Με πείσμα, θέληση αλλά και κόπο ο Γιώργος Ζαρανιάκος δεν σταματά να προσπαθεί καθημερινά να πετύχει τους στόχους του και να πραγματοποιήσει τα όνειρα του.
Όνειρα που έμειναν πίσω όταν στα 18 του χρόνια έχασε τον πατέρα του και αναγκάστηκε, αντί να δώσει Πανελλήνιες, να δουλεύει προκειμένου να στηρίζει οικονομικά την οικογένεια του.
Πολλές φορές κουράστηκε, όπως λέει, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκε να τα παρατήσει. Διάβαζε στα διαλλείματα του πάνω στο τιμόνι του λεωφορείου ενώ στα ρεπό του εργαζόταν και ως σερβιτόρος προκειμένου να επιβιώσει.
Σημαντική ήταν η βοήθεια της διευθύντριας του σχολείου. Εκείνη, όταν επέστρεψε μετά από 7 χρόνια και την παρακάλεσε να τον αφήνουν να παρακολουθεί μαθήματα στο τελευταίο θρανίο γιατί δεν είχε λεφτά για φροντιστήριο, δέχθηκε.
Κάπως έτσι η προσπάθεια του ανταμείφθηκε αφού κατάφερε να μπει στο Τμήμα Νοσηλευτικής, στην Πάτρα. Δεν έμεινε όμως εκεί. Σήμερα και αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του μέσα σε τέσσερα χρόνια, παρακολουθεί μεταπτυχιακό πρόγραμμα πάνω στην αγωγή υγείας.
Το διάβασμα για τον Γιώργο συνεχίζεται παράλληλα με την δουλειά αφού πλέον στόχος του είναι μέσα από κατατακτήριες εξετάσεις να σπουδάσει Ιατρική και μάλιστα να κερδίσει μία ακαδημαϊκή καριέρα με διδακτορικό.
«Θέλω να καταφέρω να εισαχθώ στην Ιατρική και με αυτό τον τρόπο να βρίσκομαι δίπλα στο συνάνθρωπο και να προσφέρω με το δικό μου τρόπο» λέει χαρακτηριστικά.
