Ο Τάσος Τέλλογλου εξηγεί γιατί ο ένας μετά τον άλλον οι ευρωπαίοι ηγέτες ταξιδεύουν στο Βελιγράδι για επαφές και διαβουλεύσεις, αλλά και τις αντιδράσεις που υπάρχουν απο μεγάλη μερίδα Σέρβων πολιτών.
============
Την περασμένη εβδομάδα ήταν ο Όλαφ Σολτς, προ ημερών ο αρχηγός της CIA, τις επόμενες ημέρες θα είναι ο Εμμανουέλ Μακρόν στο Βελιγράδι.
Τόση αγάπη είναι μάλλον ασυνήθιστη για τους Σέρβους.
Ο λόγος που η Ευρώπη ανακάλυψε ξαφνικά την Σερβία; Στην δυτική περιοχή της χώρας, στο Ζάνταρ, μια πολυεθνική εξορύξεων, η Ριο Τίντο, θεωρεί ότι μπορεί να υπάρχει το 90% των αποθεμάτων λιθίου που χρειάζεται η Ευρώπη!
Η Ευρώπη ως γνωστόν υστερεί στην ανάπτυξη ηλεκτρικών αυτοκινήτων και από ότι φαίνεται χάνει το τραίνο έναντι της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Τώρα, χάρη στο σερβικό κοίτασμα, η Ευρώπη ελπίζει να λύσει το πρόβλημα της. Ο Σέρβος πρόεδρος, Αλεξάντερ Βούτσιτς, υποστηρίζει το εγχείρημα, θεωρώντας ότι έτσι η χώρα του θα αποκτήσει στρατηγικό πλεονέκτημα στην προσέγγισή της με την ΕΕ (χωρίς να αποκηρρύσει τις ιδιαίτερες σχέσεις με την Ρωσία, με την οποία έχει Τελωνειακή Ένωση, ούτε τις σχέσεις με την Κίνα) και ταυτόχρονα θα δημιουργήσει θέσεις απασχόλησης για τους πολίτες της Σερβίας.
Αλλά αρκετοί από αυτούς – και στην περιοχή που βρίσκεται το κοίτσμα – είναι εναντίον της εξόρυξης. Περίπου 300.000 υπογραφές έχουν συγκεντρωθεί εναντίον του εγχειρήματος και φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν και άλλες. Ο λόγος είναι ότι παρόμοια ορυχεία δεν έχουν αναπτυχθεί σε κάποιο μέρος του κόσμου με νερά, ανθρώπους και καλλιέργειες και το Ζάνταρ θα είναι το πρώτο τέτοιο παράδειγμα.
Το επιχείρημα δεν είναι αστείο και δεν είναι αδιάφορο, ακόμα και για την Ριο Τίντο. Αυτή ζήτησε πρόσφατα από ένα διεθνούς κύρους επιστημονικό περιοδικό να “κατεβάσει” ένα άρθρο που μιλούσε για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της εξόρυξης του λιθίου στη Σερβία τροφοδοτώντας έτσι, χωρίς να το αντιλαμβάνεται, την αντιπαράθεση στη γειτονική χώρα.
Το πιθανότερο είναι ότι το έργο θα γίνει, αλλά όσοι το υποστηρίζουν θα πρέπει να αποδείξουν και σε εκείνους που θα το υποστούν ότι θα έχει κάποιο νόημα, ώστε τα παιδιά τους να μην πεθάνουν από την καταστροφή του πλανήτη: Όπως και στην Ελλάδα, έτσι και στη Σερβία, η πιο δροσερή μέρα από τις 4 Ιουλίου ήταν με θερμοκρασία σχεδόν 30 βαθμούς Κελσίου, (στο μέσο όρο του 24ωρου).
