Η οικογένεια Δασκαλάκη είχε χτυπηθεί από την τραγωδία για πρώτη φορά τοι 2019. Όταν έφυγε η μόλις 3,5 ετών Μαλένα. Εκείνη την εποχή ο πατέρας μάνος Δασκαλάκης είχε δηλώσει για την περιπέτεια της υγείας της δευτερότοκης κόρη του: «Ήταν πρησμένοι οι λεμφαδένες της. Το ψάξαμε στην Πάτρα, ήταν όλες οι εξετάσεις της καθαρές. Πήγαμε στο “Αγλαΐα Κυριακού”, μείναμε λίγες μέρες και, μετά από ένα μυελόγραμμα που έγινε, διαγνώστηκε με λευχαιμία,. Νοσηλευτήκαμε, για έξι μέρες, στο “Ελπίς”. Οι γιατροί έκαναν ό,τι μπορούσαν. Το παιδί ήταν μια χαρά. Η λευχαιμία που είχε ήταν 100% ιάσιμη. Και το παιδί έπαθε ανακοπή. Οι γιατροί ήταν πολύ καλοί όλοι τους. Δεν μπορώ να πω ότι έγινε κάποιο λάθος. Η διευθύντρια, όταν το έμαθε, έτρεξε, ήρθε πάνω από το παιδί και του είπε “γιατί σε εσένα;”. Το παιδί δεν είχε καμία σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά εκεί μέσα. Το παιδί έτρεχε όλη μέρα. Χοροπήδαγε, τραγουδούσε το προηγούμενο βράδυ. Και έπαθε ανακοπή στον ύπνο του, το μεσημέρι. Δεν μπορούμε να ρίξουμε ευθύνες σε κάποιον. Οι εξετάσεις του παιδιού ήταν πάντα φυσιολογικές. Ένα μυελόγραμμα έδειξε τη λευχαιμία. Έναν βλάστη (λευχαιμικό κύτταρο) είχε πάνω της, που έπρεπε να είχε χίλιους. Απλώς, ακολουθήσαμε το πρωτόκολλο και το παιδί έπρεπε να λάβει θεραπεία. Τώρα, δεν ξέρουμε αν έγινε από τη θεραπεία, μπορεί να μην άντεξε η καρδούλα της κάτι. Πάντως ένα πρωτόκολλο ακολουθούν και οι γιατροί, στα περισσότερα παιδιά τα ίδια κάνουν. Να μη ρίξουμε ευθύνη, ειδικά σε αυτούς τους γιατρούς. Για εμένα αυτοί οι άνθρωποι είναι “Άγιοι”. Είναι “Άγιοι” Ένα μεγάλο “ευχαριστώ” μπορούμε να τους πούμε Σε εννιά ώρες πρήστηκαν οι λεμφαδένες της, σε εννιά μέρες πέθανε. Τα παιδί θα έβγαινε 100 τοις εκατό υγιές από το νοσοκομείο. Ήταν ένα τυχαίο, λογικά, γεγονός. Αλλά, το παιδί “έφυγε” και δεν ξαναγυρίζει, ό,τι και να γίνει».
Για την Ιριδα και τον θάνατό της είχε μιλήσει η Ρούλα Πισπιρίγκου, η τραγική μάνα: «Πριν 7 μήνες σε κράτησα στην αγκαλιά μου… χθες έβλεπα το βίντεο που ανάρτησε η υπέροχη μαμά σου… χαμογέλασα στα σκέρτσα σου… σήμερα στο δρόμο να φέρω στη ζωή μια νέα ζωή μαθαίνω ότι έχασα εσένα…. μικρό μου ουράνιο τόξο… μικρή μου Ιριδα…! Η ψυχή μου μαύρισε όπως εκείνη τη νύχτα…»!
