“Η φύση του έρωτα”, μια καναδική ταινία, “σύγχρονη ματιά σε ένα αρχετυπικό θέμα” είναι η επόμενη προβολή από την Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας.
«Η φύση του έρωτα» είναι μια τολμηρή και διορατική γαλλοκαναδική κομεντί που περιηγείται επιδέξια στην πολυπλοκότητα των σύγχρονων σχέσεων. pelop
Νοσταλγική, απενοχοποιημένα αισθησιακή και ενεργητικά σκηνοθετημένη κομεντί που υποβάλλει με το ζεστό ύφος και τον καταπραϋντικό υπαρξισμό της.
Η Σοφία είναι μια μεγαλοαστή που ζει έναν τυπικό σύγχρονο και πολιτισμένο γάμο. Δηλαδή, με τον άντρα της κοιμάται σε ξεχωριστή κρεβατοκάμαρα. Μια μέρα θα γνωρίσει τον εργολάβο που επιχειρεί να επιδιορθώσει το εξοχικό της, και τα πάντα στη ζωή της θα έρθουν ανάποδα, για να καταλήξει να αναρωτιέται αν έκανε καλά που ενέδωσε στα ένστικτα και τις επιθυμίες της. Art and life
Μια πολύ σύγχρονη ματιά πάνω σ’ ένα αρχετυπικό θέμα.
Το όνομα της Μόνια Τσόκρι πιθανότατα είναι γνωστό στους εκλεκτικούς σινεφίλ. Η Καναδή ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός και έγινε ευρύτερα αναγνωρίσιμη χάρη στις συνεργασίες της με το συμπατριώτη και πολυσυζητημένο auteur Ξαβιέ Ντολάν (“Φανταστικές Αγάπες”, “Λόρενς για Πάντα”), προτού περάσει πίσω από την κάμερα για το “La Femme de mon Frère” (2019), το σκηνοθετικό ντεμπούτο της που, μάλιστα, βραβεύτηκε στις Κάννες. Ως δημιουργός, βέβαια, προσέλκυσε περισσότερα βλέμματα χάρη στο ποπ “Babysitter” (2022), μια βιτριολική κομεντί, η οποία παρά το άνισο σενάριό της είχε να επιδείξει μια άψογη και γοητευτική στο μάτι αισθητική. Τώρα, με τη “Φύση του Έρωτα”, η Τσόκρι παραδίδει την καλύτερη ταινία της μέχρι στιγμής, εξερευνώντας με χιούμορ, πηγαίο ρομαντισμό και ένα νοσταλγικό στιλιζάρισμα καθολικά ζητήματα καρδιάς.
Στο επίκεντρο βρίσκεται η Σοφία, μια ευκατάστατη γυναίκα η οποία συνειδητοποιεί πως η πολυετής σχέση με το σύντροφό της έχει μπαγιατέψει, όταν γνωρίζει τον Σιλβάν, το μάστορα που έχει αναλάβει τις επιδιορθώσεις στο εξοχικό της. Το κεραυνοβόλο σκίρτημα τούς οδηγεί σε έναν παθιασμένο δεσμό, ο οποίος, όμως, σύντομα φέρνει το ζευγάρι αντιμέτωπο με τις προκαταλήψεις, τις ιδιοτροπίες και τα ελαττώματά του.
Ήδη και μόνο από την ανάγνωση της πλοκής γίνεται ξεκάθαρο πως το φιλμ της Τσόκρι δεν επανεφευρίσκει ακριβώς τον τροχό. Εξάλλου, μια απροσδόκητη γνωριμία, η έξαψη μιας “παράνομης” πράξης, οι ταξικές διαφορές, μεταξύ άλλων, αποτελούν κατεξοχήν υλικά των rom coms και ακριβώς αυτά που τα καθιστούν τόσο απολαυστικά. Ωστόσο, η δημιουργός επιφυλάσσει μικρές εκπλήξεις σχεδόν σε κάθε σκηνή, την ώρα που σκηνοθετεί με χειροπιαστή ενέργεια και ηλεκτρισμό τη δράση βάζοντάς σε στο σύμπαν της. Επιπλέον, υιοθετεί έναν απενοχοποιημένο αισθησιασμό που προσδίδει χαρακτήρα και προσβασιμότητα σε ένα φιλμ υψηλών καρδιακών παλμών. Καταφέρνει μέχρι και να δικαιώσει ένα από τα διασημότερα κομμάτια των Scorpions που έχει κορεστεί, δυστυχώς, στα ελληνικά ώτα…
Από εκεί και πέρα, παρότι η αφήγηση παραμένει σε “ασφαλή νερά”, η ταινία οφείλει τη χάρη της στους γλυκόπικρους αναστοχασμούς που διατυπώνει πάνω στην ίδια τη φύση των επιθυμιών και των απωθημένων. Η απάντηση σε μια μακροχρόνια σχέση που έχει πια αποσεξουαλικοποιηθεί εντελώς, μπορεί να είναι μια περιστασιακή, αυθόρμητη και στα όρια του λιβιδινικού περιπέτεια, αλλά πόσο θα μακροημερεύσει; Κατ’ επέκταση, πόσο περιοριστική μπορεί να είναι η έννοια του “μοναδικού” συντρόφου, όταν άλλος είναι ικανός να προσφέρει αγάπη και άλλος έρωτα; Τα γαλλικά χρησιμοποιούν την ίδια λέξη (“amour”) και για τις δύο περιπτώσεις, η Τσόκρι, όμως, εναρμονίζεται με την πολυπλοκότητα της έννοιας και δεν προσφέρει αναπόφευκτα ελλιπείς μα καταπραϋντικές απαντήσεις.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Σίγουρα, η νέα σκηνοθετική δουλειά τής γαλλόφωνης Καναδής Μόνια Τσόκρι (γνωστότερης ως ηθοποιού, συχνά ταινιών του συμπατριώτη της Ξαβιέ Ντολάν), εξερευνά τη «φύση του έρωτα», όμως είναι ο πρωτότυπος τίτλος της, «Simple comme Sylvain», που τόσο καλύτερα αποδίδει το δίλημμά της.
