του Αχιλλέα Ροδίτη
Για μήνες αποτελούσαν ένα σημείο ανάπαυσης και κοινωνικής συνάθροισης για δεκάδες πολίτες. Ο λόγος για τα έξι με επτά παγκάκια που βρίσκονταν στο ανατολικό τμήμα της πλαζ, στο δασάκι δίπλα στην άσφαλτο, προσφέροντας μια δωρεάν ευκαιρία για ξεκούραση με θέα τη θάλασσα. Όπως καταγγέλλει στην «Πολιτεία» ο αναγνώστης κ. Νικόλας Δρομίδης, Κοινωνιολόγος, «ο χώρος αυτός ήταν πολύτιμος», «ειδικά για εμάς τους φτωχούς και παραπεταμένους», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «που ήθελαν απλώς να πάρουν λίγο τον αέρα τους».
Και συνεχίζει: «Ωστόσο, εδώ και περίπου 20 ημέρες, τα παγκάκια αυτά έχουν μυστηριωδώς εξαφανιστεί, αφήνοντας πίσω τους ένα ‘γυμνό πεδίο’». Ο κ. Δρομίδης εκφράζει την εύλογη απορία και την υπόθεση μήπως η αφαίρεσή τους έγινε σκοπίμως, ώστε οι πολίτες να οδηγούνται μόνο σε καταστήματα για να ξαποστάσουν και να περάσουν την ώρα τους δίπλα στη θάλασσα. Σημειώνει, μάλιστα, με νόημα, πως το μοναδικό παγκάκι που απέμεινε, είναι κάποιο που βρίσκεται «σε μια άκρη που δεν βλέπεις ούτε τον ίσκιο σου».
Το ερώτημα που θέτει ο αναγνώστης προς τη Δημοτική Αρχή είναι ευθύ: «Γνωρίζει ο Δήμαρχος ή ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος για την κατάσταση αυτή;». Προκαταλαμβάνοντας, δε, την πιθανή δικαιολογία περί κλοπών, ο κ. Δρομίδης αντιπροτείνει τη λύση που εφαρμόζεται και αλλού: την εγκατάσταση πάγκων βιδωμένων και τσιμεντωμένων στο έδαφος.
Βέβαια, ούτως ή άλλως οδηγεί σε αδιέξοδο η σκέψη για το πώς θα μπορούσαν να κλαπούν πέντ-έξι παγκάκια από έναν τέτοιο χώρο. Θα έπρεπε οι κλέφτες να πάνε νύχτα, με φορτηγάκι, να μπουν στη διαδικασία να τα ξηλώσουν χρησιμοποιώντας ειδικά εργαλεία κ.λπ.. Ολόκληρη… δουλειά, δηλαδή, αρκετά κοπιαστική και χρονοβόρα. Που σίγουρα θα άφησε ελεύθερο το πεδίο κάποιος να ακούσει ή να δει κάτι. Συνεπώς, δεν θα μπορούσε να συμβεί μια τέτοια κλοπή. Και γιατί άλλωστε; Τι να τα κάνει κανείς τα παγκάκια…;
Η υπόθεση αναδεικνύει τη σημασία του δημόσιου χώρου ως κοινού αγαθού. Οι περίοικοι που συχνάζουν καθημερινά στην Πλαζ της Πάτρας, περιμένουν μιαν απάντηση και, κυρίως, περιμένουν την αποκατάσταση του χώρου όπως ήταν και πριν, δηλαδή, να αντικατασταθούν τα «χαμένα παγκάκια» με καινούργια, για να μπορεί ο κόσμος να απολαμβάνει στιγμές ξεκούρασης.
