«Ο Μέγας Ιεροεξεταστής» του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι είναι ένα από τα κεφάλαια του μυθιστορήματος Αδελφοί Καραμαζώφ. Μέσα σ ένα κελί , στην Ισπανία του 14ου αιώνα , στα ποιο σκοτεινά χρόνια της Ιεράς Εξετάσεως, ο Ιησουίτης ιερέας θα εκστομίσει κατά του συλληφθέντα Ιησού και εν ονόματι της αγάπης για την ανθρωπότητα , τον λόγο της μεγάλης μισανθρωπίας . Κατηγορεί τον Ιησού ότι έδωσε στους ανθρώπους το δώρο της ελευθερίας της συνειδήσεως, ένα δώρο που στα χέρια του αδύναμου και πρόστυχου , κατά τη γνώμη του ανθρώπινου είδους, γίνεται βάρος ασήκωτο και μεταμορφώνεται σε όπλο καταστροφής. Το μόνο που μένει στον Ιεροεξεταστή είναι να πάρει την Πορφύρα και το Ξίφος του Καίσαρα και να αφαιρέσει από τον άνθρωπο την ελευθερία , για να μπορέσει να τον σώσει από τον ίδιο του τον εαυτό οδηγώντας τον στην ευτυχία. Κι όλα αυτά στο όνομα της αγάπης για την ανθρωπότητα. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της λογοτεχνίας που ακούμε την Εξουσία και την Βία να μιλάει στο όνομα της αγάπης για τον άνθρωπο , με τόση καθαρότητα επιχειρημάτων και με τέτοιο αίσθημα δικαίου για την αναγκαιότητα της αποστολής της…
Η σκηνοθεσία της παράστασης δεν ακολουθεί τα βήματα μιας ρεαλιστικής απόδοσης του χώρου και του χρόνου . Διασκευάζοντας το κείμενο ,το προβάλει στην σύγχρονη εποχή και προσπαθεί με την χρήση του συμβολισμού να μεταφέρει την εσωτερική ερημιά που υπάρχει μέσα στο λόγο του Μεγάλου Ιεροεξεταστή, φτιάχνοντας σκηνικά μια προβολή του ψυχικού του τοπίου . Με την εμφάνιση του ενεργητικού γυναικείου στοιχείου (Γεωργία Μασσαρά), γίνεται απόπειρα να διερευνηθεί και να καταδειχθεί ο ρόλος της γυναίκας στο παιχνίδι και την επιβολή της εξουσίας . Από την Εύα και την Λαίδη Μάκμπεθ ,όπου η γυναίκα δρούσε στο παρασκήνιο ,μέχρι την εποχή μας ,εποχή της γυναικείας χειραφέτησης ,οπού ανέλαβε επίσημα και φανερά το μερίδιο που της ” αναλογεί ” στον μηχανισμό, είτε δρώντας ενεργά ,είτε μένοντας απαθής και πειθήνια, όπως συμβολίζεται από την παρουσία του παθητικού στοιχείου ( Αναστασία Παναγιωτοπούλου ) .
Στην παράσταση αποδίδονται από την Γεωργία Μασσαρά και αποσπάσματα από την Θεία Κωμωδία του Δάντη καθώς και αποσπάσματα από κείμενα ανατομίας , ώστε να ενισχυθεί η εικόνα της παθητικότητας και απανθρωποποίησης των σύγχρονων κοινωνιών.
Σκηνοθεσία : Γεράσιμος Ντάβαρης
Κίνηση : Γεράσιμος Ντάβαρης
Φωτισμοί : Γεράσιμος Ντάβαρης
Μουσική επιμέλεια : Βασίλης Καλαντζής
Επιμέλεια σκηνικού- κοστούμια : Γεράσιμος Ντάβαρης
Εικαστικά : Ελευθερία Αλεξανδράτου
Ειδικές κατασκευές : Φώτης Στεργίου
Φωτογραφία : Μαρία Κοσυφίδου
Αφίσα: Νάσος Ευστρατιάδης
Παίζουν: Γεράσιμος Ντάβαρης, Γεωργία Μασσαρά , Αναστασία Παναγιωτοπούλου
Παραγωγή Θεατρική Εταιρία Αντίμετρο-Πολυχώρος Πολιτισμού Μηχανουργείο
Διάρκεια 1 ώρα και 5 λεπτά
Τιμή εισιτηρίου: 12 ευρώ στο ταμείο του θεάτρου, 10 ευρώ μειωμένο- ομαδικό 8 ατόμων -προπώληση ( προπώληση στο ταμείο του θεάτρου )
Πληροφορίες- στο τηλ: 6937492516
Πολυχώρος Μηχανουργείο Ευμήλου 2- 4 ( πίσω από τον Ιερό ναό Αγίου Ανδρέα )
Ημέρες παραστάσεων: 26/1, 27/1, 28/1, 2/2, 3/2, 4/2, 9/2, 10/2, 11/2, 16/2, 17/2, 18/2
Ώρες: Παρασκευή 21:30 , Σάββατο 21:00, Κυριακή 20:15
