Ημέρες απολογισμών και ανασκοπήσεων είναι συνήθως οι τελευταίες ημέρες κάθε χρονιάς. Ομως, το 2020 δεν μοιάζει με κάποια από τις προηγούμενες χρονιάς. Είναι ένα έτος γεμάτο απουσίες και ματαιώσεις με τον πολιτισμό να βρίσκεται σχεδόν σε μόνιμη καραντίνα. Μια χρονιά που το μεγαλύτερο γεγονός που την σημάδεψε, σε τοπικό επίπεδο όσον αφορά τον πολιτισμό, ήταν μια ματαίωση, η ματαίωση των εκδηλώσεων του τελευταίου τριημέρου του Πατρινού Καρναβαλιού. Είναι μια χρονιά χωρίς μεγάλα γεγονότα να την σημαδέψουν, καθώς η ίδια και όλες οι εκφάνσεις της σημαδεύτηκαν από την πανδημία. Ομως, υπήρξε και ένα άλλο παράδοξο.
Είναι μια χρονιά κατά τη διάρκεια της οποίας ξεχώρισαν άτομα που παρά το γενικό κλίμα, αποφάσισαν να κάνουν νέες αρχές και να προχωρήσουν.
- Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τίποτα δεν μας προετοίμαζε τον Ιανουάριο του 2020 για αυτό που θα ακολουθούσε. Οι πρώτοι 2,5 μήνες της χρονιάς, δεν είχαν κάτι το ξεχωριστό. Πραγματοποιήθηκε η τελετή έναρξης του Πατρινού Καρναβαλιού, τα παιχνίδια του Κρυμμένου Θησαυρού έγιναν κανονικά, οι καρναβαλικές ομάδες πραγματοποίησαν τις παραστάσεις τους και ήταν μία Πέμπτη, όταν ήρθε η είδηση πως λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, ματαιώνονταν οι εκδηλώσεις του τελευταίου τριημέρου του Πατρινού Καρναβαλιού.
- Οπως είναι φυσικό, η είδηση προκάλεσε αναταραχή. Οι αντιδράσεις πολλές, καθώς ακόμα δεν γνωρίζαμε το μέγεθος αυτού που θα ακολουθούσε. Οι καρναβαλικές ομάδες διοργάνωσαν τελικά τις δικές τους παρελάσεις, τόσο το βράδυ του τελευταίου Σαββάτου όσο και με το μεσημέρι της Κυριακής, ενώ εκείνη την ημέρα φωτογραφήθηκαν μπροστά στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων» με τις στολές που δεν είχαν την ευκαιρία να φορέσουν στην παρέλαση. Τελετή λήξης δεν είχαμε, με το Καρναβάλι του 2020, να «συνεχίζεται» μέχρι σήμερα…
- Και φυσικά το 2020 ήταν η χρονιά στην οποία τα πληρώματα έχασαν τη στέγη τους, τις σταφιδαποθήκες του ΑΣΟ, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει βρεθεί λύση.
- Οσον αφορά τις υπόλοιπες πολιτιστικές εκδηλώσεις, δεν υπάρχουν και πολλά να πούμε για αυτές. Ο χρόνος ξεκίνησε κανονικά, με παραστάσεις και συναυλίες, όπως είχαμε κάθε χρονιά. Οταν όμως ήρθε ο Μάρτιος, όλα άλλαξαν. Θέατρα, συναυλιακοί χώροι, γκαλερί, αίθουσες τέχνης έκλεισαν με τον πολιτισμό να μπαίνει στο ψυγείο και τις όποιες προσπάθειες να μετατίθενται στο διαδίκτυο.
- Ετσι, είχαμε διαδικτυακές παραστάσεις, διαδικτυακές συναυλίες, ακόμα και διαδικτυακά κινηματογραφικά φεστιβάλ. Και κάπως έτσι, η ζωή μας πέρασε από τον φυσικό στον ψηφιακό χώρο, με τους υπολογιστές, τις μικρές οθόνες και τα βιβλία να αποτελούν τις μοναδικές μας διεξόδους και εξόδους.
- Μεγάλοι χαμένοι της χρονιάς οι καλλιτέχνες και γενικά οι άνθρωποι του πολιτισμού, οι οποίοι έμειναν χωρίς έργο και αντικείμενο. Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και στην Πάτρα πολλές, από μουσικούς, ηθοποιούς, σκηνοθέτες κλπ, οι οποίοι βλέποντας πως δεν συμπεριλαμβάνονται στους ΚΑΔ που θα λάμβαναν την ειδική επιχορήγηση από την κυβέρνηση, αγωνιούσαν για την επόμενη ημέρα.
