Διαβάζουμε ότι «νέες διευκολύνσεις» για την εξαγορά διακατεχόμενων ακινήτων του Δημοσίου (σε απλά ελληνικά, καταπατημένων εκτάσεων του Δημοσίου) φέρνει το σχέδιο νόμου του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών στο οποίο υπάρχουν κάτι τεράστια παράθυρα επιβράβευσης των καταπατητών εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος και της δημόσιας περιουσίας. Σύμφωνα με τις διατάξεις που προστίθενται, καταργείται η προϋπόθεση ύπαρξης κτίσματος για την υποβολή αίτησης εξαγοράς, και όσοι υποβάλλουν αίτηση θα πρέπει να είχαν δηλώσει τα τελευταία πέντε έτη το ακίνητο που θέλουν να εξαγοράσουν στο έντυπο Ε9. Δηλαδή εκτάσεις του Δημοσίου, χωρίς ύπαρξη κτίσματος και με «αναδρομική δήλωση στον Ε9 μόνο πέντε ετών» θα περιέρχονται σε όψιμους καταπατητές! Όσοι προλάβετε, τρέξτε! Με δυο λόγια, το κράτος δεν μπόρεσε ακόμα και στο κοντινό παρελθόν να προστατεύσει την περιουσία του, αλλά έρχεται σήμερα να αποδεχθεί και να «νομιμοποιήσει» με δηλώσεις πέντε ετών στο Ε9 δημόσιες εκτάσεις, έναντι κάποιου τιμήματος, πράξεις που το ζημιώνουν κατάφωρα. Την ίδια ώρα με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο οι νόμιμοι, όσοι αγόρασαν ένα οικόπεδο για να χτίσουν με τις οικονομίες τους και κόπο, απλώς αισθάνονται ηλίθιοι! Τι θα έπρεπε να γίνει, γιατί είναι κατανοητό και έστω αποδεκτό ότι κάποια λύση πρέπει να βρεθεί. Το κράτος αν ήθελε να προστατεύσει τις δημόσιες εκτάσεις θα έπρεπε να δέχεται αιτήσεις, μόνο όσων διαθέτουν τίτλους αγοράς ή άλλης δικαιοπραξίας προ 40ετίας ή 30ετίας τουλάχιστον, (και εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι είχε δικαιώματα κυριότητας το Δημόσιο) με ρητή απαγόρευση των «τίτλων» που προκύπτουν με αμφίβολου νομιμότητας διαδικασίες όπως οι ένορκες καταθέσεις μαρτύρων, η έκδοση δικαστικής απόφασης μετά από (δήθεν) διαμάχη μεταξύ συγγενών όπου δεν παρενέβη το Δημόσιο, δηλώσεις Ε9, κ.λπ. Μήπως πρέπει να το ξαναδεί ο κ. Χατζηδάκης;
