Εκοιμήθη την Κυριακή στην Ιερά Μονή Φιλοθέου ο Γέροντας Ισίδωρος ο Φιλοθεΐτης ο τυφλός σε ηλικία 87 ετών.
Χιλιάδες ψυχές ανέπαυσε τόσο με τους λόγους όσο και με τις προσευχές του, όλα τα χρόνια, όταν εξερχόταν του Αγίου Όρους δύο φορές το χρόνο.
Ο μακαριστός γέροντας Ισίδωρος γεννήθηκε στην Πάτρα με μειωμένη όραση.
Σε ηλικία 15 ετών χειρουργήθηκε στα μάτια, οπότε έμεινε τελείως τυφλός.
Σε ηλικία 40 ετών εκάρη μοναχός από τον μακαριστό Γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθεΐτη στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, στον οποίο εξομολογήτο ως λαϊκός στην Πάτρα.
Πριν γίνει μοναχός άρχισε ξαφνικά να βλέπει, και είπε στην Παναγία: Παναγία μου πάρε μου το φως, γιατί μοναχός δεν θα γίνω, και εν ώρα κρίσεως μη μου ζητήσεις ευθύνες.
Αμέσως έχασε και πάλι το φως του. Αυτό το ήθελε, γιατί πίστευε, ότι η αναπηρία που είχε τον βοηθούσε πνευματικά.
Όταν επανδρώθηκε το έτος 1980 η Ιερά Μονή Ξηροποτάμου από τον μακαριστό Γέροντα Εφραίμ τον Ξηροποταμινό και άλλους φιλοθεΐτες μοναχούς, ο π.Ισίδωρος ήταν ένας από αυτούς που την επάνδρωσαν.
Μέχρι τη μοναχική κουρά του πουλούσε λαχεία στην Πάτρα.
Ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για την αναπηρία του. Αντιθέτως ευχαριστούσε τον Θεό για αυτήν.
Έλεγε: δεν έχω τίποτα και δεν μου λείπει τίποτα. Να σημειωθεί ότι ο π.Ισίδωρος έκανε απόλυτη υπακοή στον Γέροντα Εφραίμ τον φιλοθεΐτη, ενώ τους διέκρινε αμοιβαία αγάπη.
Επισκέφθηκε αρκετές φορές στην Αριζόνα τον Γέροντά του για να πάρει την ευχή του.
Είχε ιδιαίτερη αγάπη προς το Πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου την οποία αποκαλούσε «Μανούλα».
Όταν του ζητούσαν την ευχή του, απαντούσε «της Παναγίας μας» ή «του Γέροντά μου».
Εκατοντάδες είναι οι μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν θαύματα κοντά του.
O συμπολίτης μας Χαράλαμπος Στανίτσας με αφορμή την εκδημία του σε ανάρτησή του έγραψε: «Είχαμε την μεγάλη ευλογία ο Γέρων Ισίδωρος (ο τυφλός, όπως τον αποκαλούσαν) να έχει το πατρικό του δίπλα από το σπίτι μου στην Οβρυά της Πάτρας. Άγιος άνθρωπος. Πλήθος κόσμου έρχονταν να πάρουν την ευχή του. Οι περίοικοι και οι γείτονες ποτέ. Πάντα με τον κακό τον λόγο και τα κουτσομπολιά… Ουδείς προφήτης στον τόπο του… Την τελευταία φορά που ήλθε, έχοντας μαζί του την μεγάλη του περιουσία, την ευωδιαστή σακούλα με τα “πολύτιμα”, μας ευλόγησε, μας έδωσε κομποσκοινάκια, την πλαστικοποιημένη φωτογραφία με τους γέροντες και μας είπε: μην ξεχνάτε την ευχή!!! Τι ευλογημένος άνθρωπος! Με απίστευτη ” όραση” και ευκρίνεια έβλεπε αυτά που εμείς οι “τυφλοί “δεν μπορούμε να δούμε! Να έχουμε την ευχή του!»
