Προβολή με την οποία ολοκληρώνεται ο γυμνοφθαλμίτικος κύκλος προβολών στο Θέατρο Λιθογραφείον με τίτλο “Ο Ιανουάριος της Ανυποταξίας”.
Η προβολή της ερχόμενης Τετάρτης είναι μιά πολύ ιδιαίτερη προβολή, μιάς και, σχεδόν, τριάντα χρόνια μετά, ο “γυμνός οφθαλμός” καλεί τους πιστούς του να δουν μιά ταινία χωρίς να γνωρίζουν γι’ αυτήν κανένα απολύτως στοιχείο!
Το ταξίδι του “γυμνού οφθαλμού” στην Μεγάλη Οθόνη του Θεάτρου “Λιθογραφείον” θα συνεχισθεί κανονικά και τον Φεβρουάριο.
Οι ταινίες, που θα προβληθούν έχουν, ήδη, επιλεγεί και θα ανακοινωθούν την ερχόμενη εβδομάδα.
– είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά –
– η αφίσσα της προβολής είναι μιά ακόμα δημιουργία του sin1891pge πάνω σε μιά φωτογραφία του αξέχαστου αδερφού Βασίλη Δρόσου –
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΙΝ-ΕΧΙΖΕΤΑΙ!
Σας ευχαριστώ!
με ειλικρίνεια
(διά “γυμνού οφθαλμού”, πάντα)
νικόλαος ε. καββαδίας
“…μιά ταινία…μα ποιά ταινία” – τριάντα χρόνια μετά…
Ήταν Κυριακή, 26 Νοεμβρίου του 1996. Μία το μεσημέρι.
Εξήντα, περίπου, πιστοί γυμνοφθαλμίτες κινηματογραφόφιλοι έχουν το βλέμμα στραμμένο στην Μεγάλη Οθόνη του αγαπημένου κινηματογράφου “Άστυ”, στην Πλατεία Όλγας χωρίς να γνωρίζουν απολύτως τίποτα γιά την ταινία, που πρόκειται να δουν…
Τριάντα χρόνια μετά, με την Αχαϊκή πρωτεύουσα να έχει μετατραπεί σε πόλη των “σκοτωμένων κινηματογράφων” (ένας από αυτούς , δυστυχώς, και το “Άστυ”), ο “γυμνός οφθαλμός”, αυτή την φορά στην Μεγάλη Οθόνη του Θεάτρου “Λιθογραφείον”, νιώθει την ανάγκη να ξαναδοκιμάσει τους πιστούς του, προβάλλοντας “…μιά ταινία…μα ποιά ταινία;”
Τον Νοέμβριο του 1996 εξήντα. Τον Ιανουάριο του 2024 πόσοι?
Η προβολή μπορεί να θεωρηθεί και μιά ψηλάφιση της πληγής.
Η Πάτρα έχασε τους κινηματογράφους της. Τι συμβαίνει με τους πιστούς της Μεγάλης Οθόνης?
Τελικά, πόσο βαθιά είναι η πληγή?
