστατα είναι μια άποψη που διατυπώνεται καθ’ υπερβολή, ωστόσο «κρύβει» όλη την αλήθεια γύρω από το τι σκέφτονται και πως νιώθουν οι επιχειρηματίες που κλήθηκαν να κρατήσουν «όρθιες» επιχειρήσεις σε μια μακρά περίοδο αναδουλειάς εξαιτίας έργων που μοιάζουν να ‘χουν σταματήσει στον χρόνο…
Πιο ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της καφετέριας που λειτουργούσε στον άκρως γραφικό και όμορφο χώρο του παλιού σταθμού του ΟΣΕ του Ρίου. Ο ιδιοκτήτης δεν άντεξε την προβληματική κατάσταση και έβαλε λουκέτο. Αλλά με το ίδιο λουκέτο απειλούνται κι άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις, αφού, το τρένο βοηθούσε στην αύξηση κίνησης στην περιοχή ενώ τώρα η κίνηση «τερματίζει» στον Καστελόκαμπο.
