Της Κατερίνας Σολωμού
Υπάρχουν κομματικά συνέδρια που οδηγούν σε διάσπαση και διάλυση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στο οποίο αναδείχθηκε πρόεδρος του κόμματος ο Στέφανος Κασσελάκης.
Υπάρχουν κομματικά συνέδρια που διεξάγονται βυθισμένα στην ανία της πλήρους επιβεβαίωσης του αρχηγού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας από το οποίο κανείς δεν θυμάται τίποτε.
Υπάρχουν όμως και κομματικά συνέδρια που σηματοδοτούν όχι απλώς μια πορεία προς την εξουσία, αλλά μια ολόκληρη πορεία προς την πολιτική αλλαγή της χώρας. Αυτή είναι η περίπτωση του επικείμενου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ όπως επιβεβαιώθηκε από την Περιφερειακή Συνδιάσκεψη της Δυτικής Ελλάδας, την προηγούμενη Κυριακή.
Το πρώτο στοιχείο που προκάλεσε αίσθηση ήταν η συμμετοχή του κόσμου. Το συνεδριακό κέντρο του Πανεπιστημίου υπήρξε κατάμεστο με σημαντική προσέλευση στελεχών.
Το δεύτερο, πραγματικά εντυπωσιακό στοιχείο ήταν η ποιότητα των εισηγήσεων και των παρεμβάσεων. Συχνά σε κομματικές διαδικασίες οι ομιλητές εκφωνούν λόγους κομματικού πατριωτισμού ή καταλόγους παραπόνων.
Στην περίπτωσή μας είχαμε εισηγήσεις και παρεμβάσεις με συγκρότηση, πολιτικό σκεπτικό και, κυρίως, την εικόνα της ετοιμότητας τόσο ως προς το όραμα μια νέας Ελλάδας που βαδίζει προς την πολιτική αλλαγή, όσο και ως προς την απαιτούμενη διαχειριστική επάρκεια που απαιτεί η υλοποίηση αυτού του οράματος.
Είναι γεγονός πως μπροστά μας βρίσκεται ένας λαός απογοητευμένος. Δική μας υποχρέωση είναι να μην αφήσουμε την απογοήτευση να εξελιχθεί σε συμβιβασμό με τη διαφθορά, την οικονομική υστέρηση και όλα όσα εκπροσωπεί η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Απέναντι στο φόβο της δήθεν ακυβερνησίας, αντιπαρατάσσουμε την ελπίδα της πολιτικής αλλαγής που εκπροσωπεί ένα ΠΑΣΟΚ.
Και το συνέδριο μας θα είναι εφαλτήριο εκλογικής νίκης.