- Τα πράγματα άνοιξαν με το «άνοιγμα» του καιρού, καθώς τον Ιούνιο, ξεκίνησαν οι πρώτες ανοικτές εκδηλώσεις, τόσο του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας όσο και άλλων φορέων. Φέτος, το Διεθνές Φεστιβάλ, δεν θύμιζε αντίστοιχα άλλων χρονιών. Χωρίς το τριήμερο jazz +πράξεις, οι εκδηλώσεις περιελάμβαναν κυρίως ερασιτέχνες αλλά και καλλιτέχνες της πόλης, ενώ ήταν όλες δωρεάν για το κοινό. Αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε κάποια εκδήλωση, ίσως να ήταν αυτή της μετονομασίας του Εργοστασίου Τέχνης σε Εργοστάσιο Τέχνης Θάνος Μικρούτσικος.
- Οι μήνες πέρασαν και φτάνουμε στον Σεπτέμβριο, οπότε και πραγματοποιείται το Καλοκαιρινό Καρναβαλικό Φεστιβάλ. Οχι με την μορφή που αρχικά είχαμε φανταστεί και μας είχαν πει, χωρίς παρελάσεις και εκδηλώσεις στην πόλη, αλλά με εικαστικές εκθέσεις στις οποίες η πόλη είχε την ευκαιρία να δει και το άλλο πρόσωπο του Πατρινού Καρναβαλιού, αυτό της τέχνης, της δημιουργίας και της φαντασίας και το άνοιγμα τον Παλαιών Δημοτικών Σφαγείων.
- Με τον Νοέμβριο έρχεται το νέο lockdown, το οποίο αν και αρχικά επρόκειτο να διαρκέσει δύο εβδομάδες, είναι ακόμα μέχρι και σήμερα σε ισχύ. Και έτσι, η ζωή μας επέστρεψε στις οθόνες.
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ
Οπως προείπαμε, μπορεί το 2020 να μην είχαμε εκδηλώσεις όμως είναι μια χρονιά στην οποία ξεχώρισαν άτομα, τα οποία δεν το έβαλαν κάτω και μέσα σε αυτό το κλίμα ματαίωσης και απαισιοδοξίας πήγαν ενάντια στο ρεύμα και ξεχώρισαν.
- Ενα από αυτά είναι ο Πατρινός Σταύρος Ράπτης, ο οποίος συνυπογράφει το σενάριο της ταινίας «Μήλα» του Χρήστου Νίκου, ταινία που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στα Οσκαρ.
- Μέσα στο 2020 γνωρίσαμε και την Διεπιστημονική Ομάδα Λειτουργίας Παλαιών Σφαγείων, που αποτελείται από τους Βασίλη Κοσμόπουλο, Γεωργία Μανωλοπούλου, Ιωάννη Κοψίνη, Παναγιώτη Παπαδάτο, Ξενοφώντα Παπαευθυμίου, Παναγιώτη Φαφούτη και Γιάννη Μουγγολιά, την ομάδα που είναι υπεύθυνη για τις δύο εκθέσεις που είδαμε στον χώρο και κέρδισαν θετικά σχόλια.
- Και μπορεί το 2020 να είναι γκρίζο, όμως η Art In Progress και ο Κλεομένης Κωστόπουλος και φέτος μας κάλεσε να υψώσουμε ψηλά το βλέμμα, μακριά από την άδεια καθημερινότητα, και να θαυμάσουμε τα πολύχρωμα murals που και φέτος διακόσμησαν τοίχος της Πάτρας.
- Την χρονιά που σύντομα τελειώνει, τα μικρά παιδιά στερήθηκαν πολλά πράγματα. Παιχνίδια, σχολείο, πάρτι. Ομως, χάρις στην Ντρινteam και τον Τηλέμαχο Τσαρδάκα, που έφεραν στην Ελλάδα τη δράση που πρωτοξεκίνησαν οι συνάδελφοί τους της θεατρικής ομάδας Campsirago Residenza από τη Λομβαρδία, δεν τους έλειψαν τα παραμύθια. Πώς; Μέσα από την δράση «Παραμύθια από το τηλέφωνο… στο τηλέφωνο» που γνώρισε μεγάλη επιτυχία κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας.
- Και μπορεί τα θέατρα και οι πολιτιστικοί χώροι να έκλεισαν το 2020, όμως η Ελένη Καραμούζη το έβαλε πείσμα ανοίγοντας το θέατρο «Οροφως», περιμένοντας το πότε θα τελειώσει το lockdown για να μας παρουσιάσει τη δική της πρόταση.
