ΠΑΤΡΑ – ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: Η τελευταία επιθυμία του “Τίγρη” που θα γίνει πραγματικότητα στην κηδεία του την Παρασκευή

Αντίο Τίγρη

 Το 2^ο Σύστημα Πάτρας και η Ένωση Παλαιών Προσκόπων του 2^ου Συστήματος, με βαθιά οδύνη θρηνούν την επιστροφή στον Δημιουργό του εμβληματικότερου και παλαιότερου μέλους τους, του Νικόλαου Μπρουσινού που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών ανήμερα την Πρωτομαγιά 2021, λίγο μετά την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, γεμίζοντας θλίψη ολόκληρη την προσκοπική οικογένεια της Πάτρας. Ο Τίγρης, όπως ήταν το προσκοπικό του όνομα, αποτελούσε για τους προσκόπους φάρο σπάνιου ήθους και αξιοπρέπειας, άψογου πνεύματος και αστείρευτου πηγαίου χιούμορ.

Προσέφερε ως Πρόσκοπος στην πόλη για περισσότερα από 60 χρόνια. Παραθέτουμε ορισμένα στοιχεία από την προσκοπική του πορεία, ενδεικτικά της ενεργής στάσης του στη ζωή και της πολυετούς ανιδιοτελούς προσφοράς του, που δεν είναι ευρέως γνωστά.

Ο Ν. Μπρουσινός εντάχθηκε στην 2^η Ομάδα Προσκόπων Πάτρας στις 10 Απριλίου 1946, όταν έδωσε την προσκοπική του υπόσχεση στον ενωμοτάρχη του αείμνηστο Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο, μετέπειτα Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, με τον οποίο διατηρούσαν στενή φιλία από τα παιδικά εκείνα χρόνια.

Συμμετείχε στις πρώτες στα χρονικά ομαδικές κατασκηνώσεις των πατρινών προσκόπων, τα μεταπολεμικά καλοκαίρια του 1946, 1947 και 1948 σε ορεινά περίχωρα της Πάτρας και αργότερα στις αυτόνομες κατασκηνώσεις της 2^ης Ομάδας Πάτρας. Διατηρεί το ιδιότυπο ρεκόρ ότι συμμετείχε μέχρι πρόσφατα σε προσκοπικές κατασκηνώσεις, μέσω της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων 2^ου Συστήματος της οποίας αποτελούσε ενεργό μέλος με παρουσία και ενεργή συμμετοχή στις δράσεις της.

Κατά τα έτη 1947-1948, βοήθησε στην ίδρυση και λειτουργία προσκοπικής ομάδας στην Παιδούπολη Πατρών στα σχολεία Γλαράκη, μαζί με τον αείμνηστο Ανδρέα Παλούμπη, πράξη για την οποία τιμήθηκαν από τον Πανηπειρωτικό Σύλλογο.

Τα έτη 1948-1950 είχε αναλάβει, για λογαριασμό των προσκόπων, την ευθύνη προβολής ενημερωτικών και επιμορφωτικών ταινιών στα νοσοκομεία και ιδρύματα της Πάτρας (Δημοτικό Νοσοκομείο Πατρών, Άσυλο Ανιάτων, Μέριμνα κλπ) στα πλαίσια του Σχεδίου Μάρσαλ. Για το σκοπό αυτό του είχε παρασχεθεί μια φορητή, υπερσύγχρονη για την εποχή κινηματογραφική μηχανή προβολής με την οποία κυκλοφορούσε.

Συμμετείχε στην αποστολή πατρινών προσκόπων στο ιστορικό 1ο Πανελλήνιο Προσκοπικό Τζάμπορη, το 1950 στο Διόνυσο Αττικής, για τον εορτασμό 40 χρόνων Ελλήνων Προσκόπων. Στους διαγωνισμούς που διεξήχθησαν ανάμεσα σε 2.500 κατασκηνωτές, η ενωμοτία με ενωμοτάρχη τον Νίκο Μπρουσινό ήρθε πρώτη. Το 1952 περνά επιτυχώς την Σχολή Βασικής Εκπαίδευσης Βαθμοφόρων Προσκόπων και γίνεται Αρχηγός της 2^ης Ομάδας Πάτρας.

