Η όψη του είναι τρομακτική. Έχει μαλακή και σκούρα καφέ επιδερμίδα. Κάποιοι λένε ότι είναι μεγάλο σαν ελέφαντας, άλλοι μικρό σαν ιπποπόταμος και άλλοι το παρομοιάζουν με δεινόσαυρο. Ο λαιμός του είναι μακρύς και ευέλικτος. Έχει μόνο ένα δόντι, ή μήπως είναι κέρατο; Η μακριά και μυώδης ουρά του θυμίζει αυτή του κροκόδειλου. Είναι τόσο δυνατό που μπορεί να βυθίσει ένα κανό. Είναι φυτοφάγο και σκάβει σπηλιές στις στροφές του ποταμού Κονγκό… Το τέρας Μοκέλε-μπέμπε που «σταματά τη ροή των ποταμών», πρωταγωνιστεί στις ιστορίες των ντόπιων της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό και προσπαθεί να συναγωνιστεί -μάταια- σε φήμη την Νέσι της Σκωτίας.
Θρυλικές, όμως, διαστάσεις έχει αποκτήσει και ο ποταμός Ρούκι, παραπόταμος του ποταμού Κονγκό, εξαιτίας του εξαιρετικά σκούρου χρώματός του που προβλημάτιζε τους ειδικούς. Αφού… αποκλείστηκε οποιαδήποτε εμπλοκή του σκουρόχρωμου Μοκέλε-μπέμπε, οι επιστήμονες κατέληξαν ότι η απόχρωσή του οφείλεται στις ενώσεις πλούσιες σε άνθρακα που εντοπίζονται στο νερό, με αποτέλεσμα να ανακηρυχθεί ο πιο σκοτεινός ποταμός του κόσμου.
Παρά τη μοναδικότητα και το μέγεθός του, ο Ρούκι δεν είχε μελετηθεί στο παρελθόν. Ενώ το επίπεδο του νερού καταγράφεται από τη δεκαετία του ’30, δεν υπήρχαν διαθέσιμα στοιχεία για τη χημική του σύσταση. Κανείς δεν είχε καθορίσει την ποσότητα διαλυμένου οργανικού άνθρακα (DOC), ούτε την προέλευσή του.
«Πολλοί ποταμοί έχουν αρκετά σκούρο χρώμα. Ένας από τους μεγαλύτερους παραπόταμους του Αμαζονίου ονομάζεται Ρίο Νέγκρο ακριβώς εξαιτίας του χρώματός του που οφείλεται σε μία οργανική ουσία, η οποία σκουραίνει το νερό. Ωστόσο, ο Ρούκι ξεπερνά ακόμα και αυτόν», δήλωσε ο Τράβις Ντρέικ του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Τεχνολογικού Ινστιτούτου Ζυρίχης (ETH Zürich).
Όπως εξήγησαν οι επιστήμονες, ο Ρούκι παίρνει το χρώμα του από διαλυμένη οργανική ύλη. Οι ισχυρές βροχοπτώσεις στην περιοχή παρασύρουν την οργανική ύλη (σάπια βλάστηση) και την οδηγούν στον ποταμό. Παράλληλα, κατά τη διάρκεια της εποχής των βροχών είναι συχνά τα πλημμυρικά φαινόμενα με αποτέλεσμα το νερό να παραμένει κάτω από την επιφάνεια του εδάφους για πολύ καιρό γεγονός που προκαλεί ακόμα περισσότερες ενώσεις.
«Πρέπει να συλλέξουμε δείγματα από μία μόνο τοποθεσία για να πάρουμε πληροφορίες για μια τεράστια περιοχή, όπως ένας γιατρός που παίρνει δείγμα αίματος για να προσδιορίσει την κατάσταση της υγείας ενός ασθενούς», εξήγησε ο Μάτι Μπαρτέλ της ερευνητικής ομάδας.
Η έρευνα οδήγησε την ομάδα του Ντρέικ στο συμπέρασμα ότι ο ποταμός Ρούκι έχει τέσσερις φορές περισσότερες οργανικές ενώσεις άνθρακα και 1,5 φορά περισσότερες από ότι στον Ρίο Νέγκρο.
Επισήμαναν, δε, ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δε μπορείς να δεις το ίδιο σου το χέρι αν το βυθίσεις μέσα στο νερό.
Όσο για τις εκπομπές άνθρακα οι ειδικοί εκτιμούν ότι παρότι είναι υψηλές σε ολόκληρη τη λεκάνη απορροής του Ρούκι, δεν υπάρχει διαφορά σε σχέση με άλλους ποταμούς σε τροπικές περιοχές. Επιπλέον, σύμφωνα με τον Ντρέικ, η ήπια πορεία του ποταμού καθιστά πιο δύσκολο για το διοξείδιο του άνθρακα να απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα, σε αντίθεση με έναν ταραγμένο ποταμό όπου θα εντοπιστούν υψηλότερες εκπομπές.
