Το φιλμ “Ο κακός ηθοποιός” προβάλει η Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας στη Veso Mare.
Πρώτη προβολή: 7.00 μ.μ.
Δεύτερη προβολή: 9.30 μ.μ
Ο ΚΑΚΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ – UN ACTOR MALO
Σκηνοθεσία – Σενάριο : Χόρχε Κούτσι
Ηθοποιοί: Αλφόνσο Ντοσάλ, Φιόνα Παλόμο, Χεράρντο Τρεχολούνα, Χουάν Πάμπλο ντε Σαντιάγο, Κάρλα Κορονάντο
Φωτογραφία: Χοσέ Κασίγιας
Μοντάζ: Βίκτορ Γκονζάλες Φουέντες, Χόρχε Κούτσι
Χώρα: Μεξικό (Έγχρωμη)
Διάρκεια: 129΄
Διακρίσεις: 5 υποψηφιότητες 4 για καλύτερη ταινία και 1 καλύτερης ηθοποιού στα Φεστιβάλ Buenos Aires International Festival of Independent Cinema, Hong Kong International Film Festival, Tallinn Black Nights Film Festival, Hola Mexico Film Festival και Septimius Awards.
Καθηλωτικό, ανατρεπτικό και πιο επίκαιρο από ποτέ, το « Ο Κακός Ηθοποιός» αφηγείται θαρραλέα μια ιστορία-κινηματογραφική θηλιά στο λαιμό.
Η σκηνή είναι σεξουαλική. Και κινηματογραφική. Στα γυρίσματα δηλαδή. Εκείνος, ο Ντάνιελ, αναμμένος, ρωτάει τη Σάντρα «να προχωρήσω; ». Εκείνη δεν απαντάει. Ο Ντάνιελ διεισδύει για κλάσματα δευτερολέπτου. Η Σάντρα με μορφασμό αντιδρά και μετά τον καταγγέλει για βιασμό. Η συνέχεια σκέτη κόλαση. Από το πάνω ράφι! (Δ. Δανίκας)
Η βασική ιδέα ενός πιθανού θεατρικού δράματος αναπτύσσεται σαν ένα διαλογικό ψυχολογικό θρίλερ.
Η Σάντρα και ο Ντάνιελ, που συνδέονται με στενή φιλία πίσω από τις κάμερες, πρωταγωνιστούν ως παράνομοι εραστές σε ένα κινηματογραφικό θρίλερ. Κατά τη διάρκεια μιας ερωτικής σκηνής, όμως, η σχέση αυτή συντρίβεται, όταν ο Ντάνιελ προδίδει την εμπιστοσύνη της Σάντρα, αφήνοντάς τη σοκαρισμένη και μουδιασμένη. Μόνο αργότερα η Σάντα θα καταφέρει να μιλήσει για αυτό που συνέβη, αλλά ο Ντάνιελ θα αρνηθεί κατηγορηματικά τα όσα του προσάπτει.
Όσο η Σάντρα προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της και ο Ντάνιελ να θωρακίσει την υπεράσπισή του ενόψει της καταγγελίας της σεξουαλικής κακοποίησης, η παραγωγή προσπαθεί να αποτρέψει το σκάνδαλο. Όμως μια αναπάντεχη αντίδραση από το περιβάλλον της ταινίας θα δυναμιτίσει ακόμη περισσότερο την ατμόσφαιρα και θα κάνει τα πράγματα να πάρουν επικίνδυνη τροπή…
Η ταινία είναι εμπνευσμένη από τη, διαβόητη πια, συνέντευξη της Μαρία Σνάιντερ για την οδυνηρή εμπειρία της στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι». Η Σνάιντερ είχε αποκαλύψει ότι δε γνώριζε ποια ήταν τα πλάνα των Μπερνάντο Μπερτολούτσι και Μάρλον Μπράντο για την περίφημη ερωτική σκηνή της ταινίας και κατά συνέπεια αισθάνθηκε «ότι κατά κάποιον τρόπο βιάστηκε» όταν ο Μπράντο υπερέβη τα όρια. Ο Μπερτολούτσι, από την άλλη, είχε εντελώς ανάλγητα παραδεχθεί την αλήθεια των λεγομένων της, καθώς, όπως είπε ο ίδιος, ο στόχος του ήταν «να αντιδράσει η Σνάιντερ σαν ένα ντροπιασμένο κορίτσι, όχι σαν ηθοποιός» – κι άρα σκηνοθέτησε τη σκηνή χωρίς να ζητήσει τη συναίνεσή της.
