Η κηδεία του, θα γίνει σημερα στις 12 το μεσημέρι από τον Ιερό Ναό Παντοκράτορος Πατρών.
Ο Στυλιανός Ζαμπέτης ήταν ένας πραγματικός δάσκαλος, άνθρωπος που ενέπνευσε τους μαθητές τους, τους δίδαξε Μαθηματικά αλλά και έδωσε τα εφόδια για το δικό τους αύριο. Η απώλειά του, σε ηλικία 96 ετών, σκόρπισε θλίψη στην πατραϊκή κοινότητα και κυρίως στον εκπαιδευτικό χώρο και στις γενιές των Πατρινών που τον είχαν καθηγητή.
Η κηδεία του, θα γίνει αύριο στις 12 το μεσημέρι από τον Ιερό Ναό Παντοκράτορος Πατρών.
Το «αντίο» από την οικογένεια του
Συγκλονισμένη η οικογένεια του εκλιπόντος από την απώλεια του, τον αποχαιρετά με ένα λιτό, αλλά γεμάτο σημαντικά μηνύματα κείμενο, που επιμελήθηκε μια από τις εγγονές του:
«Πολύτιμε, μοναδικέ, δυνατέ, αγαπημένε μας παππού, που μας μεγάλωσες σαν πατέρας μας, με άπειρη αγάπη, φροντίδα, αξίες και αφοσίωση, αγάπη για τη μάθηση εις αεί!
Όλα τα λόγια είναι λίγα…
Κοιμήθηκες στα 96, οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνάμε. Είσαι πάντα εδώ και θα ζεις μέσα μας να μας στηρίζεις και να μας δίνεις δύναμη με το παράδειγμα της αστείρευτης θέλησης και της αισιοδοξίας σου!
Για σένα τα πτυχία και σήμερα!.. και κάθε καιρού προσπάθεια! Υπόσχεση σε όσα μας δίδαξες με μεράκι και αγάπη.
Περήφανοι και ευγνώμονες και εμείς για σένα, η σύζυγος σου, τα 3 σου παιδιά και σύζυγοι, και τα 6 σου εγγόνια. Και οι μαθητές σου»
“Το Αέναο Χαμόγελο Της ύπαρξης σου, κάθε φορά που σε συναντούσα , ήταν η δύναμη μου για έναν καλύτερο κόσμο. Η απέραντη καλοσύνη του νου σου, αντανακλούσε σε μια ατέρμονη λογική κατανόηση της προσωπικότητας μας. Η δύναμη της ψυχής σου, μέχρι τέλους αναδείκνυε μια ήρεμη άυλη αγάπη απέναντι μας, με ένα δικό σου τρόπο, παππού. Μία ακέραιη έμπνευση ζωής, αθόρυβα δίπλα μας μέχρι τέλους, σα να γνώριζες πότε πλησιάζει η ώρα και δεν ήθελες να μας το πεις. Σ’ ευχαριστώ για ένα όμορφο εφόρου ζωής ταξίδι, που τώρα ξεκινάει για όλους μας. Να προσέχεις».
«ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΑΣ»
Τα εγγόνια του, παρουσιάζουν ένα σύντομο βιογραφικό του αγαπημένου τους, παππού:
«Γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου του 1928 στην Πάτρα. Προπολεμική εποχή. Ο πατέρας του ήταν λοχίας στον πόλεμο στη Μικρά Ασία. Με καταγωγή από τη Σάμο, το Άνω Βαθύ. Η μητέρα του από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Ο αδελφός του ο Τάσος Ζαμπέτης που απεβίωσε πριν ολίγων χρόνων ονομάστηκε από αποθανόντα στρατιώτη του, Μιχαήλ Ζαμπέτη. Έζησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε ηλικία 12 ετών μαθητής. Η επιβίωση ήταν σκληρή σε κρυψώνες και δύσβατους λόφους όπως ο Ομπλός. Αργότερα, ως φοιτητής ταξίδεψε σε χώρες, με αγαπημένη την Ιταλία, την Φλωρεντία όπου ξεκίνησε τις σπουδές με υποτροφία ως Μηχανολόγος Μηχανικός, οι οποίες όμως διακόπηκαν λόγω λήξης των υποτροφιών. Έπειτα σπούδασε Μαθηματικά στην Ελλάδα στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στην πορεία του δίδαξε στα πρώτα σχολεία γυμνάσια και λύκεια της Πάτρας, καθώς ασχολήθηκε και με ιδιαίτερα μαθήματα προετοιμάζοντας γενιές μαθητών για το Πανεπιστήμιο! Ο πρώτος μαυροπίνακας της Σχολής Μαθηματικών των Πατρών ήταν δική του δωρεά, καθώς έτρεφε μεγάλο σεβασμό, εκτίμηση και αγάπη και αφοσίωση για το συγκεκριμένο μάθημα.
