Σφοδρές οι διαμαρτυρίες των κατοίκων της Ξερόλακκας που καταγγέλλουν ότι ο χώρος υγειονομικής ταφής απορριμμάτων είναι υγειονομική βόμβα. Ζητούν την άμεση επέμβαση των αρμόδιων υπηρεσιών καταγγέλλοντας ότι τους τελευταίους μήνες η κατάσταση στις περιοχές πέριξ του ΧΥΤΑ της Ξερόλακκας, όπως στα Άνω Συχαινά και στους Αμπελόκηπους, έχει γίνει «εκρηκτική», αφού η δυσοσμία έχει καταστεί ανυπόφορη. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα καταγράφεται διαρροή λυμάτων, τα οποία καταλήγουν σε οικόπεδα και καλλιέργειες.
Πριν από μερικά 24ωρα, μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής των κατοίκων κατήγγειλαν ότι εντόπισαν ένα βουνό από άθαφτα σκουπίδια και ένα «ποτάμι» από μαύρη, κολλώδη ουσία, που διέσχιζε τον χώρο. Αλλά όλα αυτά δεν βλέπουν για πρώτη φορά τη δημοσιότητα. Έχουν προηγηθεί πολλές τέτοιου είδους διαμαρτυρίες και ο φόβος των κατοίκων των εκεί περιοχών για την υγεία τους, φόβος που όμως θα έπρεπε να αφορά άπαντες τους Πατρινούς αφού τα «ζουμιά» πηγαίνουν παντού (…).
Δυστυχώς, έχουμε να κάνουμε με ένα γιγάντιο πρόβλημα, άλυτο επί πολλά χρόνια και παρά τις κατ’ επανάληψη δεσμεύσεις και υποσχέσεις, (συνήθως προεκλογικά), ότι θα λυνόταν. Και όλα αυτά, για έναν χώρο που θυμίζουμε ότι κάποτε υπήρξε ό,τι πιο πρωτοποριακό και συνάμα καινοτόμο μπορούσε να παρουσιαστεί στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων και μάλιστα, σε επίπεδο πανευρωπαϊκό και σίγουρα μοναδικό στην Ελλάδα!
Η δε «Πολιτεία» έχει γράψει για αυτό κάνοντας εκτενές ρεπορτάζ – αφιέρωμα στον «πρότυπο Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων» που κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1990 και αποτέλεσε αντικείμενο ντοκιμαντέρ του BBC που συνεργείο του ταξίδεψε ως την Πάτρα για να τραβήξει εικόνες και να παρουσιάσει στους Βρετανούς και στους Ευρωπαίους, μια «καινοτόμα ιδέα» για την διαχείριση των σκουπιδιών, έγινε αντικείμενο πολλών τηλεοπτικών ρεπορτάζ της ΕΡΤ, ενώ και ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κ.Λαλιώτης, είχε ζητήσει τα σχέδια από τον Δήμο Πατρέων, για να εφαρμοστεί μια αντίστοιχη πολιτική διαχείρισης των απορριμμάτων, στην ανατολική Αττική.
Με άλλα λόγια, η Πάτρα της τότε δημοτικής αρχής του Ανδρέα Καράβολα, είχε πρωτοπορήσει πανευρωπαϊκά και είχε βρει και εφαρμόσει τον πιο μοντέρνο για την εποχή τρόπο διαχείρισης των απορριμμάτων μέσω της ταφής τους και της δημιουργίας πάρκου πρασίνου στην επιφάνεια. Αλλά υπήρχε κάποιο όριο. Ο κορεσμός του ΧΥΤΑ επήλθε χρόνια μετά, η «κόκκινη γραμμή» πατήθηκε για τα καλά, αλλά συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο χωρίς καμιά αλλαγή. Κι οι κάτοικοι πέριξ του ΧΥΤΑ εισπράττουν εδώ και χρόνια υποσχέσεις για κλείσιμο της χωματερής που συνεχίζει και λειτουργεί ακόμη…
