Tα δημοτικά κοιμητήρια εκπέμπουν SOS αφού η έλλειψη των εργαζομένων είναι εμφανής. Όπως είναι γνωστό προ λίγων εβδομάδων διεκόπη η σύμβαση 14 εργαζομένων που εργάζονταν επί 5,5 σχεδόν χρόνια και πλέον τα νεκροταφεία της πόλης έχουν μείνει με 3 μόνιμους εργάτες. Και θα πρέπει να τονιστεί πως τα κοιμητήρια είναι συνολικά πέντε! Σε αυτά εργάζονται ακόμη 10 συμβασιούχοι, όμως στα τέλη Νοεμβρίου λήγουν και αυτές οι συμβάσεις. Όπως όλοι αντιλαμβάνονται, κάτι που γνωρίζει καλά και η δημοτική αρχή, σε λίγες εβδομάδες… δεν θα μπορούν να γίνουν ταφές νεκρών! Είναι χαρακτηριστικό πως αν παραμείνει το συγκεκριμένο καθεστώς, οι 3 μόνιμοι υπάλληλοι όχι απλά δεν θα μπορούν να πάρουν ρεπό, όχι απλά θα εργάζονται σε διπλή βάρδια, αλλά θα πρέπει να καλούν και τους συγγενείς των νεκρών… να τους βοηθούν στις ταφές!
Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως η πρόσληψη των 14 που απολύθηκαν έγινε το 2016 με κριτήρια ΑΣΕΠ, αρχικά για 8 μήνες. Στη συνέχεια δόθηκαν παρατάσεις, έφθασαν στους 22 μήνες, προχώρησαν σε ασφαλιστικά μέτρα και τελικά το Δικαστήριο τον Αύγουστο του 2021 εξέδωσε απορριπτική απόφαση στο αίτημά τους και απολύθηκαν.
Σε αυτό που ελπίζουν τώρα είναι στην απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου Λασιθίου η οποία ανοίγει τον δρόμο για τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου στο Δημόσιο και τον ευρύτερο Δημόσιο τομέα! Όπως έχει ενημερώσει και τους Πατρινούς εργαζόμενους ο εργατολόγος Γιάννης Καρούζος, η απόφαση όριζε πως εφόσον οι συμβασιούχοι καλύπτουν πάγιες, διαρκείς και σταθερές ανάγκες θα πρέπει η σύμβαση τους να είναι σύμβαση αορίστου χρόνου. Επιπλέον, το δικαστήριο είχε δεχθεί ότι η αυτοδίκαιη παράταση των συβάσεων ορισμένου χρόνου δια της νομοθετικής οδού μπορεί να εξομοιωθεί με ανανέωση και ως εκ τούτου με σύναψη χωριστής σύμβασης ορισμένου χρόνου, που μπορούν να χαρακτηριστούν ως διαδοχικές συμβάσεις. Δέχθηκε, επίσης, πως η συνεχής ανανέωση συμβάσεων ορισμένου χρόνου και η μη αναγνώριση τους ως μίας ενιαίας σύμβασης αορίστου χρόνου, αντιβαίνει στη συμφωνία πλαίσιο και στην κοινοτική οδηγία 1999/70. Κατέληξε δε, πως εναπόκειται στα εθνικά ελληνικά δικαστήρια να ερμηνεύσουν και να εφαρμόσουν τις κρίσιμες διατάξεις του εσωτερικού δικαίου, κατά το μέτρο του δυνατού και εφόσον έχει γίνει καταχρηστική χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, να επιβληθεί η προσήκουσα κύρωση για την καταχρηστική αυτή εφαρμογή και χρήση, με στόχο να εξαλειφθούν οι συνέπειες της παράβασης του Δικαίου της Ένωσης!
Είναι προφανές κατά τους 14 πρώην εργαζόμενους πως με την έκδοση της πιο πάνω απόφασης, ανοίγει ο δρόμος για την επαναφορά τους στην εργασία.
Όμως εκτός από την απόφαση του Πρωτοδικείου Λασιθίου, υπήρξε απόφαση για παρόμοια υπόθεση και από το Πρωτοδικείο Αγρινίου. Το Δικαστήριο αφού δέθηκε ως αληθές πως η ενάγουσα καλύπτει πάγιες, διαρκείς, τακτικές και προβλέψιμες ανάγκες του ΝΠΙΔ, με το οποίο σύνηπτε διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου ήδη από το 2012, κατέληξε ότι η ορισμένη χρονική διάρκεια των ανωτέρω αλλεπάλληλων συμβάσεων εργασίας της ενάγουσας έγινε με πρόθεση καταστρατήγησης των διατάξεων του ν. 2112/1920, με συνέπεια να καθίσταται άκυρη η συμφωνία περί χρονικού περιορισμού της διάρκειάς τους και το σύνολο των διαδοχικών συμβάσεων της με το εναγόμενο ΝΠΙΔ να συνιστά μία ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, με έναρξη την ημερομηνία της αρχικής πρόσληψης αυτής. Τέλος, μετά την πιο πάνω κρίση του, το δικαστήριο επισήμανε ότι «την κατά τα ανωτέρω δε, εκτίμηση του επιτάσσει η προάσπιση των δικαιωμάτων του εργαζομένου έναντι της καταχρηστικής χρησιμοποίησης διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, μολονότι εθνικές διατάξεις συνταγματικής φύσης απαγορεύουν απολύτως τέτοια μετατροπή όσον αφορά τον δημόσιο τομέα, καθώς οποιαδήποτε αντίθετη ερμηνεία θα αντέβαινε και στο σκοπό της εναρμόνισης της εθνικής νομοθεσίας με το κοινοτικό δίκαιο»! Οι εργαζόμενοι ευελπιστούν ότι προς αυτές τις κατευθύνσεις θα κινηθεί και ο Δήμος Πατρέων.