Με τη σύζυγό του Ελένη Βάκρου, απέκτησαν τρία παιδιά: τον Μιχαήλ, τον Ευάγγελο και την Αικατερίνη Ζαμπέτη και 6 εγγόνια: Ελένη και Στυλιανό Ζαμπέτη, Σταματία, Ελένη και Στυλιανό Σερέτη, και Στυλιανό Ζαμπέτη, Στα οποία έδωσε απέραντη αγάπη, αφοσίωση ζωής, και αξίες εξ αυτών και την έμπρακτη σημασία της οικογένειας.
Κοιμήθηκε σε ηλικία 96 ετών υγιής και δυνατός, με διαύγεια πνεύματος, από επιπλοκές ασθενειών του γήρατος.
Περήφανος για την οικογένειά του παιδιά και εγγόνια του, τους γονείς του, τους μαθητές του! Που συχνά μνημόνευε! Με αγάπη, δύναμη και θέληση για τη ζωή για τα Μαθηματικά και τις αξίες, με μοναδικές εμπειρίες ζωής και ιστορίες βιωμάτων, ως παρακαταθήκη δύναμης και αγάπης».
Συγκινημένοι και οι μαθητές του
Δεκάδες οι συγκινητικές αναφορές, σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης από μαθητές του αείμνηστου καθηγητή:
«Ήταν κατά την γνώμη μου ο καλύτερος μαθηματικός που γνώρισα γιατί καταλάβαινε τις ελλείψεις σου. Δεν τον είχα καθηγητή. Εμένα μου έκανε δέκα επαναληπτικά μαθήματα καί πέρασα μαθηματικά με άριστα. Κάτι είχε αυτός ό άνθρωπος που σ’ ενέπνεε τον σεβασμό είχε σοφία και καλοσύνη και ή χαρά ήταν μεγάλη όταν τον έβλεπα. Μου άφησε όμως κάτι μέσα μου κάτι αρχέγονο όπως μου άφησαν οι διάλογοι του Σωκράτη», γράφει συμπολίτης, ενώ άλλος προσθέτει: «Τον είχα κι εγώ καθηγητή. Μας σήκωνε στον πίνακα με αριθμό που μας είχε δώσει στον καθένα. Έτσι έπρεπε να είσαι διαβασμένος κάθε μέρα. Επίσης μας προέτρεπε να βρούμε και δεύτερη λύση για κάθε πρόβλημα. Καλό του ταξίδι».
«Εξαιρετικός άνθρωπος και καθηγητής. Θα το θυμάμαι πάντα για το παράστημά του, τους κύκλους που έκανε στον πίνακα χωρίς διαβήτη. Μαθητής κλασσικού τμήματος. Απολάμβανα το μάθημα του. Καλό ταξίδι άρχοντα», έγραψε άλλος μαθητής του.
«Ο Στέλιος Ζαμπέτης υπήρξε εμβληματική προσωπικότητα στην εκπαίδευση… Αξιοθαύμαστο μαθηματικό μυαλό, με οξυδέρκεια και ενάργεια πνεύματος… Οι γνώσεις του και η προσωπικότητά του μένει ανεξίτηλη στον χρόνο… Ταξίδεψε στους ουρανούς… Η παρακαταθήκη του τεράστια. Ειλικρινή συλλυπητήρια στα παιδιά και τα εγγόνια του… Καθώς τους μεταλαμπάδευσε αρχές και αξίες σπάνιες και πολύτιμες. Εν χώρα ζώντων να κατοικεί», προσθέτει ένας ακόμη.
