Εγραψε ο αντιπεριφερειάρχης Αχαϊας Χαράλαμπος Μπονάνος:
Συμπληρώνονται σήμερα 25 Χρονια , από την τραγική είδηση της πτώσης του αεροπλάνου της swissair στον ατλαντικό , από την ημέρα που η ζωντανή παρουσία της Χρονουλας , χάθηκε στα παγωμένα νερά του ωκεανού λίγο πιο έξω από το Χαλιφαξ
Σε μια πόλη που εμελε να είναι το μοιραίο όνομα για την οικογένεια μας
Μια πόλη που όμως μόλις έφτασα έδειξε την γνήσια αλληλεγγύη και συμπαράσταση της σε όλες τις οικογένειες των θυμάτων
Πήγα με την ελπίδα της ύπαρξης
Αυτή την ελπίδα που δεν σβηνει τις πρώτες μέρες όταν ξάφνικα σου Επιβαλεται η απώλεια
Ελπίζεις ότι είναι ψεμμα , ότι δεν μπορεί να συμβαίνει , όμως διαψεύδεσαι από μια σκληρη απάνθρωπη πραγματικότητα που τα τραγικά γεγονότα σε επαναφέρουν στον ρεαλισμό
Στην ουσία σήμερα μοιράζομαι αναμνήσεις μιας ζωής που είναι βαθιά χαραγμένες στους πολυάσχολους νευρώνες του εγκεφάλου μου ,και μεταδίδουν εικόνες μιας άλλης εποχής
Σε ολα αυτά τα Χρονια μας ακολουθεί το στίγμα της μεγάλης απώλειας , της μεγάλης απουσίας μιας κυρίας που άφηνε παντού έντονο αποτύπωμα , μεταδίδοντας με το χαμόγελο της ,αισιοδοξία και κέφι για την ζωη
Η δασκαλα του πιάνου , που τα χέρια της στα πλήκτρα σε ταξίδευαν , που υπομονετικά δίδασκε γενιές μαθητών χάθηκε τόσο πρόωρα τόσο άδικα σε μια άτυχη ζωη
Θυμάμαι το μεγάλο σοκ και την πολύ αγάπη που εισπράξαμε όλοι μας , όταν μαθεύτηκε από στόμα σε στόμα , ότι μέσα στο τραγικό αεροπορικό δυστύχημα ήταν και η Χρονουλα από τους πολίτες της πόλης μας
Θυμάμαι την μεγάλη ανατροπή στην ζωή μας , το τέλος της αθωότητας , το τέλος της ζωντάνιας και του κεφιού στην οικογένεια μας
Πρέπει να προχωρήσουμε με αυτό τον μεγάλο τραυματισμό , πρέπει να μάθουμε την ζωή χωρίς την Χρονουλα
Ένας καπνός στο πιλοτήριο τρία τέταρτα μετά την απογείωση από την Νέα Υόρκη , όπου είχε πάει να δει την Αργυρω , που σπούδαζε , ένας κυβερνήτης που υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του, μια εταιρεία που δεν είχε ακολουθήσει την επιταγή των αμερικανών πιλότων για αλλαγή του μονωτικού υλικου στα καλώδια του αεροσκάφους , μια συγκυρία λανθασμένων χειρισμών και παραλείψεων για να συμβεί το μοιραίο
Μια ελεύθερη πτώση ακυβέρνητου αεροπλάνου από τα δέκα χιλιάδες πόδια , για να στιγματίσει εκατοντάδες οικογένειες , να μας δημιουργήσει μια μόνιμη αναπηρία , η αδιαφορία μια μεγάλης θεωρητικά αεροπορικής εταιρείας
Η ακριβότερη πτήση εκείνη την εποχή , με την τραγικότερη κατάληξη , 229 επιβάτες χάθηκαν σε μια πτήση εφιάλτη
Ποτέ δεν έφτασε στην Γενευη , Στερηθήκαμε μια παρουσία που στήριζε την οικογενειακή μας ζωή , που ήταν η έμπνευση για να βλέπουμε τις δυσκολίες της ζωής με αισιοδοξία
Οι παραστάσεις , οι κοινές εμπειριες , οι όμορφες στιγμές μας συνοδεύουν πάντα
Ίσως είναι τα παράθυρα εκείνα του μυαλού που προσπαθούν να θεραπεύσουν την τραυματική εμπειρία που μας σημάδευσε , σαν οικογένεια που έκανε την ζωή μας λιγότερο γλυκιά μια και η απώλεια παραμένει να μας θυμίζει να ξεχωρίζουμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα, στο δύσκολο προσωρινό ταξίδι της ζωής που αναζητούμε καλούς συνταξιδιώτες
Αναζητούμε τελικά την αγάπη πίσω από τις μικρότητες , αναζητούμε όλα αυτά που πίστεψε η αδερφή μου και δεν πρόλαβε να τα ζήσει
Αναζητούμε την ανθρωπιά που πρόσφερε σε τόσες και τόσους μαθητές και μαθήτριες αλλά και πολίτες διδάσκοντας το νοιαξιμο , την αξία να εκτιμάς αυτή την πολύτιμη ανάσα της κάθε ημέρας
Δεν σε ξεχνάμε , δεν γίνεται να σε ξεχάσουμε …..
