Ράγισαν καρδιές, ράγισαν και οι πέτρες πριν από λίγες μέρες σ’ ένα πραγματικά μοναδικό «μυσταγωγικό» και πολύ ιδιαίτερο εσωτερικό μνημόσυνο για τους τρεις αχαιούς ορειβάτες που σκοτώθηκαν τον περασμένο Φεβρουάριο στην ορθοπλαγιά στα ύδατα της Στύγας, σε μια εξαιρετικά δύσβατη περιοχή 2,5 χλμ μακριά από τις εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού κέντρου Καλαβρύτων.
Ενα μεγάλο κομμάτι του τελετουργικού της Πανελλήνιας Αναρριχητικής Συνάντησης που έγινε την περασμένη εβδομάδα στα Μετέωρα, με διοργανώτρια την Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας και Αναρρίχησης, αφιερώθηκε στη μνήμη των ορειβατών που έχασαν τη ζωή τους στο τρέχον έτος.
Γιάννης Τορέλλι (ο κορυφαίες αναρριχητής στην Ελλάδα και από τους κορυφαίους στην Ευρώπη), Θανάσης Σωτηρόπουλος (μέλος του Ορειβατικού Συλλόγου Πατρών) και Παναγιώτης Τέκος (ορειβάτης, προϊστάμενος του ΕΛΓΑ στην Κορινθία, έμενε μόνιμα στην Πάτρα) βρήκαν τραγικό θάνατο το Σάββατο 5 Φλεβάρη, όταν την ώρα που έφταναν και αντίκριζαν από απέναντι την διάσημη ορθοπλαγιά, έκοψαν με τα βήματά τους, όπως περπατούσαν, τη συνοχή του χιονιού και ενεργοποίησαν άθελά τους χιονοστιβάδα. Κάτω από το σημείο που περνούσαν ήταν γκρεμός. Η χιονοστιβάδα τούς παρέσυρε και τους πέταξε περίπου 300 μέτρα κάτω, στο κενό…Τους βρήκαν, νεκρούς, την επόμενη μέρα μετά από πολύωρη κινητοποίηση και εκστρατεία ΕΜΑΚ, Πυροσβεστικής, Οδηγών Βουνού.
Ο μοναδικός και αλησμόνητος Γιάννης Τορέλι σε μια «ανάποδη» αναρρίχηση
Η εφημερίδα «Πελοπόννησος» έψαξε και βρήκε τις αποχαιρετιστήριες νεκρολογίες που ετοίμασαν τα μέλη του Σωματείου Ελλήνων Οδηγών Βουνού. Ηταν πραγματικά ανατριχιαστικές και αποδίδουν αυτό που ήταν οι τρεις ορειβάτες. Μ’ έναν τρόπο τόσο οικείο, για τους συντρόφους τους, τόσο πηγαίο, τόσο συγκινητικό…
Για τον Γιάννη Τορέλι, ο εκπρόσωπος της ορειβατικής οικογένειας των οδηγών Βουνού είπε: «Δεν υπάρχουν λόγια για τον Τορέλλι. Δεν χωράει ο Τορέλλι σε λόγια, γιατί όσο λίγα λόγια έλεγε σε όλη του τη ζωή, τόσα πολλά, πάρα πολλά πράγματα έκανε σ’ αυτή τη ζωή. Ο καλύτερος αναρριχητής της Ελλάδας.
Αν θέλετε νούμερα, καθίστε στις καρέκλες σας κι ακούστε. Έχει σκαρφαλώσει τις πιο δύσκολες «σπορ» διαδρομές ήδη από το μακρινό ’88. Έχει ανοίξει την πιο δύσκολη διαδρομή trad στην Ελλάδα, την «Τορέλλι-Θανόπουλου» στην Αστράκα, έχει ανοίξει την πιο δύσκολη χειμερινή διαδρομή στην Ελλάδα την «Το τόξο» στα Τζουμέρκα και τέλος, εδώ στα Μετέωρα έχει σκαρφαλώσει σχεδόν όλες τις δύσκολες διαδρομές ακόμα και με σχισμές!
