Στη μεταστροφή τα ορμής που έχουμε για τη δύναμη μέσα στα χρόνια, το «Θέλω να είμαι, και πράττω» άρχισε πια να γίνεται όχι με τη μορφή της φυσικής ύπαρξης –με το να επιλέγει, δηλαδή, κανείς θέσεις για να ζει τη ζωή του απλά σαν φυσικό ον–, αλλά με τη μορφή της αυταπάτης του μεγαλείου της δύναμης ενός «εγώ» που ζει στην αναγνώριση και στις καλές γνώμες των άλλων, και το οποίο δημιουργεί έναν νέο ασυνείδητο πυρήνα που παίρνει όλη την ενέργεια του είναι προς το μέρος του. Κατάσταση που παγίδευσε τη θέλησή μας και μαζί και την ελευθερία της. Και από εκεί που ο άνθρωπος νόμιζε πως άρχισε να ξυπνάει και να θυμάται, στην ουσία του άρχισε να κοιμάται και να ξεχνάει ποιος πραγματικά είναι και ποια είναι η ανώτερη αποστολή του. Πρόκειται για μια παρανόηση.
Στην ίδια σειρά πραγμάτων, η αποκάλυψη πως η ανθρώπινη μηχανή έχει μέσα της ένα όργανο εμφυτευμένο που σκοπό έχει την εκπλήρωση της ανώτερης αποστολής που αναλαμβάνουμε κατά τη συμπαντική μας εμφάνιση σαν όντα, αυτήν της κατάστασης της αθανασίας μας, μας δίνει τη δυνατότητα να φτάσουμε στην κατανόηση ενός συστήματος συνεργασίας που μέχρι τώρα ξεφεύγει σε χώρο και χρόνο από την εμβέλεια της ανθρώπινης παρατήρησης. Μια πολύ σημαντική συζήτηση ξεκινάει από εδώ, που θέλει θάρρος και συνέπεια για τη συνέχειά της.
Ο συγγραφέας
Ο Φοίβος Καρακίτσος γεννήθηκε στην Πάτρα τον Ιούνιο του 1974. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Οικονομία στο Clayton University και στην πολύχρονη καριέρα του ανέλαβε υψηλές διοικητικές θέσεις τόσο στις οικογενειακές επιχειρήσεις όσο και σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, γεγονός που του έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψει στον κόσμο και να μελετήσει χώρες και πολιτισμούς. Το ενδιαφέρον του αφορούσε πάντα τον άνθρωπο, τη συμπεριφορά του, τον μηχανισμό λειτουργίας του και βέβαια τους ανώτερους σκοπούς του και τον θάνατο, υποστηρίζοντας πως η υπενθύμιση του είναι και του πραγματικού σκοπού της ύπαρξης καθώς και η ύψωση της αγάπης είναι τα μόνα στοιχεία που μπορούν να επιφέρουν ευδαιμονία και ειρήνη τόσο ατομική όσο και κοινωνική. Για τον συγγραφέα η εμβάθυνση στην ουσία μας ως όντα μέσα από τη συνεχή παρατήρηση, αφήνοντας συνειδητά στην άκρη όλα εκείνα που νομίζουμε ότι γνωρίζουμε και θέλουμε, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να μας οδηγήσει στη χαρά και σε αυτό που ο ίδιος ονομάζει κατάσταση αθανασίας. Άλλα βιβλία του είναι η ποιητική ελεγεία «Φως της ζωής μου» (Εκδόσεις Το Δόντι), «Η Μεταφυσική Κατοχή» (Εκδόσεις Καστανιώτη), «Η Αρχή της Αντίθεσης» (Εκδόσεις Καστανιώτη). Είναι παντρεμένος με την Έλενα Λαζαρίδη και έχει δύο παιδιά, τον Νικόλα και την Ιόλη.
