Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο διαρκεί ο έρωτας, ένα από τα πιο δυνατά και όμορφα συναισθήματα που κυριολεκτικά μας μεταμορφώνει και τι μπορούμε να κάνουμε για να του δώσουμε… παράταση;
Οι επιστήμονες έχουν την απάντηση, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Frontiers in Psychology.
Ενώ μας αρέσει να σκεφτόμαστε τον έρωτα ως “ζήτημα καρδιάς” στην πραγματικότητα είναι καθαρό εγκεφαλικό θέμα.
Όπως λέει η ερευνήτρια, «οι ορμόνες και η χημεία του εγκεφάλου μας αλλάζουν πολύ κατά τα πρώτα στάδια σύνδεσης μιας σχέσης, τα οποία μπορούν να χωριστούν χονδρικά σε τρεις κατηγορίες: πόθο, έλξη και προσκόλληση.
Αν και σε μεγάλο βαθμό αλληλοεπικαλύπτονται, στο κάθε στάδιο αναδύεται πιο έντονα ένα διαφορετικό σύνολο ορμονών: Η τεστοστερόνη και τα οιστρογόνα καθοδηγούν τη λαγνεία, η ντοπαμίνη, η νορεπινεφρίνη και η σεροτονίνη δημιουργούν έλξη και η ωκυτοκίνη και η βαζοπρεσίνη μεσολαβούν στην προσκόλληση».
Η μελέτη που αναφέραμε παραπάνω έδειξε, ότι έπειτα από 6 μήνες τα ζευγάρια τείνουν να “ξεφεύγουν” από αυτό το αρχικό στάδιο του δεσμού και να εξελίσσονται σε κάτι άλλο.
«Τα πρώιμα στάδια της ρομαντικής αγάπης που χαρακτηρίζονται από στρες μπορεί να διαφέρουν από τη μεταγενέστερη περίοδο που χαρακτηρίζεται από αισθήματα ασφάλειας και ηρεμίας», εξηγούν οι ερευνητές.
«Το πρώτο στάδιο, το οποίο καταλαμβάνει περίπου τους πρώτους έξι μήνες μιας σχέσης, περιγράφεται ως “είμαι ερωτευμένος”. Χαρακτηρίζεται από όλα τα χαρακτηριστικά της ρομαντικής αγάπης, συμπεριλαμβανομένου, ιδιαίτερα, του πάθους και της οικειότητας.
Η δεύτερη φάση, η οποία λέγεται ότι διαρκεί από περίπου έξι μήνες έως τέσσερα χρόνια, αναφέρεται ως “παθιασμένη αγάπη”.
Και ο έρωτας;
Οι ερευνητές μας καλούν να μην ανησυχούμε, γιατί υπάρχει ακόμα περιθώριο για ερωτισμό. Λένε, καταρχάς, ότι δεν ακολουθεί κάθε σχέση την ίδια τροχιά. Πολλά ζευγάρια καταφέρνουν να παρατείνουν τον χρόνο στις δύο πρώτες φάσεις.
«Σε ορισμένα άτομα, η ρομαντική αγάπη μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια ή και δεκαετίες», γράφουν οι συγγραφείς της μελέτης στο Frontiers.
Τα ζευγάρια αυτά καταφέρνουν να μοιράζονται την κατανόηση, τα συναισθήματα αγάπης και τις συνήθειες που χαρακτηρίζουν τη συντροφικότητα και τις μακροχρόνιες σχέσεις. Έτσι η μετάβαση από το ένα στάδιο στο άλλο γίνεται πολύ πιο ομαλά.
Εξάλλου και στο στάδιο της συντροφικότητας μπορεί ένα ζευγάρι να εφευρίσκει στιγμές ερωτισμού και ρομαντισμού.
Ας μην ξεχνάμε, ότι ο έρωτας έχει και τη σκοτεινή πλευρά του. Η ερευνήτρια λέει, ότι όλες αυτές οι ορμόνες που μας πλημμυρίζουν τους 6 αυτούς πρώτους μήνες είναι σαν “δίκοπο μαχαίρι”, αφού μπορεί να μας κάνουν να πάρουμε κακές αποφάσεις, να παραμελήσουμε τις καθημερινές μας υποχρεώσεις ή να πληγώσουμε κάποιον (π.χ. στην περίπτωση της μοιχείας). Η εμπειρία δεν διαφέρει πολύ από διάφορες μορφές εθισμού.
«Οι ίδιες περιοχές που ενεργοποιούνται όταν νιώθουμε έλξη για κάποιον, ενεργοποιούνται και όταν οι τοξικομανείς παίρνουν κοκαΐνη, αλλά και όταν τρώμε γλυκά», γράφει η ερευνήτρια.
«Οι εθισμένοι που πηγαίνουν σε αποτοξίνωση δεν διαφέρουν πολύ από τους ερωτοχτυπημένους που λαχταρούν τη συντροφιά κάποιου που δεν μπορούν να δουν».
Με άλλα λόγια, μετά το 6μηνο, για πολλούς έρχεται η ανακούφιση, αλλά και η επαφή με την πραγματικότητα.
