Ο κόσμος του ποδοσφαίρου θρηνεί εδώ και λίγες ώρες τον θάνατο μιας από τις εμβληματικότερες φυσιογνωμίες του. Το όνομα του Πελέ υπήρξε επί δεκαετίες σημείο αναφοράς ως το ανώτατο επίπεδο στο οποίο θα μπορούσε να φτάσει κάθε παιδί, κάθε έφηβος, κάθε άνδρας που ονειρευόταν μια λαμπρή ποδοσφαιρική καριέρα.
Ο «Βασιλιάς» ήταν παγκοσμίως γνωστός και απολάμβανε καθολικής εκτίμησης τόσο στο χώρο του αθλητισμού, όσο και του πολιτισμού και της πολιτικής. Όλες οι μεγάλες προσωπικότητες από τον χώρο του αθλητισμού και όχι μόνο υποκλίθηκαν στον Πελέ:
Φέρεντς Πούσκας (Ουγγαρία): «Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία ήταν ο Ντι Στέφανο. Αρνούμαι να κατατάξω τον Πελέ ως ποδοσφαιριστή. Ήταν κάτι ανώτερο».
Ζιστ Φοντέν (Γαλλία): «Όταν είδα τον Πελέ να παίζει, αισθάνθηκα ότι έπρεπε να κρεμάσω τα παπούτσια μου»
Φραντς Μπεκενμπάουερ (Γερμανία): «Ο Πελέ ήταν ο GOAT. Παρέμεινε στην κορυφή για 20 χρόνια. Όλοι οι υπόλοιποι –ο Μαραντόνα, ο Κρόιφ, ο Πλατινί- βρίσκονται από κάτω. Κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του»
Εουσέμπιο (Πορτογαλία): «Υπάρχει ο άνθρωπος Πελέ και ο ποδοσφαιριστής Πελέ. Όταν παίζει ο Πελέ είναι σα να παίζει ο Θεός»
Ερίκ Καντονά (Γαλλία): «Στα δικά μου μάτια, ένας καλλιτέχνης είναι κάποιος που φωτίζει ένα σκοτεινό δωμάτιο. Δεν έχω ακόμα ανακαλύψει, ούτε θα ανακαλύψω, τη διαφορά που έχει η πάσα του Πελέ στον Κάρλος Αλμπέρτο στον τελικό του Μουντιάλ 1970, με την ποίηση του Αρθούρου Ρεμπό. Και στα δύο, υπάρχει η ανθρώπινη γιορτή, μια έκφραση ομορφιάς που μας αγγίζει και μας δίνει το αίσθημα της αιωνιότητας»
Κλοντοάλντο (συμπαίκτης του Πελέ στη Σάντος και την εθνική Βραζιλίας): «Σε κάποιες χώρες ήθελαν να τον αγγίξουν, σε κάποιες να τον φιλήσουν. Σε άλλες ήθελαν να φιλήσουν το χορτάρι που πάτησε. Ήταν υπέροχο, απλά υπέροχο…»
Οσβάλντο Αρντίλες (Αργεντινή): Ο καλύτερος όλων των εποχών; Ο Πελέ! Ο Μέσι και ο Ρονάλντο είναι σπουδαίοι παίκτες με συγκεκριμένες ικανότητες. Ο Πελέ ήταν καλύτερος»
Κάρλος Αλμπέρτο Τόρες (συμπαίκτης του Πελέ στη Σάντος και την εθνική Βραζιλίας): «Το μεγάλο του μυστικό ήταν ο αυτοσχεδιασμός. Τα πράγματα που έκανε ξαφνικά, μέσα σε μια στιγμή. Είχε απίστευτη οπτική του παιχνιδιού»
Μπόμπι Μουρ (Αγγλία): «Ήταν ο πιο ολοκληρωμένος παίκτης»
Κόστα Περέιρα (αμυντικός της Μπενφίκα, μετά την ήττα από τη Σάντος στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου το 1962): «Ήρθα ελπίζοντας ότι θα μπορούσα να σταματήσω έναν μεγάλο παίκτη. Έφυγα πεπεισμένος ότι ήταν κάποιος ο οποίος δεν γεννήθηκε στον ίδιο πλανήτη με εμάς»
Άντι Γουόρχολ (ΗΠΑ): «Ο Πελέ ήταν ένας από τους λίγους που καταρρίπτουν τη θεωρία μου: αντί για 15 λεπτά δημοσιότητας, θα έχει 15 αιώνες»
Σερ Αλεξ Φέργκιουσον (Σκωτία): «Είμαι οπαδός του Πελέ από παιδί. Μετά άνοιξε η κουβέντα για τη σύγκριση με τον Μαραντόνα. Για εμένα πάντα ήταν ο Πελέ»
Γιόχαν Κρόιφ (Ολλανδία): «Ήταν ο μόνος ποδοσφαιριστής που ξεπέρασε τα σύνορα της λογικής»
Ταρτσίζιο Μπούρνιτς (Ιταλία, μάρκαρε τον Πελέ στον τελικό του Μουντιάλ 1970): «Πριν από τον αγώνα έλεγα στον εαυτό μου ότι κι αυτός είναι φτιαγμένος από σάρκα και οστά όπως όλοι μας. Έκανα λάθος…»
Σερ Μπόμπι Τσάρλτον (Αγγλία): «Μερικές φορές νιώθω ότι το ποδόσφαιρο ανακαλύφθηκε γι΄ αυτόν τον μαγικό παίκτη»
J.B. Πινέιρο, Βραζιλιάνος πρέσβης στον ΟΗΕ: «Ο Πελέ έπαιξε ποδόσφαιρο επί 22 έτη και έκανε περισσότερα για να προωθήσει την παγκόσμια φιλία και αδελφοσύνη, από οποιονδήποτε πρεσβευτή»
Ρόναλντ Ρέιγκαν στη συνάντησή του με τον «βασιλιά»: «Είμαι ο Ρόναλντ Ρέιγκαν, πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Εσύ δεν χρειάζεται να συστηθείς, γιατί όλοι γνωρίζουν ποιος είναι ο Πελέ»
Πιέρ Πάολο Παζολίνι (Ιταλός ποιητής και σκηνοθέτης): «Τη στιγμή που η μπάλα έφτανε στα πόδια του Πελέ, το ποδόσφαιρο μεταμορφωνόταν σε ποίηση»
Μικ Τζάγκερ (Άγγλος ροκ σταρ): «Κυριολεκτικά όλοι ήθελαν να του σφίξουν το χέρι, να βγάλουν μια φωτογραφία μαζί του. Να λες ότι ήσουν σε ένα πάρτι μαζί με τον Πελέ, ήταν το μεγαλύτερο παράσημο»
Νέλσον Μαντέλα: «Να τον βλέπεις να παίζει ήταν ο συνδυασμός της λάμψης ενός παιδιού με την εξαίρετη χάρη ενός ολοκληρωμένου άνδρα»