Όμως ο Γιάννης δεν άφησε παρακαταθήκη μόνο τις διαδρομές. Άφησε και ανθρώπους και ιδέες. Με αφετηρία την Πάτρα, άφησε ανθρώπους που διέπρεψαν στα βράχια, τον Αρίστο, τον Θανάση και το Νώντα που κάνουνε παρέα εκεί ψηλά, το Γιάννη, το Σιντόρη, το Μπάνα, το Βάνια, τον Πέτρο, μέχρι και το Χατζή που συνήθιζε να τον τεντώνει εδώ στα βράχια των Μετεώρων.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Γιάννης μαζί με το Θανάση και τον Πάνο έφυγαν ονειρευόμενοι και χαζεύοντας την πιο δύσκολη, την πιο σημαντική, τη διαδρομή σύμβολο. Όταν τα σώματα τους έφευγαν προς τα κάτω, ήδη τα πνεύματα τους σκαρφάλωναν τα πρώτα τους βήματα στα Υδατα της Στύγας».
Για τον Θανάση Σωτηρόπουλο ο εκπρόσωπος του ΣΕΟΒ είπε: «Ο Θανάσης θα μπορούσε να ειπωθεί ότι είναι παιδί του Τορέλλι. Αν και την αγάπη του για το βουνό την κληρονόμησε από τον πατέρα του, τον αγαπητό κυρ Γιάννη. Όντας φυσικό ταλέντο, γρήγορα κόλλησε με τον ψηλό -τον Τορέλλι. Είναι ο πρώτος Έλληνας που έκανε 8b και 8b+ σε βράχια στο εξωτερικό.
Αναρριχητής, σκιέρ, ορειβάτης… αλλά και ιστιοπλόος, μάγειρας, εναερίτης, ζυθοποιός, ηλεκτρολόγος». Ό,τι ήθελες να κάνεις, από το να φυτέψεις μαρούλια ή να κόψεις ένα δέντρο μέχρι να στήσεις μόνος σου ένα ολόκληρο ζυθοποιείο, θα έπαιρνες τηλέφωνό το Θανάση και ήξερες ότι την επόμενη στιγμή θα ήταν εκεί, με όλα τα υλικά που χρειάζονταν και σίγουρα θα τα καταφέρει. Αν κάτι τον δυσκόλευε και δεν ήξερε να το κάνει, χρειάζονταν απλά λίγο χρόνο να ψάξει από το κινητό του και θα έβρισκε την λύση, αφού ο Θανάσης μάθαινε συνέχεια,… «έτσι για να βελτιωνόμαστε…» όπως έλεγε
Αφού αποτύχαμε να συνθέσουμε έστω και μια πρόταση, ξεκινήσαμε να γράφουμε λέξεις που περιγράφουν τον Θανάση, έτσι όπως εμείς τον ζήσαμε και τον αγαπήσαμε: Ομορφόπαιδο – Γοητευτικό ς- Δεξιοτέχνης – Πολυμήχανος – Πρόθυμος – Εργατικός – Μεθοδικός – Δουλευταράς – Μεγάλη καρδιά – Ζυθοποιός – Πειραχτήρι – Προστατευτικός – Γενναίος – Φωτογράφος – Δεινός σκιέρ – Δεινός Αναρριχητής – Καλό παιδί – Ιδιαίτερος – Ανορθόγραφος – Πολύ συναισθηματικός – Πνεύμα αντιλογίας – Μάγειρας – Λεπτομερής – Αντιδραστικός – Φιλότιμος»!
Και για τον Πάνο Τέκο: «Ο Πάνος είναι ο τελευταίος της παρέας των ονειροπόλων της Στύγας. Δεν ήταν ο μεγάλος αναρριχητής με την έννοια των βαθμών αλλά ήταν πάντα δίπλα σε μεγάλους αναρριχητές, ήταν πάντα δίπλα σε όποιον ήθελε να σκαρφαλώσει και να γευτεί ένα φίνο κρασί μετά.
Ο Πάνος ήτανε εκεί πάντα σε αυτή τη φοβερή παρέα, την οικογένεια της Πάτρας. Πιστός σχοινοσύντροφος, πιστός σύντροφος στα πάντα. Σε αυτό το πνεύμα, ο Τέκος συγκέντρωνε γύρω από μερικά ποτήρια καλό κρασί ή μπύρα ΚΥΚΑΩ τους φίλους του, τους σχοινοσύντροφους του για να μιλήσουνε πέρα από τα συνηθισμένα, να ονειρευτούνε πέρα από τα συνηθισμένα. Και βέβαια όταν ο ψηλός, ο Τορέλι, μοίρασε το όνειρό του για τη Στύγα, ο Πάνος ήταν παρών».
