Ο Σπύρος Μιχαλόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στον Χρήστο Τζίφα για την εφημερίδα “Αυγή”.
Ο γνωστός σκηνοθέτης των “Άγριων Μελισσσών” αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη αλλά και στις κακοποιητικές συμπεριφορές στον χώρο του θεάματος.
Σας έχουν τρομάξει αυτά που έχουν βγει στο φως στον χώρο του θεάτρου;
Η σεξουαλική παρενόχληση ή ο βιασμός σε εργασιακό χώρο είναι ένα φαινόμενο που παρουσιάζεται πολλά χρόνια τώρα. Αυτό τι σημαίνει; Κατά τη γνώμη μου, απεικονίζει τη σχέση εξουσιαζόμενου και εξουσιαστή. Σε όλους τους χώρους της κοινωνίας μας, όταν υπάρχει η σχέση αυτή, θα συμβαίνουν τέτοια γεγονότα. Στο θέατρο υπάρχει ακόμη ένας παράγοντας που ενδυναμώνει αυτές τις καταστάσεις. Η έκθεση κάποιου στα φώτα. Η αίσθηση της αλαζονείας και του απυρόβλητου. Το θύμα, όπως και να έχει συμπεριφερθεί, είναι θύμα. Ο θύτης έχει την υποχρέωση, τουλάχιστον την ηθική υποχρέωση, να μην εκμεταλλευτεί τις προθέσεις του θύματος, αν αυτές υπάρχουν. Δεν είναι δυνατόν να εκμεταλλεύεσαι μια αδυναμία ή και πρόθεση ακόμη του θύματος για να δείξεις πόσο σπουδαίος είσαι. Η δουλειά, η στάση ζωής και οι αρχές μάς κάνουν σπουδαίους, όχι η σεξουαλική επιβεβαίωση. Στον χώρο μας βγήκαν περιπτώσεις που γνωρίζαμε ότι ήταν τουλάχιστον παραβατικές. Αλλά σε ένα σύστημα αξιών που χωλαίνει στα βασικά, αν μιλήσεις, χάνεσαι, απλά. Ότι κάποιοι βρήκαν το θάρρος και μίλησαν είναι αξιέπαινο. Για μένα είναι άνθρωποι με περισσότερο τσαγανό από κάποιους άλλους. Τους θαυμάζω. Στη δίκη Λιγνάδη οι άνθρωποι αυτοί έδειξαν αξιοπρέπεια μη φοβούμενοι την έκθεση. Ο χώρος μας έχει πολλά “φώτα” και πολλές περιπτώσεις διαττόντων αστέρων. Ο χώρος αυτός τροφοδοτεί ένα σωρό media, άρα είναι λογικό να βγαίνει προς τα έξω μια σαπίλα, αλλά δεν είναι μόνον εδώ. Σε άλλους εργασιακούς χώρους γίνονται αίσχη χειρότερα. Ποιος, όμως, θα ενδιαφερθεί για μια καταγγελία εναντίον ενός ιδιοκτήτη μιας επιχείρησης που πουλάει έπιπλα; Κανείς, γιατί δεν “πουλάει”. Θα πρέπει να μείνουμε, λοιπόν, στο γεγονός ότι όπου η εξουσία έχει ανάγκη επιβολής θα το κάνει πάση θυσία. Ας φροντίσουμε, λοιπόν, να σταθούμε δίπλα στην καθημερινή κακοποίηση. Ας φροντίσουμε τα θύματα και να καταγγείλουμε τους θύτες, όποιοι κι αν είναι.
Η έκβαση της δίκης Λιγνάδη σας έχει απασχολήσει;
Σαφώς και με έχει απασχολήσει. Παρακολούθησα όλη τη δίκη μέσω του Lignadis trial watch και αισθάνθηκα αηδία. Αηδία για τον τρόπο που διεξήχθη. Για τη στάση της υπεράσπισης που προσπάθησε να συνθλίψει προσωπικότητες, που ξεφτίλισε ανθρώπους στο όνομα της δικαιοσύνης. Αηδία για τη στάση της Δικαιοσύνης που το ανέχθηκε όλο αυτό το σόου. Αισθάνθηκα λίγος απέναντι σε ένα σύστημα που με το έτσι θέλω αποφασίζει. Παραβλέποντας συνταγματικές επιταγές και άρθρα, κατακρεουργώντας προσωπικότητες, που κατασκευάζει σκευωρίες για να στηρίξει έναν κοινό βιαστή ανηλίκων. Αυτό αποδείχθηκε στην αίθουσα. Είναι βιαστής. Η δίκη έγινε και καταδικάστηκε. Αν τώρα με νομικίστικες διαδικασίες είναι ελεύθερος, δεν σημαίνει ότι δεν είναι βιαστής. Αυτό να προσέξουμε. Όχι, δικάστηκε και καταδικάστηκε για δύο τουλάχιστον βιασμούς ανηλίκων. Αν έχουμε, λοιπόν, εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, να έχουμε και στις αποφάσεις της.
