Ένα ντοκιμαντέρ για την house μουσική που φτιάχτηκε και δημιουργήθηκε από πατρινούς, διεκδικεί το βραβείο στο είδος του, στο “Mykonos International Film Festival”.
Πρόκειται για το «Feel Your Heartbeat – The Film», μια δουλειά που αναφέρεται στο φάσμα της house μουσικής, το πώς ξεκίνησε στην Ελλάδα, το πώς αναπτύχτηκε, το πώς εξελίχτηκε, αλλά και το πώς έχει επηρεαστεί μέσα από τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που συνάντησε όλα αυτά τα χρόνια στο διάβα της.
Στην ουσία αναφερόμαστε σε μία αναδρομή των τελευταίων 30 με 35 ετών, μέσα όμως από το “μικροσκόπιο” της ομάδας που προχώρησε στην υλοποίηση αυτού του project και η οποία έζησε σε έναν μεγάλο βαθμό ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της ιστορίας από κοντά, αφού τα μέλη της αποτέλεσαν – και αποτελούν ακόμα – λάτρεις αυτής της μουσικής.
H ομάδα αυτή αποτελείται από τους Περικλή Παπανδρεόπουλο (director), Βαγγέλη Μουρελάτο (narration and music composition), Νίκο Μίχο (screenplay, marketing and media support), Νίκο Ευσταθίου (photography), Χάρη Μουρελάτο (social media and web search), τα μέλη της οποίας αξίζει να αναφέρουμε (με εξαίρεση τον σκηνοθέτη), δεν ασχολούνται επαγγελματικά, ούτε με τον κινηματογράφο, ούτε με την παραγωγή ταινιών.
Ωστόσο, η δουλειά που κατόρθωσαν με κόπο, αρκετή έρευνα και διάφορα ταξίδια στην Ελλάδα και στην Ευρώπη να υλοποιήσουν, διεκδικεί πλέον το βραβείο του Best Feature Documentary, του φεστιβάλ της Μυκόνου, ενός ανερχόμενου φεστιβάλ στο οποίο συμμετέχουν ορισμένοι από τους πιο ταλαντούχους κινηματογραφιστές της Ευρώπης και όχι μόνο.
Φιλοδοξία για τον Νίκο Μίχο και την ομάδα του είναι η συμμετοχή του ντοκιμαντέρ τους σε ένα τέτοιο φεστιβάλ να είναι μόνο η αρχή. «Έχουμε στο πλάνο μας το φιλμ αυτό να πάρει μέρος σε διάφορα ευρωπαϊκά και διεθνή φεστιβάλ, κάνοντας την αρχή από αυτό της Μυκόνου.
Είναι ένα project που ξεκινήσαμε πριν από πέντε χρόνια περίπου, με σκοπό να παρουσιάσουμε την πορεία της house μουσικής, κάνοντας μια αναδρομή σε βάθος. Η πανδημία έβαλε εμπόδια στην ολοκλήρωση της προσπάθειας αυτής, όμως πλέον είναι πραγματικότητα».
Η δουλειά αυτή έχει όλα τα στοιχεία που προϋποθέτει ένα φιλμ για να χαρακτηριστεί ντοκιμαντέρ. Μέσα από τις 35 συνεντεύξεις – συζητήσεις που παρουσιάζονται στην κάμερα, είναι έκδηλη η προσπάθεια των δημιουργών να προχωρήσουν σε μία ανάλυση των δεδομένων που οδήγησαν στην εμφάνιση της house μουσικής, των παραγόντων που την διαμόρφωσαν, αλλά και το που δείχνει να έχει καταλήξει το όλο θέμα.
Για παράδειγμα το φιλμ αναφέρεται στα δεδομένα που δημιούργησε η οικονομική κρίση στα clubs και στα “ορθάδικα”, στρέφοντας αρκετούς dj’s προς τα λαϊκά μαγαζιά, αλλά και στο πώς η στροφή αυτή επηρέασε τα beats της ηλεκτρονικής μουσικής.
Επίσης, στο τέλος του γίνεται και μία αναφορά για την υγειονομική κρίση, το πώς αυτή έχει επηρεάσει το είδος, ενώ γίνεται και μία προσπάθεια σκιαγράφησης για την εξέλιξη της house τα επόμενα χρόνια, κάτω από αυτές τις συνθήκες που υπάρχουν σήμερα.
Κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ ο θεατής θα δει μια «παρέλαση» από dj’s, μουσικούς παραγωγούς, ιδιοκτήτων clubs, στελεχών δισκογραφικών εταιρειών, ανθρώπων του ευρύτερου χώρου των media και της μουσικής.
Όλοι τους, έχοντας υπηρετήσει αυτό που λέμε house και ηλεκτρονική μουσική στην Ελλάδα, καταθέτουν τη δική τους εμπειρία, αλλά ταυτόχρονα και τη δική τους άποψη, εξυπηρετώντας έτσι τον αντικειμενικό στόχο αυτού του μουσικού ντοκιμαντέρ.
Τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ έχουν γίνει σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, κυρίως στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στα Χανιά, στη Μύκονο, στο Ναύπλιο, σε μέρη δηλαδή που η ηλεκτρονική μουσική είχε μια μεγαλύτερη ανάπτυξη ως είδος, μέσα από τα clubs που υπήρχαν, αλλά και τα πάρτι που γίνονταν.
Πέρα από την Ελλάδα, η ομάδα του project ταξίδεψε για τις ανάγκες των γυρισμάτων του ντοκιμαντέρ στο Λονδίνο και στο Βερολίνο, (στο φιλμ προβάλλονται σκηνές μόνο από το δεύτερο), θέλοντας έτσι να δώσει μία γεύση από την επιρροή που είχαν τα stage και τα decks των δύο αυτών πόλεων με τα μεγαλύτερα clubs στην Ευρώπη, στην διαμόρφωση του είδους στην Ελλάδα.
Γενικότερα, πέρα από τις συμμετοχές στα φεστιβάλ και τα βραβεία που ενδεχομένως κερδίσει το ντοκιμαντέρ, το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι έγινε μια δουλειά που δείχνει ότι όταν αγαπάς κάτι και ταυτόχρονα το έχεις υπηρετήσει (όπως τα παιδιά τη house μουσική) μπορείς παράλληλα να γίνεις και ένας αντικειμενικός παρατηρητής του φαινομένου, για να το διερευνήσεις εις βάθος, συμβάλλοντας ίσως με αυτόν τον τρόπο στην μελλοντική εξέλιξη του.
