του Αχιλλέα Ροδίτη
Η χρήση κινητού είναι η αιτία για όλα τα κακώς συμβαίνοντα στον κόσμο των νέων; Η έξαρση της βίας, η απροσεξία στο μάθημα, η προχειρότητα με την οποία πολλοί νέοι εκλαμβάνουν την ιδέα «Σχολείο», οφείλονται στο κινητό ή μήπως τα αίτια είναι βαθύτερα και σε αυτά τα μονοπάτια ούτε που προσπαθήσαμε να φθάσουμε ως χώρα;
Η «Πολιτεία» δίνει τον λόγο σε τρεις συμπολίτες μας οι οποίοι έχουν δώσει και δίνουν τον καθημερινό αγώνα τους στον χώρο της (Δωρεάν) εκπαίδευσης. Τον συνδικαλιστή Καθηγητή κ. Φώτη Βασιλακόπουλο, τον εκπρόσωπο του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών, κ. Χρήστο Γκρεκιώτη, αλλά και τον Ιδρυτή της ΑΣΤΟ-Επικοινωνούμε και μπαρουτοκαπνισμένο καθηγητή Μέσης Εκπαίδευσης (Μαθηματικό) κ. Διονύση Ροδίτη.
ΦΩΤΗΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ – Εκπρόσωπος ΟΛΜΕ
Μιλώντας για το ζήτημα του κινητού στην τάξη και αφού ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους ότι προφανώς και η χρήση του δεν πρέπει να υπάρχει και έτσι κι αλλιώς απαγορευόταν και από πριν, ο πρώην Ταμίας της Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας και Εκπρόσωπος στην ΟΛΜΕ, Μαθηματικός κ. Φώτης Βασιλακόπουλος επισημαίνει ότι τα αίτια του προβλήματος για την έλλειψη προσοχής στα σχολεία και γενικότερα για τα σύγχρονα φαινόμενα, (βία κλπ), στον κόσμο των νέων, δεν εντοπίζονται σε ένα κινητό…
«Αυτό που η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας δεν αντιλαμβάνεται είναι ότι προκαλεί αντιδράσεις από μόνη της η αντίφαση, απ’ τη μια να έχουμε ψηφιακά φροντιστήρια, ψηφιακά μαθήματα, κλπ, αλλά απ’ την άλλη, να πέφτουν σοβάδες στα σχολεία! Ή να υπάρχουν τάξεις με 27 και 29 μαθητές στοιβαγμένους μέσα σε αυτές; Ή οι μαθητές να κάνουν μάθημα τουρτουρίζοντας απ’ το κρύο;
Αυτά, οι μαθητές τα βλέπουν, τα ζουν….», δηλώνει ο κ. Βασλακόπουλος υπονοώντας ότι σε μεγάλο βαθμό αυτά αποτελούν την αιτία του κακού». Έτσι, παραπέμπει σε μια λύση που έχει να κάνει με τη φροντίδα και την μέριμνα προς την κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού των σχολείων και της ποιότητας της εκπαίδευσης που παρέχουν στους νέους. Ενώ δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει και σειρά άλλων αιτιών, που ξεφεύγουν από τα όρια ενός σχολικού προαύλιου. «Ακόμα και η γενική κατάσταση στη χώρα εξοργίζει τα παιδιά. Το ότι βλέπουν, για παράδειγμα, τους γονείς τους να ζορίζονται να βγάλουν τον μήνα, είναι κάτι που τους προκαλεί οργή…», εξηγεί ο κ. Βασιλακόπουλος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΡΕΚΙΩΤΗΣ – Εκπρόσωπος του ΕΣΥΝ
«Βεβαίως και συμφωνούμε ότι δεν πρέπει να γίνεται χρήση κινητού μέσα στις σχολικές αίθουσες, και από μαθητές, και από διδάσκοντες που οφείλουν να δίνουν το παράδειγμα. Κι ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν τον νου τους στο μάθημα. Αλλά τι νόημα έχει, το παιδί να μην ασχολείται με το κινητό μες την τάξη, τις έξι ώρες την ημέρα, αλλά να απασχολείται με αυτό όλες τις άλλες ώρες;
Δυστυχώς, τα προβλήματα στην Εκπαίδευση δεν οφείλονται στο κινητό και δεν επιλύονται μέσα από αυτό και την απαγόρευσή του. Άλλες είναι οι δράσεις που πρέπει να αναπτυχθούν, ώστε τα παιδιά από μόνα τους να ενδιαφέρονται για το μάθημα και όχι για το κινητό. Δράσεις που να βοηθήσουν στο να κτίσουμε ένα σχολείο ελκυστικό, που να ανταποκρίνεται, όχι μόνο στα μαθησιακά αλλά σε όλες συνολικά τις αναζητήσεις και ανάγκες των παιδιών.
Εν ολίγοις, θέλουμε ένα… άλλο σχολείο».
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΡΟΔΙΤΗΣ – Μαθηματικός
«Τα προβλήματα στην Εκπαίδευση και την Παιδεία, είναι βαθύτερα και ουσιαστικότερα. Αλλά και οι λύσεις, ταυτόχρονα, είναι γνωστές και καταγεγραμμένες. Δυστυχώς, όμως, βαδίζουμε σε άλλη κατεύθυνση. Προς την συντηρηκοποίηση του κόσμου και του καθησυχασμού του. Η απαγόρευση χρήσης του κινητού στην τάξη, είναι η ‘απλή λύση’. Είναι εύκολο να το πεις και να το εφαρμόσεις. Αλλά το ζητούμενο είναι να προχωρήσεις στις πιο σύνθετες και δύσκολες λύσεις που θα εγγυηθούν ένα άλλο σχολείο. Ένα σχολείο όπου η εκπαίδευση θα είναι ουσιαστική, λειτουργική, ευχάριστη και αναγκαία για τα ίδια τα παιδιά.
Δυστυχώς, το μόνο που δεν έχουν κάνει ακόμα είναι να μας ξαναφέρουν την μπλε ποδιά! Δεν έχουν νόημα όμως όλες αυτές οι αποφάσεις και απαγορεύσεις που μας πηγαίνουν πίσω. Νόημα έχει να δημιουργήσουμε ένα σχολείο όπου οι μαθητές να ‘διψούν’ για μάθηση και εκ των πραγμάτων να μην πηγαίνει ο νους τους στο κινητό.
Αλλά το ερώτημα είναι τι θέλω, γιατί εκεί ξεκινούν όλα. Θέλω πράγματι να δημιουργήσω σκεπτόμενους ανθρώπους ή τρομοκρατημένους; Πιστεύω ότι οι λύσεις υπάρχουν, τις ξέρουν και είναι και ανέξοδες. Αλλά η πολιτική απόφαση βρίσκεται σε αντίθετη κατεύθυνση».