Τον Ιούλιο του 1953, μαζί με μια μικρή πατρινή προσκοπική αποστολή, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή βοήθειας στους σεισμοπαθείς της Ζακύνθου και της Κεφαλονιάς, στους μεγάλους σεισμούς των Ιονίων Νήσων εκείνου του καλοκαιριού που σχεδόν ισοπέδωσαν τα δύο νησιά. Αντιμέτωποι με πρωτόγνωρα σκληρές εικόνες, ρίχνονται στη μάχη της περισυλλογής των θυμάτων μέσα σε χαλάσματα και φωτιά. Για τις υπηρεσίες του τιμάται, μαζί με άλλους 10 προσκόπους, με το Αριστείο Ανδρείας Β’ Τάξεως, που του απονέμει ο Υπουργός τότε Εθνικής Άμυνας Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Αξίζει να τονιστεί ότι ο Ν. Μπρουσινός αποτελούσε το τελευταίο εν ζωή μέλος της αποστολής εκείνης.

Το 1954 αναλαμβάνει τη Αρχηγεία της 4^ης Ομάδας Ναυτοπροσκόπων Πάτρας την οποία αναβιώνει, ενώ μέχρι την αναχώρησή του το 1956 για την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων στο Πυροβολικό, έχει πραγματοποιήσει αναρίθμητες μεγάλες δράσεις σε επίπεδο πόλης όπως δεντροφυτεύσεις, μεγάλα παιχνίδια, προσκοπικές επιδείξεις στο Στάδιο της Παναχαϊκής, κ.α.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 αναλαμβάνει μαζί με τον αρχιτέκτονα της Αθήνας  Στέφανο Νομικό την μελέτη, αποτύπωση και επίβλεψη της ανέγερσης του κτιρίου του Προσκοπείου Πατρών στην οδό Γερμανού 78-80 και Ηλείας.

Το 1994 ιδρύει την Ένωση Παλαιών Προσκόπων Πατρών, καταφέρνοντας να συνενώσει υπό την ίδια στέγη περισσότερους από 200 παλαιούς πρόσκοπους από όλα τα συστήματα της πόλης. Διοργανώνει σημαντικές δράσεις όπως η μεγάλη Αναδρομική Έκθεση Φωτογραφίας Πατραϊκού Προσκοπισμού, το 1997, με συλλεκτικό υλικό που αποτέλεσε τη σημαντικότερη βάση για όλες τις μεταγενέστερες προσπάθειες ιστορικής έρευνας γύρω από τους προσκόπους της Πάτρας. Ταυτόχρονα εκδίδει, σχεδόν μόνος, για περισσότερα από 4 χρόνια, το 3μηνιαίο περιοδικό της ΕΠΠ με τίτλο «Τα Νέα των Παλιών ή Τα Παλιά των Νέων» με ειδήσεις από τα Συστήματα της πόλης και ιστορικά αφηγήματα από μέλη της Ένωσης.

Το 2011, ως αρχαιότερο μέλος, υπέγραψε την αίτηση ίδρυσης της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων 2^ου Συστήματος που σήμανε την απαρχή ενός νέου ωραίου ταξιδιού.

Το 2015 η πολυετής ανιδιοτελής προσφορά του τιμάται από το ΣΕΠ για μια ακόμη φορά, με το μετάλλιο Αθανάσιου Λευκαδίτη. Πρόσφατα, προτάθηκε από την Ένωση Παλαιών Προσκόπων 2^ου Συστήματος για την υψηλότερη ηθική αμοιβή του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων, το Παράσημο του Αργυρού Φοίνικα. Ο ίδιος δεν επεδίωξε ποτέ οποιαδήποτε προβολή, κάθε μετάλλιο στη στολή του το άξιζε με το παραπάνω. Για εκείνον η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση ήταν η αγάπη που του έδιναν οι πρόσκοποι με κάθε ευκαιρία.