Μια νέα, ώριμη, όμορφη, πετυχημένη, εύπορη γυναίκα, η Σοφία, θ’ αποφασίσει να γυρίσει την πλάτη στον ασφαλή αλλά υπερβαρετό και χωρίς ίχνος ερωτισμού, πλέον, σύντροφό της για να παραδοθεί σ’ ένα άνευ όρων (και ταυτόχρονα με τόσους πολλούς όρους) έρωτα με τον hottie μάστορα Σιλβέν που ανακαινίζει το εξοχικό τους. Η Σοφία θα ξανανιώσει σκιρτήματα που επί χρόνια είχε ξεχάσει, όμως μια γυναίκα «στη θέση της» μπορεί να επιβάλλει και να συντηρήσει μια σχέση μ’ έναν άλλης τάξης και καταβολών χειρονάκτη, «απλό όπως ο Σιλβέν»;
Αυτή την ιστορία, με τα καίρια και αιχμηρά ερωτήματα, όχι μόνο για τη σημερινή κοινωνική διαστρωμάτωση, αλλά και για τη διαχρονική αντιπαλότητα νου και σώματος, κοινωνικών επιταγών και ενστίκτου, αφηγείται η Τσόκρι με ένα θαυμάσιο συνδυασμό τριών στοιχείων. Ενός χιούμορ του αυτοσαρκασμού, μιας πολυτελούς ομορφιάς στα πάντα υπέροχα φωτισμένα πλάνα της και μιας τολμηρής πρόθεσης να μιλήσει έξω από τα δόντια για τη μάχη της πολιτικής ορθότητας με την υποκρισία.
Χαρακτηριστικό δείγμα μιας ταινίας που θα ήταν τετριμμένη σε άλλα σεναριακά και σκηνοθετικά χέρια (και με πρωταγωνιστές άλλους από τη ζουμερή Μαγκαλί Λεπίν Μπλοντό και τον «κόβω και ξύλα αν θες» Πιερ-Ιβ Μπλοντό), η «Φύση του Ερωτα» έρχεται ως η σκεπτόμενη, απολαυστική ρομαντική κομεντί, με απλότητα ως επίφαση και πολυπλοκότητα στην επίγευση.
Λήδα Γαλανού
Monia Chokri
Ηθοποιός και σκηνοθέτης, η Monia Chokri γεννήθηκε το 1983 στο Québec, Καναδά. Για τις ταινίες της έχει κερδίσει 8 βραβεία και 24 υποψηφιότητες. Είναι περισσότερο γνωστή ως ηθοποιός σε ταινίες του Ξαβιέ Ντολάν. Φιλμογραφία: Η φύση του έρωτα (2023), Babysitter (2022), La femme de mon frère (2019), Quelqu’un d’extraordinaire (Short 2013).
Σκηνοθεσία – Σενάριο : Μόνια Τσόκρι
Ηθοποιοί: Μαγκαλί Λεπίν-Μπλοντό, Πιερ-Ιβ Καρντινάλ, Φράνσις-Γουλιάμ Ρομ, Μόνια Τσόκρι.
Φωτογραφία: Αντρέ Τουρπάν
Μοντάζ: Πολίν Γκεγιάρ
Μουσική: Εμίλ Σορνάν
Χώρα : Καναδάς, Γαλλία (Έγχρωμη)
Διάρκεια: 110΄
Διακρίσεις: Βραβείο Cesar και 11 υποψηφιότητες
Cannes Film Festival 2023, Υποψήφιο για Βραβείο Un Certain Regard
César Awards, France 2024, Βραβείο Cesar καλύτερης ξένης ταινίας.
