Μια απίστευτη ιστορία διάσωσης για ένα γατάκι, από πίνακα καταμερισμού με τριφασικό ρεύμα 400 βολτ, περιγράφει σε ανάρτησή της η δημοσιογράφος και φιλόζωη Ελίζα Καλλίτση. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι είναι απο εκείνες που “όταν τις ζήσεις γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος” και αυτό χάρη στον Δημήτρη και τον Θόδωρο, τους δυο εργαζόμενους στον τομέα ηλεκτροφωτισμού του Δήμου.
“3 πρωταγωνιστές μιας ιστορίας διάσωσης, από εκείνες που δεν συμβαίνουν συχνά μα όταν τις ζήσεις γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος γιατί ακριβώς οι Άνθρωποι που βρίσκονται την κρίσιμη στιγμή δίπλα σου δεν σου αφήνουν περιθώριο για κάτι άλλο.
Πάμε λοιπόν στην ιστορία. Αυτός είναι ο Φώτης που έκανε το λάθος να τρυπώσει – μέσα από μία σκουριασμένη ρωγμή – στο πιο επικίνδυνο σημείο που θα μπορούσε. Σε έναν πίνακα καταμερισμού με τριφασικό ρεύμα 400 βολτ ο οποίος τροφοδοτεί την ευρύτερη περιοχή της παραλιακής και τους πυλώνες!
Ο μικρός έκανε το λάθος να μπει στο σημείο παγίδα έκανε όμως και κάτι σωστό. Άρχισε να σκούζει όσο πιο δυνατά μπορούσε. Τον ακούσαμε από αρκετά μακριά, όμως οποιαδήποτε προσπάθεια και αν κάναμε όλη τη νύχτα έπεφτε στο κενό. Βάζαμε φαγητό, μιλάγαμε τη γλώσσα του, προσπαθούσαμε να ανοίξουμε την πόρτα. Όλα αυτά ήταν λάθος όπως καταλάβαμε το επόμενο πρωί όταν πια κάλεσαμε βοήθεια και ήρθε σε χρόνο μηδέν το συνεργείο Ηλεκτροφωτισμού του Δήμου. Ο Δημήτρης και ο Θόδωρος. Απομακρυνθείτε αμέσως από εκεί μας είπαν. Οποιαδήποτε λάθος κίνηση θα είναι μοιραία. Αν ακουμπούσε 2 εκατοστά πιο πάνω, αν πηδούσε, αν τρόμαζε θα καιγόταν σε ένα λεπτό! Μας απαγόρευσαν ακόμη και να πλησιάσουμε γιατί θα μας “τραβούσε” είπαν το ρεύμα. Τέτοια ήταν η ισχύς. Μείναμε άφωνες γιατί η απειρία την προηγούμενη νύχτα είχε τον πρώτο λόγο και μια χαρά προσπαθούσαμε ανεπιτυχώς να παραβιάσουμε την πόρτα και το μωρό πήγαινε πέρα δώθε . Ευτυχώς κινείτο στην ίδια ευθεία. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο είπαν , μετά από κάθε προσπάθεια που έκαναν και εκείνοι. .Είναι επικίνδυνο για όλους . Έτσι έσκαψαν μια τρύπα στο έδαφος ώστε να μπορέσει το μικρό να βγει μόνο του κάποια στιγμή… Αν σταματούσε η ιστορία εδώ θα ήταν εκ των πραγμάτων δύο πολύ ευσυνείδητοι με ευαισθησία υπάλληλοι και ενδεχομένως να νομίζαμε ότι όλα έγιναν καλώς.. Είχαν σχεδόν κλείσει την πόρτα και ετοιμάζονταν να φύγουν. Το μωρό παρέμενε μέσα. Ξαφνικά κάνουν μεταβολή και αρχίζουν σαν ιεροτελεστία, δεν μας έβλεπαν καν, με χειρουργικό τρόπο να κόβουν και να απομονώνουν ένα ένα τα καλώδια, να πετάνε λαμαρίνες, να σκάβουν στο χώμα, να προσπαθούν στα λίγα εκατοστά να βρουν εκείνο το ασφαλές σημείο να ακουμπήσουν το μωρό χωρίς να μετακινηθεί. Σιωπηλοί και χωρίς να κοιτάζονται. Τα βλέμματα στραμμένα μόνο στο μικρό. Μετά από 40 δραματικά λεπτά ο Δημήτρης και ο Θόδωρος κρατούσαν στην αγκαλιά τους το μικρό. Ε, βάλαμε τα κλάματα. Μόνο το μικρό δεν έκλαψε την ώρα εκείνη. Ίσως και εκείνο τα είχε χαμένα. Δεν είναι η διάσωση μόνο. Δεν είναι η ευαισθησία μόνο. Είναι η ελπίδα και η δύναμη που σου δίνουν αυτοί οι Ανθρωποι. Είναι αυτή η μεταβολή προς το στόχο. Πως σας λένε τους ρώτησα. Δεν έχει σημασία μου είπαν. Όλα τα παιδιά του συνεργείου του Ηλεκτροφωτισμού του Δήμου αυτό θα έκαναν.
Ο Φώτης έκανε μπάνιο, έγινε άσπρος, τρέχει και παίζει ασφαλής πια και ψάχνει σπίτι!” αναφέρει η Ελίζα Καλλίτση.
