Η εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία «γκρέμισε» την εικόνα της «σταθερής Ευρώπης» που κάποιοι θεωρούσαν ότι ισχύει και «έδειξε» ότι ο αφανής οικονομικό-γεωπολιτικός «πόλεμος» εξουσίας μεταξύ των υπερδυνάμεων του πλανήτη, εμπεριέχει τον τεράστιο κίνδυνο να μετατραπεί μέσα σε ελάχιστες ώρες, σε πολεμικό γεγονός, ολέθριο για όλον τον κόσμο. Μετά από 15 ημέρες ρωσικής εισβολής, αποδεικνύεται επίσης ότι οι στρατηγικές είναι πάνω από τα όπλα και ότι οι χώρες δεν «πέφτουν» μόνο από την τεχνολογία και την υπεροχή, αλλά από μάχες σώμα με σώμα στο πεδίο. Η ουκρανική άμυνα κατάφερε να «τραβήξει» τις σαφώς υπέρτερες ρωσικές δυνάμεις στα περίχωρα και μέσα στις πόλεις, ακυρώνοντας πολλά από τα πλεονεκτήματα που είχαν οι Ρώσοι. Ο χρόνος που κερδίζουν οι δυνάμεις του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, θα έλεγε κανείς ότι λειτουργούν υπέρ του σε πολιτικό επίπεδο, προκαλούν ωστόσο ένα τεράστιο δίλημμα, τόσο στον ίδιο τον Ουκρανό πρόεδρο, όσο και στους δυτικούς συμμάχους του: Να συνεχίσουν τον ένοπλο αγώνα με τον κίνδυνο να χαθούν χιλιάδες ζωές αμάχων λόγω της έλλειψης βασικών αγαθών, ή να παραδοθούν και να επιδιώξουν μία συμφωνία με τον Πούτιν, με βάση τους όρους που ο Ρώσος πρόεδρος έχει θέσει;
Από τη στιγμή που η διένεξη Ρωσίας – Δύσης, Ουκρανίας έφτασε στην πολεμική σύρραξη, το πεδίο της μάχης θα καθορίσει τις ισορροπίες. Ο στρατός του Πούτιν, σε διάστημα δύο εβδομάδων, έχει πάρει υπό την κυριαρχία του πέντε μεγάλες ουκρανικές πόλεις και πιο συγκεκριμένα τη Μελιτούπολη, το Τσερνόμπιλ, το Κονοτόπ, το Ντονιέτσκ και τη Χερσώνα. Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση, και το Τσέρνιγκοφ καταλήφθηκε από τις ρωσικές δυνάμεις.
Ταυτόχρονα, η ρωσική στρατιωτική ηγεσία έχει δημιουργήσει έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από άλλες πέντε μεγάλες πόλεις, τις οποίες θεωρεί κομβικής σημασίας για τον αποκλεισμό των ουκρανικών δυνάμεων και τη δημιουργία μία «ζώνης ασφαλείας», όπως την αποκαλεί η Μόσχα, κατά μήκος των συνόρων της, με παράλληλο αποκλεισμό της Ουκρανίας σε οποιαδήποτε δίοδο προς τη θάλασσα.
Στην παρούσα φάση, οι πόλεις που δείχνουν να ενδιαφέρουν πρωτίστως τους Ρώσους, είναι η Μαριούπολη και η Οδησσός. Η Μαριούπολη βρίσκεται υπό ασφυκτικό κλοιό, οι Ρώσοι έχουν κατακτήσει περιοχές της πόλης και στοχεύουν να εκδιώξουν τις ουκρανικές δυνάμεις το αμέσως επόμενο διάστημα, αποκλείοντας την πρόσβαση σε ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας στην Αζοφική.
Επόμενος στόχος είναι η Οδησσός, οι κάτοικοι της οποίας ετοιμάζονται για τη ρωσική επίθεση. Οι στρατηγοί του Πούτιν θεωρούν κομβικής σημασίας την κατάκτηση και του λιμανιού της Οδησσού, προκειμένου να αποκλείσουν ολοκληρωτικά την κεντρική Ουκρανία από τη θάλασσα.
Παράλληλα, μαίνονται οι μάχες για την κατάκτηση του Χαρκόβου και της πόλης Σούμι. Οι Ουκρανοί έχουν οχυρωθεί στο Χάρκοβο, καθώς θεωρούν ότι αν πέσει η πόλη, θα ακολουθήσει η κατάρρευση -ψυχολογική και στρατιωτική- σε όλα τα υπόλοιπα μέτωπα.
Η μεγάλη -και ίσως τελική- μάχη θα δοθεί στην πρωτεύουσα, το Κίεβο. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, τα ρωσικά στρατεύματα βρίσκονται στα 12 χιλιόμετρα από την πόλη, η οποία είναι αποκλεισμένη. Ο δήμαρχος του Κιέβου δήλωσε ότι ο μισός πληθυσμός έχει αποχωρήσει. Παραμένουν, ωστόσο, εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι σε καταφύγια και σπίτια, γεγονός που καθιστά την επίλυση της κρίσης μία εξαιρετικά επικίνδυνη εξίσωση.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αναλυτών, με πολλές ή λιγότερες απώλειες, ο Πούτιν θα καταφέρει να ελέγξει την Ουκρανία, τουλάχιστον στρατιωτικά. Το μεγάλο διακύβευμα είναι αφενός η ανθρωπιστική κρίση και αφετέρου οι οικονομικές συνέπειες σε όλον τον πλανήτη. Ήδη, 2,3 εκατ. Ουκρανοί πρόσφυγες έχουν περάσει τα σύνορα γειτονικών κρατών και απροσδιόριστος αριθμός βρίσκεται στις διάφορες διόδους διαφυγής. Πολλοί περισσότεροι, ωστόσο, είναι εγκλωβισμένοι στις πόλεις, με τις ελλείψεις σε τρόφιμα, νερό και φάρμακα να έχουν γίνει ήδη αισθητές.