Στον «Κακό Ηθοποιό», ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Χόρχε Κούτσι εμπνεύστηκε μια ιστορία που ξεκινάει κάπως αντίστοιχα, αλλά εξετάζει στη συνέχεια πώς θα εκτυλισσόταν σήμερα μια τέτοια υπόθεση για δράστη, θύμα και κοινή γνώμη. «Αυτή η συνέντευξη δε θα συνέβαινε σήμερα», λέει ο Κούτσι. «Ο Μπερτολούτσι θα τιμωρούνταν για κάτι τέτοιο. Οι άνδρες φοβούνται τις γυναίκες με διαφορετικό τρόπο. Συνειδητοποιούμε ότι δε μπορούμε να φερόμαστε όπως παλιά».
Η ταινία κινείται σε δύο διαφορετικούς, παράλληλους αφηγηματικούς άξονες, οι οποίοι συλλαμβάνουν ιδανικά τους μηχανισμούς κακοποίησης, θυματοποίησης και επαναθυματοποίησης, ψεμάτων, συγκαλύψεων και αυξανόμενης οργής: από τη μια, η έρευνα γύρω από την κατηγορία της σεξουαλικής κακοποίησης της Σάντρα κι από την άλλη, η ραγδαία κλιμάκωση των αντιδράσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η ψυχολογία του όχλου που αυτή δημιουργεί.
Το αποτέλεσμα είναι ένα πολυδιάστατο, αιχμηρό και συναρπαστικό δράμα που διαδραματίζεται στη μετά #MeToo εποχή και μιλά για τη συναίνεση, την αναζήτηση της αλήθειας και τη δικαιοσύνη, όταν οι ίδιες οι έννοιες αυτές μοιάζουν να αλλάζουν διαρκώς.
—————————————————
Πώς θα εξελισσόταν στη μετά #MeToo εποχή η ιστορία της “σκηνής με το βούτυρο” από το “Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι”, όπου η πρωταγωνίστρια Μαρία Σνάιντερ κακοποιήθηκε για λόγους καλλιτεχνικής αυθεντικότητας; Ο Μεξικανός Χόρχε Κούτσι προβληματίζεται μεταφέροντάς μας σ’ ένα κινηματογραφικό πλατό, όπου γυρίζεται μια ρουτινιάρικη ερωτική σκηνή. Με το πέρας της, όμως, η πρωταγωνίστρια θα κατηγορήσει σοκαρισμένη τον συμπρωταγωνιστή της για βιασμό. Οι υπόλοιποι αναρωτιούνται για το αν και πώς αυτό συνέβη, με τον καθένα από τους εμπλεκομένους (ηθοποιούς, σκηνοθέτη, τεχνικούς) να θέλει να διαχειριστεί το συμβάν με διαφορετικό τρόπο.
Η βασική ιδέα ενός πιθανού θεατρικού δράματος αναπτύσσεται σαν ένα διαλογικό ψυχολογικό θρίλερ, όπου το νόμιμο, το ηθικό, το αληθινό και το κατασκευασμένο συμπλέκονται με πειστικό ρεαλισμό. Σιγά σιγά το θέμα απλοποιείται και ξεκαθαρίζει, για να περιπλακεί ξανά με διάθεση καταγγελίας του διάχυτου, ανεξέλεγκτου αμοραλισμού που γεννούν οι έμφυλες προκαταλήψεις και η διαδικτυακή ασυδοσία. Χρ. Μήτσης
Η Σάντρα κι ο Ντανιέλ είναι πρωταγωνιστές ενός ερωτικού δράματος που τους θέλει παράνομους εραστές. Το γύρισμα κυλά ομαλά – στα τροχόσπιτά τους αστειεύονται, στο make up προβάρουν τους διαλόγους τους, τα βράδια επιστρέφει εκείνος στη γυναίκα και το νεογέννητο παιδί του, εκείνη στη σύντροφό της. Την μέρα που θα γυρίσουν την ερωτική σκηνή της ταινίας, τίποτα δεν προμηνύει για αυτό που πρόκειται να συμβεί. Ηθοποιοί και συνεργείο είναι στις θέσεις τους, ο σκηνοθέτης φωνάζει το action και η Σάντρα κι ο Ντανιέλ παίζουν τους ρόλους τους μέχρι που, κάτως από τα σκεπάσματα, ο Ντανιέλ σταματά να παίζει. Η Σάντρα μουδιάζει και σοκάρεται, δεν αντιδρά αμέσως, αλλά όταν ο σκηνοθέτης προτρέπει να ξαναπάνε πλάνο, εκείνη εκμυστηρεύεται με κλάματα στη βοηθό σκηνοθέτη και την σκριπτ ότι ο Ντανιέλ τη βίασε.
