Του Κ. Φλαμή (ΓΝΩΜΗ)
Τον Σεπτέμβριο του 2015 εκδηλώνεται πυρκαγιά στο Δαφνί. Τρεις τρόφιμοι που μάλιστα ήταν δεμένοι, χάνουν την ζωή τους. Δεν μπορούσαν να ξεφύγουν. Δράστης της πυρκαγιάς ένας 30χρονος με βαρύτατη πάθηση από την Πάτρα. Πάχει από «φαρμακο-ανθεκτική επιληψία του δεξιού κροταφικού από την ηλικία των 3,5 ετών και υποφέρει από εστιακές κρίσεις»!
Ο Πατρινός ετύγχανε ιδιαίτερης μεταχείρισης από τη διοίκηση του ψυχιατρείου λόγω των συνεχών πιέσεων που ασκούσαν οι οικείοι του. Μάλιστα, ο 30χρονος υποβλήθηκε «σε χειρουργική επέμβαση της επιληπτικής εστίας του εγκεφάλου του στις ΗΠΑ» και, αν και μειώθηκαν οι επιληπτικές κρίσεις, «εκδήλωσε συμπτώματα ψυχοκινητικής ευαισθησίας, ευερεθιστότητας με έκδηλη επιθετική συμπεριφορά». Για τον λόγο αυτό είχε νοσηλευθεί σε ψυχιατρικές κλινικές και λόγω της επιθετικότητάς του με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών «κρίθηκε επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια εγκληματίας» και διατάχθηκε ο αναγκαστικός μόνιμος εγκλεισμός του σε Ψυχιατρείο. Το ίδιο βούλευμα έκρινε ότι δεν πρέπει να του απαγγελθεί κατηγορία για ανθρωποκτονία από πρόθεση του υπερήλικα θείου του και φθορά ξένης ιδιοκτησίας, ελλείψει ικανότητας καταλογισμού αυτού. Είχε σκοτώσει τον θείο του στην Πάτρα. Η φωτιά έγινε αντιληπτή από μια νοσηλεύτρια, που επιχείρησε «αρχικά να τη σβήσει ρίχνοντας νερό με κουβάδες, πλην όμως η πυρκαγιά επεκτάθηκε εκτός του θαλάμου, λόγω των εύφλεκτων αντικειμένων που υπήρχαν (βιβλία, στοίβες από αθλητικές εφημερίδες, ρούχα, δύο στρώματα και κλινοσκεπάσματα)». Αμέσως μετά κινητοποιήθηκε το προσωπικό και προσπάθησε να απεγκλωβίσει τους ασθενείς και κυρίως τον 30χρονο που βρισκόταν μέσα στον φλεγόμενο θάλαμο, καθώς ο καπνός από τη φωτιά είχε εξαπλωθεί και όταν έφτασαν οι πυροσβέστες δεν μπορούσαν να μπουν στον εσωτερικό χώρο της φλεγόμενης πτέρυγας.
Λόγω των αναθυμιάσεων βρήκαν τραγικό θάνατο και ανασύρθηκαν νεκροί τρεις ασθενείς, «εκ των οποίων οι δύο βρέθηκαν ο ένας δίπλα στον άλλον σε ύπτια θέση στον διάδρομο της κλινικής και ο τρίτος βρέθηκε σε καθιστή θέση στο ξύλινο παγκάκι του διαδρόμου της κλινικής και δεμένος με ιμάντα».
Οι συγγενείς των νεκρών προσέφυγαν στην Δικαιοσύνη και τελικά δικαιώθηκαν. Το Δικαστήριο επιδίκασε ποσό 140.000 ευρώ σε αδέλφια ασθενή που κάηκε ζωντανός!
Όπως αποδείχθηκε κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, ο άνδρας που έχασε τη ζωή του ήταν δεμένος με ιμάντες την ώρα της φωτιάς και έτσι δεν μπορούσε να ξεφύγει.
Ο θάνατος των ασθενών «επήλθε συνεπεία δηλητηριάσεως από μονοξείδιο του άνθρακα».
Όπως πρόεκυψε από την αυτοψία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, η πρόκληση της πυρκαγιάς οφείλεται σε ενέργεια του 30χρονου Πατρινού «διά της χρήσης γυμνής φλόγας (αναπτήρα ή σπίρτων που του έδωσε άλλος ασθενής)».
Την ίδια ώρα, από τη σχετική ΕΔΕ που διατάχθηκε διαπιστώθηκε ότι στη συγκεκριμένη πτέρυγα υπήρχαν μόνιμα περιορισμένοι έξι ασθενείς «και κατά τη διάρκεια της ημέρας βάσει ιατρικών οδηγιών», εκ των οποίων οι δύο βρέθηκαν νεκροί. Αποκαλύπτεται, μάλιστα, ότι «οι περιορισμοί ασθενών δεν διενεργούνται μόνο για θεραπευτικούς λόγους, αλλά και λόγω του ολιγάριθμου και χαμηλών προσόντων προσωπικού».
Μάλιστα, ο 30χρόνος ασθενής «έχει κάνει συχνές επιθέσεις σε βάρος ασθενών, προσωπικού και των γονέων του αρκετές φορές, έχει προκαλέσει πυρκαγιές μικρότερης ή μεγαλύτερης έκτασης με τον ίδιο τρόπο, βάζοντας φωτιά σε εφημερίδες, ενώ επιχείρησε να αποδράσει μετά την πυρκαγιά που έβαλε στο δωμάτιο του το 2012».
Σε ό,τι αφορά την ειδική μεταχείρηση του 30χρονου, «συνίστατο σε συχνότατες και μεγάλης διάρκειας επισκέψεις των γονέων, ακόμη και στο “δωμάτιο” του ασθενούς, τη θεραπευτική μεταχείριση με προσωπικό γιατρό, τον προαυλισμό του, τη διατροφή του με σπιτικό φαγητό ή παραγγελίες εκτός νοσοκομείου, τις απαιτήσεις του ασθενούς και τις συνεχείς οχλήσεις του επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού με σκοπό την ικανοποίηση κάποιας επιθυμίας του (λ.χ. να του αγοράσουν εφημερίδα ή καφέ, να παραγγείλουν φαγητό κ.ά.)».
Ο επίμαχος ασθενής είχε «συνεχείς απαιτήσεις, προέβαινε σε συχνές επιθέσεις, απειλές και εκφοβισμούς με σκοπό τη διαρκή ικανοποίηση των επιθυμιών του», οι οποίες και εκπληρώνονταν καθώς ετύγχανε «διακριτικής μεταχειρίσεως».
Τελικά, οι διοικητικοί δικαστές αποφάνθηκαν ότι υπήρξαν πολλαπλές «παράνομες παραλείψεις των οργάνων του Ψυχιατρείου, αυτοτελώς αλλά και συνδυαστικά, που ανάγονται στα αμφίβολης λειτουργικότητας υπάρχοντα μέτρα πυρασφάλειας, στη μη εκπαίδευση του προσωπικού, τη μη επαρκή επιτήρηση ασθενών κ.λπ., οδηώντας τελικά στην αποζημίωση των αδελφών του 54χρονου θύματος δικαιούνται για την ηθική βλάβη που υπέστησαν από τον θάνατό του.
