Με τρεμάμενη φωνή, δάκρυα στα μάτια και εμφανώς καταβεβλημένη η μητέρα της 19χρονης που τα ξημερώματα της περασμένης Πέμπτης άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της, στη Λακκόπετρα και εξαφανίστηκε απευθύνει για ακόμη μία φορά έκκληση στην μοναχοκόρη της, να επικοινωνήσει με την οικογένειά της και να ενημερώσει ότι είναι καλά!
Παρά το γεγονός ότι οι πληροφορίες ήθελαν την 19χρονη να έχει εντοπιστεί στην Αθήνα, καθώς φέρεται να ήρθε σε επικοινωνία με κοινωνικό οργανισμό, δεν έχει παρουσιαστεί μέχρι σήμερα σε κάποιο Αστυνομικό Τμήμα, με αποτέλεσμα να παραμένει στις λίστες της ΕΛ.ΑΣ. με τα δηλωθέντα εξαφανισμένα άτομα.
Την ίδια ώρα, δεν έχει επικοινωνήσει με κανένα άτομο του συγγενικού της περιβάλλοντος και κυρίως, με τους γονείς της, που έκαναν τη δήλωση εξαφάνισης. «Το κινητό της είναι κλειστό απ’ όταν έφυγε από το σπίτι μας. Αυτό που θέλουμε είναι να ξέρουμε ότι το παιδί μας είναι καλά. Δεν είναι από τα παιδιά που ανοίγουν ξαφνικά την πόρτα και φεύγουν. Είχαμε συζητήσει πως θέλει να σπουδάσει φωτογραφία και αισθητική, όμως δυστυχώς, δεν είχαμε την οικονομική δυνατότητα για να μπορέσουμε να τη στείλουμε εκτός Πατρών. Έχουμε τρελαθεί από την αγωνία μας… Πεθαίνουμε κάθε μέρα, όσο δεν ξέρουμε αν είναι καλά, που βρίσκεται, με ποιους και τι κάνει, πώς περνάει. Είναι ενήλικη, όμως έχουμε τρία παιδιά, τα οποία ήταν πάντα δίπλα μας, και όλη η οικογένεια είναι δεμένη», ανέφερε με έκδηλη την ανησυχία της, η μητέρα της νεαρής κοπέλας, κ. Ευαγγελία.
Βιοπαλαιστές και οι δύο γονείς, εργάζονται σκληρά καθημερινά για να προσφέρουν στην οικογένειά τους και τόσες μέρες που έφυγε η κόρη τους από το σπίτι και αγνοούνται τα ίχνη της, έχουν τρελαθεί… Αυτό που ζητούν από το παιδί τους είναι να επικοινωνήσει μαζί τους, να την ακούσουν ότι είναι καλά… «Δεν ζητάμε κάτι άλλο, από το να την ακούσουμε ότι είναι καλά. Τα αδέλφια της την αναζητούν κάθε μέρα. Δεν ξέρουμε αν είναι ασφαλής, ούτε που κοιμάται, ούτε τι τρώει. Ανησυχούμε και φοβόμαστε…», ανέφερε η κ. Ευαγγελία και κατέληξε «κάνω έκκληση και στην Αστυνομία να μας βοηθήσει να βρούμε το παιδί μας. Δεν ξέρουμε που αλλού πρέπει να απευθυνθούμε…».
