Κι ενώ η Πάτρα με βάση τους αριθμούς και τις στατιστικές έχει κάνει σημαντικά βήματα για να ξεφύγει από το αδιέξοδο της ανεργίας και ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη τα έργα για την ανάπλαση του ιστορικού κέντρου της πόλης, υπάρχουν εικόνες που αποκαρδιώνουν.
Εικόνες όχι από κάποια συνοικία ή κάποια γειτονιά της Πάτρας, αλλά μέσα στην καρδιά της. Στην πλατεία Γεωργίου και στους δρόμους γύρω από αυτήν, σε μία ακτίνα που φτάνει ως και την πλατεία Όλγας.
Γέροντες να κοιμούνται στα παγκάκια, ρούχα πεταμένα στην στοά του Δημοτικού Θεάτρου Απόλλων από τους αστέγους, χαρτόνια πάνω στα παγκάκια της πλατείας Όλγας, ρακοσυλλέκτες να ψάχνουν τους γεμάτος από τα σκουπίδια κάδους του κέντρου και μια ακόμα:
Ένας νεαρός συρμένος στο έδαφος, με το πρόσωπο στο μάρμαρο και μια επιγραφή που γράφει ότι είναι άστεγος και χρειάζεται βοήθεια. Εικόνες που σίγουρα προκαλούν θλίψη.
Όσο και αν γνωρίζουμε ότι υπάρχει δομή στην Πάτρα, όμως, οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς, είτε αρνούνται τις κοινωνικές υπηρεσίες και τη βοήθεια τους, είτε δεν έχουν τις προϋποθέσεις (να μην είναι εξαρτημένοι από ουσίες, αλκοόλ κτλ) για να μείνουν στην Στέγη των Αστέγων του ΚΟΔΗΠ.