Οπως είναι φυσικό, πέφτει βόμβα. Τα κορίτσια θέλουν αμέσως να καταγγείλουν το γεγονός, ο σκηνοθέτης πανικοβάλλεται καταλαβαίνοντας ότι αυτό θα είναι το τέλος της ταινίας του, η παραγωγός προσπαθεί πονηρά να χειριστεί την Σάντρα για να πνίξει την υπόθεση, ο Ντανιέλ αρνείται κατηγορηματικά τα πάντα. Η ένταση θα κλιμακωθεί όταν τα νέα ξεφύγουν από το κινηματογραφικό πλατό και η κατηγορία ανέβει στα social media.
Ο Μεξικανός σκηνοθέτης Χόρχε Κούτσι συνηθίζει να καταπιάνεται με ζητήματα της εποχής – η πρώτη ταινία του («50 or Two Whales Meet on the Beach») εστίαζε στη Μπλε Φάλαινα, το μακάβριο challenge που είχε γίνει επιδημία ανάμεσα σε εφήβους και τους ωθούσε στην αυτοκτονία. Σήμερα, θέλει να εξετάσει μία #metoo υπόθεση: πόσο θα γίνει πιστευτή μία ηθοποιός αν καταγγείλει ένα γεγονός σεξουαλικής κακοποίησης και πώς θα αντιδράσει το κινηματογραφικό περιβάλλον που έχει συμφέροντα, πώς τα media, πώς ο κόσμος που θέλει μόνο μία φυτιλιά για να εκραγεί; Ο Κούτσι δεν κρύβει και την πηγή έμπνευσής του: αν το διαβόητο περιστατικό με «το βούτυρο» στα γυρίσματα του «Τελευταίου Τανγκό στο Παρίσι» συνέβαινε στην εποχή μας, τι διαστάσεις θα έπαιρνε;
Ο Κούτσι αρχικά επιχειρεί μία νατουραλιστική τονικότητα στην ταινία – δίνει αρκετό χρόνο και ενέργεια να στήσει την «κανονικότητα» εντός κι εκτός σετ. Πώς η Σάντρα ετοιμάζεται και προβάρει το ρόλο της μπροστά στον καθρέφτη της μακιγιέζ, πώς ο Ντανιέλ μπαίνει στο στούντιο με μία ρουτίνα «καλημέρας» από τον φύλακα στην πύλη μέχρι έναν έναν στο συνεργείο, πώς στήνεται τεχνικά μια σκηνή.
Ολο όμως το κομμάτι της παρατήρησης και του νατουραλισμού βλάπτεται από τον τρόπο που ξεκινά να καταγράφει το σκάνδαλο. Οσο η κάμερα είναι πάνω στη Σάντρα, η ταινία απολαμβάνει την αισθαντική κι εκφραστική ερμηνεία της Φιόνα Παλόμο – ενσαρκώνει πηγαία αλλά και με σωστές ισορροπίες το σοκ, τη ντροπή, την ενοχή, τη δύναμη, τη διάλυση της γυναίκας μετά από ένα βιασμό.
Ολη η υπόλοιπη διαχείριση της πλοκής όμως έχει αντιφάσεις. Κινηματογραφικά, η ενέργεια βαραίνει, γιατί η κλεισούρα του σετ οδηγεί σε μία εγκλωβιστική θεατρικότητα. Σεναριακά, κάτι που θέλει να είναι αιχμηρό, μπερδεύει τις θέσεις, τα όρια και τις γραμμές, καθώς επιχειρεί να βάλει τον θεατή να νιώσει όλους τους ήρωες και να αλλάζει συνεχώς γνώμη.
Το αποτέλεσμα παραδίδεται στον μελοδραματισμό. Ακόμα και τεχνικά όμως, σε μία βασική ανισορροπία: αν θέλεις να κρατήσεις την αγωνία, την αναρώτηση, την αμφιβολία στον θεατή για το πού βρίσκεται η αλήθεια και ποια θέση να πάρει, δεν αποκαλύπτεις τι ακριβώς έγινε από τα μισά της ταινίας. Πόλυ Λυκούργου (Ιούν 2024)
Jorge Cuchi Σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός, γεννήθηκε το 1963 στο Πόρτο Ρίκο.Για τις ταινίες του έχει κερδίσει 6 βραβεία και 18 υποψηφιότητες. Φιλμογαφία: Ο κακός ηθοποιός (2023), και 50 (o Dos ballenas se encuentran en la playa).