Στην Αναστάσιμη Θεία Λειτουργεία του Μεγάλου Σαββάτου, λίγο πριν την επιστροφή του στον Δημιουργό, είχε ζητήσει και πήρε το Άγιο Φως από τα χέρια του σημερινού Αρχηγού λυκοπούλων του 2^ου Συστήματος με τον οποίο βρέθηκαν στην ίδια εκκλησία. Το Φως που θα τον συνοδεύει για πάντα.

Ο Ν. Μπρουσινός ήταν γνωστός σε χιλιάδες συμπολίτες μας ως Πρόσκοπος. Αποτελούσε ανεκτίμητη πηγή πληροφόρησης για την ιστορία της τοπικής Κίνησης έχοντας ζήσει εκ των έσω όλα τα προσκοπικά γεγονότα της πόλης από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και γνωρίζοντας χιλιάδες πατρινούς που είχαν υπάρξει πρόσκοποι. Κυριότερα όμως ήταν άνθρωπος με σπάνιο συνδυασμό εγγενούς σεμνότητας, ευγένειας και έκδηλης αστείρευτης αγάπης για τη ζωή. Ως τέτοιος αποτελούσε έναν καθημερινό αφανή ήρωα για όλους μας. Υψηλόφρων γενναίος ιππότης, με όλη τη σημασία των λέξεων, έζησε με βαθιά πίστη στις προσκοπικές αρχές και αξίες. Έφυγε μαχόμενος ως ήρωας ως την τελευταία στιγμή και πλήρης από αγάπη, όπως αξίζει σε μια προσωπικότητα του βεληνεκούς και της λάμψης του.

Για την προσκοπική του οικογένεια, το 2^ο Σύστημα Πάτρας, ο Νίκος Μπρουσινός θα ζει για πάντα στις καρδιές μας με τις καλύτερες αναμνήσεις, με το παράδειγμα αξιοπρέπειας και αρχών που μας μεταλαμπάδευσε, για την προσωπικότητα που υπήρξε, το ήθος που πρέσβευε, την αγνή αγάπη που είχε για τη ζωή.

Εκφράζουμε τα θερμότερα συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του. Θα είμαστε δίπλα τους και δίπλα στον Αρχηγό μας στον αποχωρισμό, και για πάντα.

Αντίο Αγαπημένε μας Τίγρη.

Τόσες φορές σαρκάστηκες τη στιγμή με το αστείρευτο χιούμορ σου.

Παραμένει εξαιρετικά οδυνηρό.

Σε ευχαριστούμε από την καρδιά μας.

Θα είσαι πάντα μαζί μας, γιατί εσύ είσαι το 2^ο Σύστημα.

Και ο Θεός που αδιάκοπα μας βλέπει από ψηλά,

θα μας ενώσει κάποτε όλους μαζί ξανά…

2^ο Σύστημα Προσκόπων Πάτρας

Ένωση Παλαιών Προσκόπων 2^ου Συστήματος Πάτρας

28η Οκτωβρίου 1946. Πανευτυχές 13χρονο παιδί στην πρώτη του παρέλαση με τη 2^η Ομάδα Πάτρας ως πρόσκοπος.

Η πατρινή προσκοπική αποστολή βοήθειας στους σεισμοπαθείς των Ιονίων Νήσων, τον Αύγουστο του 1953, εδώ μπροστά σε χαλάσματα στην Ζάκυνθο

2 Δεκεμβρίου 1954

Βράβευση της αποστολής με το Αριστείο Ανδρείας Β’ Τάξεως, από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, Παναγιώτη Κανελλόπουλο.

Δίπλα στον Υπ. Εθνικής Άμυνας Παναγιώτη Κανελλόπουλο

Ιανουάριος 1997, στην ιστορική Αναδρομική Έκθεση Φωτογραφίας της ΕΠΠ Πατρών, που αποτέλεσε την πρώτη συστηματική συλλογή αρχειακού υλικού από τη δράση των προσκόπων της Πάτρας.