Μείζον θέμα για την τοπική Εκκλησία αποτελούν οι ανασφάλιστοι διάκονοι, που υπηρετούν σε ενορίες της Πάτρας! Πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία για την επίλυση του θέματος ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος, καθώς διάκονος δεν άντεξε και έφυγε από τη Μητρόπολη Πατρών!
Όπως είναι γνωστό, το μνημόνιο έφερε ασφυκτικούς περιορισμούς στους διορισμούς ιερέων με εμφανή αρνητικά αποτελέσματα από τον πρώτο κιόλας χρόνο, αφού εξαιτίας των συνταξιοδοτήσεων, των αποσπάσεων σε άλλες Μητροπόλεις και Πατριαρχεία, των ασθενειών και των θανάτων μειώθηκε ο εφημέριος κλήρος και πολλοί ενοριακοί Ναοί κυρίως στην ύπαιθρο έμειναν χωρίς ιερέα.
Τα φαινόμενα “αποψίλωσης” ήταν ορατά ήδη από τις αρχές του 2016 και στη Μητρόπολη Πατρών και ως αντιστάθμισμα ήλθε η επαινετή πρωτοβουλία ορισμένων συμπολιτών που μόλις συνταξιοδοτήθηκαν χειροτονηθήκαν ιερείς και τοποθετήθηκαν αμισθί σε ενορίες της Πάτρας και της υπαίθρου.
Παράλληλα, η πολιτεία άρχισε να προσφέρει στην Εκκλησία της Ελλάδος κάθε χρόνο ορισμένες οργανικές θέσεις εφημερίων, αριθμός πολύ μικρός αν συνυπολογισθεί ότι η μία θέση στη Μητρόπολη Πατρών αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό!
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια με πρωτοβουλία του, ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος ξεκίνησε τις χειροτονίες άμισθων διακόνων που τοποθετήθηκαν σε ενορίες της Πάτρας (Αγ. Διονύσιος, Παντοκράτορας, Αλεξιώτισσα κ.ά.) στις οποίες όμως ανετέθη και η υποχρέωση να καταβάλλουν σε αυτούς από τα χρήματα του Φιλόπτωχου Ταμείου τη μηνιαία αποζημίωση των 400 ή 500 ευρώ. Ακόμα και αν προσθέσεις και τα ελάχιστα πλέον τυχερά που δεν ξεπερνούν τα 100, τότε οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η συνολική αμοιβή δεν καλύπτει ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης, αφού σημειωτέον πολλοί εκ των πέντε ή έξι άμισθων διακόνων της Πάτρας είναι παντρεμένοι με τέκνα.
Το χειρότερο βέβαια είναι ότι οι άμισθοι διάκονοι σύμφωνα με τις καταγγελίες είναι οι περισσότεροι ανασφάλιστοι με αποτέλεσμα ακόμα και την παραμικρή ιατρική εξέταση ή χειρουργική επέμβαση είτε αυτών, είτε μελών της οικογένειάς τους να την καλύπτουν οι ίδιοι!
Πριν από τρεις μήνες η Μητρόπολη Πατρών εξασφάλισε από το Υπουργείο μια οργανική θέση. Η επιλογή έγινε ανάμεσα στους έξι άμισθους διακόνους και τελικά δόθηκε σε διάκονο που δεν έχει οικογενειακές υποχρεώσεις προκαλώντας τις διαμαρτυρίες πολλών από τους υπόλοιπους.
Ένας εξ αυτών, ο Ιωάννης Πανουτσακόπουλος (υιός ιερέα ενορίας της Δυτικής Αχαΐας) που είχε τοποθετηθεί πριν από τρία χρόνια στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου Πατρών, δεν άντεξε, καθώς ήταν ανασφάλιστος και δεν μπορούσε να εξασφαλίσει ούτε τα στοιχειώδη για την οικογένειά του και ζήτησε απόλυση από το μητρώο της Μητρόπολης Πατρών και την εγγραφή του στη Μητρόπολη Ηλείας!
Με πολλή πίεση το αίτημά του έγινε αποδεκτό ήδη από την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου. Ενέγραφη και τοποθετήθηκε στη Μητρόπολη Ηλείας η οποία πέραν του μισθού τού πρόσφερε και την ασφαλιστική κάλυψη. Την περασμένη Τρίτη, εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ο Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας στον Άγιο Νικόλαο Σπάτων τον χειροτόνησε ιερέα και μέσα στο επόμενο δεκαήμερο θα τον τοποθετήσει σε ενορία του νομού.
Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους άμισθους διακόνους της Πάτρας; Είναι και αυτοί ανασφάλιστοι; Μπορούν να αντιμετωπίσουν τα βασικά έξοδα διαβίωσής τους; Γιατί δεν καταβάλλει η Μητρόπολη τα μηνιαία έξοδα ασφάλισής τους;
Γιατί δεν καλύπτονται αυτά από το ειδικό ταμείο που έχει δημιουργηθεί για έκτακτες ανάγκες κληρικών στο οποίο συνεισφέρουν όλοι οι εφημέριοι με μηνιαία συνδρομή από 10 έως 20 ευρώ; Δεν προβληματίζονται ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος σε πιθανό έλεγχο κλιμακίου του ΕΦΚΑ (πρώην ΙΚΑ) να επιβληθεί πρόστιμο το οποίο δεν θα μπορεί να καλύψει ο κάθε Ναός;
Επιπρόσθετα, όπως τόνιζε χτες το μεσημέρι γνωστός κληρικός με συνδικαλιστική διαδρομή, πρέπει να υπάρξει αλλαγή κατεύθυνσης από τη Μητρόπολη στο ζήτημα των άμισθων διακόνων επισημαίνοντας ότι τόσο τη μηνιαία αμοιβή όσο και τα χρήματα της κοινωνικης ασφάλισης οφείλει να τα καλύπτει εξ ολοκλήρου η ίδια.
Είναι ανεπίτρεπτο να είναι κάποιοι ανασφάλιστοι, ενώ τα χρήματα (400 ή 500 ευρώ) που καταβάλλουν κάθε μήνα οι Ναοί από το παγκάρι του Φιλόπτωχου Ταμείου αναγκαστικά περιορίζουν κατά πολύ τον βασικό πυρήνα της φιλανθρωπικής δράσης της ενορίας για τους αναξιοπαθούντες, αφού εξανεμίζονται τα διαθέσιμα χρήματα που προσφέρουν από το υστέρημά τους οι πιστοί.