«Είχα την τύχη να τον έχω καθηγητή μου σε ιδιαίτερα μαθήματα για τρία χρόνια. Οπότε εκτός των ιδιαίτερων μαθηματικών του δεξιοτήτων, γνώσεων και εμπειριών, είχαμε την ευκαιρία να μου μεταδώσει αγάπη για τα μαθηματικά, τη μαγεία των αριθμών, την σοφία της γεωμετρίας. Μου μεταλαμπάδεψε την αγάπη για τη διδασκαλία, την πίστη στον εαυτό μου και τις ικανότητες μου. Είχε επιθυμία να γίνω ναυπηγός, μου έλεγε να φύγω να σπουδάσω στο εξωτερικό να φτάσω ψηλά γιατί είχα τα προσόντα. Πίστευε σε μένα περισσότερο από ότι εγώ στον εαυτό μου. Εν τέλει έγινα καθηγήτρια μαθηματικών γιατί αυτό επιθυμούσε η καρδιά μου. Τον αποχαιρετώ με βαθύ σεβασμό», ανέφερε μαθήτρια του.
Ένας ακόμη μαθητής του, ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων του: «Α’ Γυμνασίου. Αρχή σχολικής χρονιάς Μπαίνει στην τάξη. Η μυρωδιά του καπνού από το τσιμπούκι διάχυτη, παίρνει τον κατάλογο και αρχίζει να σηκώνει αλφαβητικά, ζητώντας να σχηματίσουν στον πίνακα μια κάθετο. Όλες οι προηγούμενες επέλεξαν τον χάρακα. Δεν είναι κάθετος αυτή, έλεγε και συνέχισε να σηκώνει στον πίνακα. Έφθασε στο όνομα μου, μου φάνηκε λογικό να πάρω το τρίγωνο, τράβηξα την κάθετο. Μμμμ, μου λέει, εύκολο σου ήταν, όπως το όνομα σου, θα το θυμάμαι. Τον είχαμε μέχρι και το κεφάλαιο των εξισώσεων. Αγαπημένη φυσιογνωμία, ιδιαίτερος άνθρωπος, φαντάζομαι ότι όλοι, όσοι είχαν ιδιαίτερη και μεγαλύτερη σχέση μαζί του, θα τον αποχαιρετήσουν με μεγάλη λύπη».
«Τα χειρόγραφα του, σε ατέλειωτες κόλλες και κυρίως τα γεωμετρικά του σχήματα Ένας εκπαιδευτικός που έφυγε πλήρης ημερών 96 ετών και έμαθε σε γενιές μαθητών να αγαπάνε τα μαθηματικά. Καλό ταξίδι καθηγητή μου σε ευχαριστώ για τις γνώσεις που μου μετέδωσες», αναφέρεται σε μια ακόμη ανάρτηση.
“Δεν έχει σημασία η ηλικία όταν μιλάμε για ανθρώπους σαν τον κύριο Στέλιο. Τον έχω πάντα στην καρδιά και το μυαλό μου σαν πρότυπο δασκάλου μα και έναν άνθρωπο σημείο αναφοράς για τη δίψα του για μάθηση, γνώση και άσκηση μέχρι το τέλος. Μοιράστηκα τόσα χρόνια το γραφείο του μαζί του και ήταν σαν να μοιραζόμουν τη σκέψη και τη ζωντάνια του. Όπως λέει κ ο L. Sepuldeva, “Ας μάθουμε να ζούμε μ’ αυτούς που μας λείπουν, επειδή αποτελούν κομμάτι μας, επειδή ξέρουμε γιατί μας λείπουν, κι επειδή την απουσία τους την αναπληρώνουμε με καμάρι», αναφέρει ένας από τους συναδέλφους του.
