Έφυγε από τη ζωή ανήμερα της Εργατικής Πρωτομαγιάς και σε ηλικία 83 ετών ο αγωνιστής Αντώνης Πετράτος. Το ΚΚΕ τον αποχαιρετά με μια μακροσκελή ανακοίνωση:
«Ο σ. Αντώνης γεννήθηκε στην Πάτρα και ήταν γιος του Δημήτρη Πετράτου, μαχητή του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ Πελοποννήσου.
Επίσης μέλους του ΚΚΕ που συνελήφθη από τον αστικό στρατό, μετά από μάχη μαζί και με άλλους αγωνιστές, και εκτελέστηκε στο Γηροκομείο της Πάτρας το 1949, ζητωκραυγάζοντας “ζήτω το ΚΚΕ”.
Ο σ. Αντώνης μπήκε από μικρός στη βιοπάλη.
Στην σκληρή καθημερινή δουλειά στα μηχανουργεία, με το αμόνι και το σφυρί έμαθε “πως δενότανε τ’ ατσάλι”. Γρήγορα ρίχτηκε στον αγώνα για την οργάνωση των νέων μεταλλεργατών στο αγωνιστικό συνδικάτο Μετάλλου Πάτρας και Περιχώρων “Η ΕΝΩΣΗ”. Πρωτοπόρος στις διεκδικήσεις για ανθρώπινες συνθήκες ζωής, για αξιοπρεπείς μισθούς και ωράρια, για το δίκιο των εργατών.
Οργανώθηκε στην Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη και αναδείχτηκε σύντομα σε στέλεχος της. Με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας 1967-1974 συνελήφθη, όντας γραμματέας της στην Αχαΐα. Στη συνέχεια οδηγήθηκε στην εξορία, σε Γιούρα, Λακκί, Ωρωπό και Παρθένι Λέρου, απ’ όπου και απολύθηκε. Αντιμετώπισε ως εξόριστος τις σκληρές συνθήκες κράτησης με συνεπή αγωνιστική στάση.
Στην 12η Πλατιά ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ το 1968 τάχθηκε αμέσως με τις αποφάσεις και συνυπόγραψε μαζί με άλλους συντρόφους εξόριστους επιστολή στήριξης στο Κόμμα. Με την ίδρυση της ΚΝΕ, μετά από απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ το 1968, εντάχθηκε ως εξόριστος στις γραμμές της, ενώ συνέχισε παράνομος μετά την απόλυσή του, δρώντας στην Πάτρα.
Από το 1974 συμμετείχε ενεργά στην αναδιοργάνωση του Κόμματος στην Πάτρα, ως μέλος και στέλεχος του ΚΚΕ. Συνέβαλλε αποφασιστικά, ως μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής, στην ανάπτυξη των οργανώσεων, ιδιαίτερα μέσα στην εργατική τάξη, αλλά και στην ανάπτυξη αγωνιστικών κινητοποιήσεων για τα συμφέροντα του λαού. Ήταν για πολλά χρόνια μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Αχαΐας. Το 1990-1991 έδωσε μάχη για την υπεράσπιση του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος, τις αρχές λειτουργίας του, πολεμώντας τον οπορτουνισμό. Ο σ. Αντώνης ήταν μέλος του Συλλόγου εξορισθέντων και φυλακισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974.
Τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρήθηκε από σοβαρά προβλήματα υγείας, αλλά παρ’ όλα αυτά, ακόμη και υποβασταζόμενος, συμμετείχε στις εκδηλώσεις και δραστηριότητες του Κόμματος. Ο σ. Αντώνης έμεινε πιστός στο Κόμμα μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του» αναφέρει ανακοίνωση του κόμματος.
Το ΚΚΕ εκφράζει στη σύζυγό του, στα παιδιά του και στους οικείους του, τα θερμά του συλλυπητήρια.
Η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 3 Μαΐου, στις 12:00, στο Δεύτερο Νεκροταφείο στην Λεύκα.
