Μια άκρως επικίνδυνη κοινωνική κατάσταση καταγράφεται σε συγκεκριμένα μέρη της Δυτικής Αχαΐας, που η πρόσφατη επικαιρότητα ήρθε να αναδείξει σε όλη της την διάσταση. Η ιδιαιτερότητα διαμενόντων Ρομά στην περιοχή, επί πολλά χρόνια, οι οποίοι υπολογίζονται σε περίπου 6.500, αποδεικνύεται, τώρα, πως δρούσε διαλυτικά για τον υπόλοιπο γενικό πληθυσμό. Η καθημερινή αντικοινωνική και παραβατική συμπεριφορά αυτών των πολυάριθμων Ομάδων οδήγησαν πολλούς μόνιμους κατοίκους να προτιμήσουν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, όπως – όπως – από ανασφάλεια και φόβο.
Όπως καταγράφει ο «Ν» δεκάδες είναι αυτοί, που προτίμησαν με μισή καρδιά, να φύγουν και να μετακομίσουν σε άλλες περιοχές, που θα τους διασφάλιζαν ηρεμία και τάξη. Ειδικότερα, το πρόβλημα μετοίκησης, εστιάζεται κοντά σε 14 συνολικά Καταυλισμούς, με κυριότερους:
• Στα Σαγέικα Μόβρης, όπου οι Ρομά έχουν αυξηθεί πολύ αριθμητικά τα τελευταία χρόνια κι έχουν καθημερινή παρουσία μέσα στο χωριό, πολλοί υποχρεώθηκαν να ξεπουλήσουν τα σπίτια τους, επιλέγοντας ως μόνιμη κατοικία τους, κυρίως την Κάτω Αχαΐα ή ακόμα και την Πάτρα. Αναφέρονται, δε, περιπτώσεις στον «Ν», που ορισμένοι έφτασαν στο σημείο να δώσουν σε εξευτελιστικές τιμή το ακίνητο τους, ακόμα και για 10.000 ευρώ.
• Στην Συκιά Δύμης, η κατάσταση είναι ίδια, αν και τα ακίνητα κοντά στον ποταμό Πείρο είναι ελάχιστα.
Ωστόσο, το μέρος θεωρείται επίφοβο και αποκρουστικό λόγω της άναρχης διαβίωσης πολλών Ρομά.
Η διπλή εικόνα και η «κατάληψη» της Κάτω Αχαιΐας
Στην Κάτω Αχαΐα Δύμης, όπου εντός του αστικού ιστού της έδρας του Δήμου Δυτικής Αχαΐας, υπάρχει ο μεγάλος Οικισμός των Τσιγγάνων, η κατάσταση είναι εν μέρει ίδια, αλλά και με μια διαφορά. Όσοι μόνιμοι κάτοικοι διαμένουν στην Δυτική πλευρά των Τσιγγάνικων κοντά στο Κέντρο Υγείας, πούλησαν σπίτια (όχι πολλά), αλλά όχι σε χαμηλή τιμή, αφού εύποροι Τσιγγάνοι έσπευσαν αυτοί να τα αγοράσουν με υψηλό τίμημα. Στην αντίπερα όχθη του Οικισμού των Τσιγγάνων, προς την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη και πέριξ της Παλαιάς Εθνικής οδού Πατρών Πύργου, οι Τσιγγάνοι δεν επιδεικνύουν ενδιαφέρον να πάρουν κατοικίες, ωστόσο πολλές πουλήθηκαν σε άλλους… σε τιμή ευκαιρίας.
Ανάχωµα ο δήµος
Ολα τα παραπάνω, αποδεικνύουν το πόσο στοχευμένη, εύστοχη αλλά κυρίως σωτήρα ήταν η πρωτοβουλία του Δημάρχου Δυτικής Αχαΐας Γρηγόρης Αλεξόπουλου, να θέσει θέμα αστυνόμευσης και στενής καθημερινής επιτήρησης των περιοχών αυτών, πετυχαίνοντας να αποσπάσει – προ ημερών – την απόφαση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για σύσταση μόνιμης Ομάδας Πρόληψης Καταστολής Εγκλήματος (ΟΠΚΕ) με 14 μόνιμους αστυνομικούς και δύο Ομάδες ΔΙΑΣ με 8 ένστολους με μηχανές. Αυτή η κίνηση της Δημοτικής αρχής θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές, από συστάσεως του Δήμου, αφού εν προκειμένω αναμένεται, άμεσα, να ανακόψει το ρεύμα εγκατάλειψης της περιοχής και του ξεριζωμού του τοπικού πληθυσμού.
Ανυπόφορη η κατάσταση
Ενδεικτική της κατάστασης είναι η δήλωση στον «Ν» γυναίκας, με καταγωγή από τα Σαγέικα, που εργάζεται στην Πάτρα και διαμένει με την οικογένειά της στην Αχαγιά: «Αν δεν ζούσε ο πατέρας μου θα το πωλούσα, όσο – όσο το πατρικό μου. Δεν είναι να μείνεις πλέον εκεί. Κινδυνεύεις. Δεν είναι περιβάλλον να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας εκεί. Πονάει αυτό, που λέω, για το χωριό που γεννηθήκαμε, παίξαμε, μεγαλώσαμε κι έχουμε πολλές και καλές αναμνήσεις, αλλά δυστυχώς η κατάσταση δεν είναι καν υποφερτή».
