Το όνομα έχει αναφερθεί πολλές φορές ανεπίσημα στη διάρκεια ευρωπαϊκών συνόδων κορυφής, με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να επιμένει στη χρήση της: ο «Ατσαλένιος Σκαντζόχοιρος» δεν αναφέρεται στα επίσημα κείμενα της ΕΕ, αποτελεί όμως τον όρο με τον οποίο οι ευρωπαίοι ηγέτες περιγράφουν ένα πιθανό μέλλον για την Ουκρανία. Αυτή τη στιγμή είναι πολλές οι συζητήσεις που γίνονται μεταξύ Ευρωπαίων και Αμερικανών για τις εγγυήσεις ασφαλείας, με κυρίαρχο ένα «άρθρο 5 light» όπως το αποκάλεσε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο, που θα προβλέπει πως εάν μια χώρα δεχθεί επίθεση θα είναι σαν επίθεση προς όλους.
Οπως γράφει η «Repubblica», από τις πολλές εγγυήσεις ασφαλείας που συζητούνται τώρα, η επιλογή του «Ατσαλένιου Σκαντζόχοιρου» είναι εκείνη που φαίνεται πιο πειστική στο Κίεβο: να χτίσει τη δική του ισχυρή άμυνα, χρηματοδοτούμενη από την ΕΕ, καθώς αποσκοπεί στην προστασία των ανατολικών συνόρων της Ενωσης: ένα φρούριο, που θα κρατάει μακριά την απειλή του Κρεμλίνου και θα ενσωματωθεί σε πιθανούς διεθνείς μηχανισμούς προστασίας, όπως η «συμμαχία των προθύμων».
Κατά την άποψη του Κιέβου, οι αποδεδειγμένες δυνατότητες των ταξιαρχιών του και ο δυναμισμός της αμυντικής του βιομηχανίας αποτελούν τη βάση για τη μετατροπή της χώρας σε μια «νέα Σπάρτη», όπως την ονομάζουν ουκρανοί αξιωματούχοι. Η υποστήριξη των ΗΠΑ, σύμφωνα με δημοσίευμα των «Financial Times», λέγεται ότι εδραιώνεται από το μόνο επιχείρημα για το οποίο ενδιαφέρεται ο Ντόναλντ Τραμπ: τις επιχειρήσεις. Μια σύμβαση 100 δισ. δολαρίων – που και πάλι θα πληρώσει η ΕΕ – για την αγορά δεκάδων μαχητικών αεροσκαφών και πυραύλων Patriot από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα αεροσκάφη και οι συστοιχίες εδάφους – αέρος, άλλωστε, είναι τα μόνα όπλα που τα ουκρανικά εργοστάσια δεν ξέρουν ακόμη πώς να κατασκευάσουν.
Στον άλλο τομέα που βρίσκεται στο επίκεντρο των σύγχρονων συγκρούσεων – τα drones – το Κίεβο, σύμφωνα με τους «New York Times», φέρεται ότι έχει προτείνει στον Τραμπ μια επένδυση 50 δισ. δολαρίων για την παραγωγή ρομπότ μάχης με τεχνητή νοημοσύνη, που θα προορίζονται για τα οπλοστάσια τόσο της Ουάσιγκτον όσο και του Κιέβου. Αλλωστε δεν πρόκειται για νέα ιδέα: μεγάλες αμερικανικές εταιρείες έχουν ήδη επενδύσει σε ουκρανικές εταιρείες μη επανδρωμένων αεροσκαφών, οι οποίες προβλέπεται ότι θα παράγουν έως και πέντε εκατομμύρια φέτος.
Το Κίεβο θέλει, επίσης, να δημιουργήσει έναν στρατό από ρομπότ μάχης, με τα οποία θα φυλάει τα σύνορα στην ξηρά, στον αέρα και στη θάλασσα, και θα λειτουργούν ως πρώτη γραμμή άμυνας. Στη συνέχεια, σύμφωνα πάντα με το σχέδιο «Ατσαλένιος Σκαντζόχοιρος», θα υπάρχουν τα επίλεκτα στρατεύματα: ταξιαρχίες που αποτελούνται από βετεράνους οι οποίοι θα γίνουν επαγγελματίες στρατιώτες πλήρους απασχόλησης. Αυτός, παρατηρεί η ιταλική εφημερίδα, «θα ήταν επίσης ένας τρόπος για να “ελεγχθούν” οι βετεράνοι του Αζόφ και άλλες ομάδες: στα χαρακώματα, έχουν αποκτήσει φήμη και αυτονομία από την κεντρική ιεραρχία, σε τέτοιον βαθμό που αντιπροσωπεύουν μια άγνωστη δυναμική για το μέλλον της χώρας». Στην τρίτη γραμμή της άμυνας θα υπάρχει μια δομή παρόμοια με την Εθνοφρουρά: μερικοί νεαροί στρατιώτες και πολλοί έφεδροι, που έχουν ήδη πολεμήσει ενάντια στους εισβολείς, έτοιμοι να κινητοποιηθούν εάν χρειαστεί.
Η δημιουργία του «Ατσαλένιου Σκαντζόχοιρου» θα διαρκέσει χρόνια και το Κίεβο θεωρεί απαραίτητη την ενσωμάτωση με τις δυνάμεις των Προθύμων και του Πενταγώνου, όχι μόνο για ευρωπαίους στρατιώτες που μπορεί να σταλούν ως ειρηνευτική δύναμη αλλά και για την άμεση απόκτηση αεροπορικής κάλυψης από πολωνικές και ρουμανικές βάσεις, καθώς και τη ροή των πληροφοριών που συλλέγονται από τον αέρα και το διάστημα.
Το βασικό ζήτημα είναι τα χρήματα: το κόστος των 150 δισ. ευρώ βαρύνει την Ευρώπη. Διαθέτει η Ενωση επαρκείς πόρους; Ο Ζελένσκι ζητεί τη χρήση κεφαλαίων που κατασχέθηκαν από την ΕΕ από τους Ρώσους, άνω των 300 δισ. ευρώ, ως αποζημίωση για τις ζημιές από την εισβολή, αλλά το νομικό πλαίσιο είναι αμφιλεγόμενο. Τέλος, δεν συμφωνούν όλοι με την προοπτική μιας ουκρανικής Σπάρτης: η απόφαση της γειτονικής Πολωνίας θα είναι καθοριστική.
