Υπήρξε κορυφαίος ποδοσφαιριστής, αλλά και ένας άνθρωπος με χρυσή καρδιά. Ο Δαβουρλής γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1948 και έγραψε ιστορία με τη φανέλα της Παναχαϊκής, του Ολυμπιακού και της Εθνικής ομάδας. Για την ποδοσφαιρική του αξία είναι περιττό να μιλάει πλέον κανείς, αφού τη γνωρίζουν και αυτοί που δεν τον πρόλαβαν να τον δουν αγωνιζόμενο.
Είχε άλλα 7 αδέλφια, τρία αγόρια και τέσσερα κορίτσια, και ήταν από φτωχή οικογένεια. Το 1962 τον εντόπισε σε κάποια αλάνα ο Σπύρος Βουλγαράκης και τον πήγε στον Πανιώνιο Πατρών. Το 1964 στα 16 του χρόνια μεταπήδησε στην Παναχαϊκή όπου και αγωνίστηκε μέχρι το 1974. Στους «κοκκινόμαυρους» γνώρισε τεράστιες επιτυχίες, μέλος της μεγάλης ομάδας που συμμετείχε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Πήρε μεταγραφή για τον Ολυμπιακό Πειραιώς, μια μεταγραφή βόμβα αντί του αστρονομικού για την εποχή ποσού των 9.250.000 δρχ. Με το σύλλογο του Πειραιά κατέκτησε το ντάμπλ το 1975. Το 1977 επέστρεψε στην Παναχαϊκή. Επαιξε επίσης στην Κόρινθο, στον Παναιγιάλειο και στο Πάτραι. Ο Κώστας Δαβουρλής είχε συμμετοχές με τις Εθνικές Νέων, Ελπίδων, Ενόπλων και 11 με την Εθνική Ανδρών, τις 4 ως παίκτης της Παναχαϊκής. Ηταν ο πρώτος παίκτης Β΄Εθνικής που αγωνίστηκε στην Εθνική ανδρών. Μέσα από τις σελίδες της «Π», ο Κώστας Θεοδωρόπουλος είχε θυμηθεί όμορφες ιστορίες με τον Κώστα όπως:
* Τα πέναλτι μετά από τις προπονήσεις με συμπαίκτες ή μετά με ποδοσφαιριστές που είχε (γενικός αρχηγός ο ίδιος) στην Παναχαϊκή. Τη χαρά του όταν κέρδιζε το στοίχημα.
* Τα μονά – ζυγά με τους αριθμούς των αυτοκινήτων στα ταξίδια της Παναχαϊκής. Αξέχαστα τα ταξίδια, οδικώς, από την Πάτρα στην Καστοριά, στην Φλώρινα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας. Δαβουρλής, Μιχαλόπουλος, Παπαγιαννόπουλος, Βουγιαντίνοβιτς, Τάκης Κυριακόπουλος, Γεωργακόπουλος…
* Την προετοιμασία στο Σέλι (1983), με το τυρί, το ψωμί και τις ελιές κάτω από τα δέντρα, μέχρι να έρθουν τα άλλα παιδιά που τους είχε βγάλει τη ψυχή στο τρέξιμο ο Νίκος Μπασιούκας (γυμναστής στην ομάδα).
* Το ταξίδι από την Πάτρα στη Λάρισα με το Ρενό Φουέγκο σε λιγότερο από 4 ώρες. Αεροπλάνο είχε κάνει το αυτοκίνητο.
* «Λάδι-λάδι και από τηγανίτα τίποτα», όταν υπήρχαν οικονομικές εκκρεμότητες από παράγοντες.
* «Στα πέντε πέναλτι αν χάσω ένα κερδίζεις», το στοίχημα με τον τότε πρόεδρο της ΠΑΕ Παναχαϊκή, Αρη Λουκόπουλο.
* «Στα δέκα φάουλ, τα οχτώ στο τέρμα και τα δύο δοκάρι», το αγαπημένο του στοίχημα γιατί είχε υψηλό βαθμό δυσκολίας, με συμπαίκτες και παράγοντες.
Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΙ
Ο Κώστας Δαβουρλής εκτιμούσε τους παίκτες που είχαν καλή τεχνική κατάρτιση, σεβόταν και τα παιδιά που δούλευαν πολύ για να καλύψουν ατέλειες και αγωνιστικά κενά. Ο καλύτερος των καλυτέρων για τον μεγάλο ποδοσφαιριστή ήταν ο Πάρις Γεωργακόπουλος. Σε μία από τις προπονήσεις των μικρών στο γήπεδο της Παναχαϊκής, με τον Σπύρο Βουλγαράκη, όταν ξεκινούσε ο Γεωργακόπουλος, ο Κ. Δαβουρλής είπε (ήταν ο Α. Μιχαλόπουλος, ο Γιάννης Παυλάκης, ο Αγγελος Λαγκαδινός, δημοσιογράφοι): «Ελάτε να δείτε ένα μικρό που θα γίνει πολύ μεγάλος». Και μετά με το χιούμορ που τον διέκρινε: «Α, πρέπει να ανησυχώ…». Ο Πάρις Γεωργακόπουλος συνέχισε την ανοδική του πορεία ο Κώστας καμάρωνε σαν να ήταν γιος του.
ΤΟ ΠΡΟΩΡΟ ΤΕΛΟΣ
Ο Δαβουρλής έφυγε από τη ζωή στις 23 Μαΐου 1992. Ηταν Σάββατο και έφυγε πρωί από το σπίτι του για να πάει στο καφενείο της γειτονιάς του στην Αγυιά, να δει τα φιλαράκια του, να περάσει λίγη ώρα με την παλιοπαρέα, γιατί το απόγευμα θα έφευγε με την Παναχαϊκή για τη Λάρισα (οι «κοκκινόμαυροι» είχαν παιχνίδι την επόμενη ημέρα στη Λάρισα για το πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής, ο Κώστας ήταν γενικός αρχηγός με πολλές αρμοδιότητες, ήταν η ψυχή της ομάδας).
Εμεινε για λίγο στο καφενείο, δεν αισθανόταν καλά, αποφάσισε να γυρίσει στο σπίτι του. Επέλεξε να επιστρέψει μόνος του (οδήγησε ο ίδιος το αυτοκίνητό του), πρώτα, όμως, πήγε στο σπίτι του φίλου και γείτονά του γιατρού (καρδιολόγος), Ανδρέα Σκαναβή. Μπήκε στο σπίτι του είπε στη γυναίκα του την κυρία Ελένη, ότι δεν αισθανόταν καλά, ξάπλωσε στο κρεβάτι και εκεί άφησε την τελευταία του πνοή. Ανακοπή.
