Ομιλία της εισηγήτριας της Νέας Αριστεράς, Σίας Αναγνωστοπούλου κατά τη συζήτηση και ψήφιση του σ/ν του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας «Ίδρυση Ελληνικού Κέντρου Αμυντικής Καινοτομίας, εκσυγχρονισμός θεσμικού πλαισίου των Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, σύσταση Κοινού Σώματος Πληροφορικής στις Ένοπλες Δυνάμεις και λοιπές διατάξεις», σήμερα Τετάρτη 22.5.2024:
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα ανακοίνωσαν η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Νορβηγία -και άλλες χώρες που θα ακολουθήσουν- ότι θα προχωρήσουν στην αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους. Όχι μόνο χαιρετίζουμε την απόφαση αυτών των χωρών, αλλά έχουμε ζητήσει ως Νέα Αριστερά ήδη από τον Μάρτιο να αναγνωριστεί το παλαιστινιακό κράτος και να προχωρήσουμε σε πίεση στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την άρση μιας μεγάλης ιστορικής αδικίας που έχει οδηγήσει στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού αυτές τις μέρες, αυτή την περίοδο.
Συζητάμε συνέχεια για την κρισιμότητα των στιγμών. Συζητάμε για χίλια δύο και δεν καταλαβαίνουμε ένα πράγμα: την ιστορικότητα της χώρας μας. Και η χώρα μας έχει ιστορικότητα στην περιοχή, την οποία αγνοούμε. Μιλάμε βλέποντας τη γενική εικόνα κατακερματισμένα στο τώρα, χωρίς να βλέπουμε την προοπτική που μπορεί να ανοίξει η ίδια μας η χώρα η οποία είναι μεν μικρή, αλλά έχει ρίζες στην περιοχή.
Με την Παλαιστίνη και τον παλαιστινιακό λαό έχουμε μια μεγάλη περίοδο σχέσεων. Δεν μπορούμε να τα αγνοούμε σήμερα. Η Ελληνική Βουλή το 2015 εισηγήθηκε στην Κυβέρνηση ομόφωνα την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους. Ας το κάνουμε τώρα. Εάν θέλουμε να έχουμε παρέμβαση στα πράγματα την επόμενη περίοδο σε αυτές τις μεγάλες γεωπολιτικές εξελίξεις, πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες.
Δεύτερο θέμα, κύριε Υπουργέ. Πρέπει να γυρίσει άμεσα στη χώρα μας η Φρεγάτα «ΥΔΡΑ». Δεν έχει καμιά δουλειά στο όνομα της ελληνικής ναυσιπλοΐας, που δεν πρόκειται καν γι’ αυτό, να εμπλέκεται σε μία τέτοια υπόθεση, όπως δεν έχει καμία δουλειά η χώρα μας να εμπλέκεται στον πόλεμο αποστέλλοντας οπλικό υλικό στην Ουκρανία.
Ξέρετε, είναι λίγο θλιβερό να μαθαίνουμε από δημοσιεύματα είτε το πόσα καμιόνια έφυγαν από τη Θεσσαλονίκη, είτε ότι στείλαμε STIEGER στην Ουκρανία και αυτό να το μαθαίνουμε από δημοσιεύματα, να τα μαθαίνουμε από την Ουκρανία και μέσα από δημοσιεύματα που δημοσιοποιούνται στην Ελλάδα, στη χώρα μας.
Άρα, λοιπόν, έχουμε κρίσιμα θέματα να συζητήσουμε και δεν μπορούμε πια να μην το κάνουμε στο όνομα του «Είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Να τονίσω εδώ ότι δεν είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας. Το Διεθνές Δικαστήριο εισηγήθηκε τη δίωξη και του Νετανιάχου και της ηγεσίας της Χαμάς για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αυτά έχουν περάσει σχεδόν απαρατήρητα από την πολιτική ηγεσία αυτής της χώρας και, δυστυχώς, οφείλω να πω και από τα κόμματα του προοδευτικού τόξου. Εάν δεν φωνάξουμε εμείς, ποιοι θα φωνάξουν; Εάν δεν θέλουμε να συζητήσουμε για το πώς βλέπουμε αυτή τη χώρα, τη δική μας χώρα, τα επόμενα χρόνια, αν δεν τα συζητήσει και δεν φωνάξει ο προοδευτικός κόσμος, ποιος θα τα συζητήσει;
Κύριε Υπουργέ, τα είπα και στις Επιτροπές, τα λέω και τώρα. Μιλήσατε για υπαρξιακή απειλή και γι’ αυτό πρέπει να δημιουργηθεί το ΕΛΚΑΚ, το Ελληνικό Κέντρο Αμυντικής Καινοτομίας, στο όνομα της υπαρξιακής απειλής.
Κατ’ αρχάς, κύριε Υπουργέ, πραγματικά δεν έχω καμία πρόθεση –σας εκτιμώ, άλλωστε, προσωπικά- ούτε να συνωμοσιολογήσω ούτε να κάνω οποιαδήποτε τέτοιου είδους ανάγνωση. Όμως, θέλω να πω πως όταν βλέπουμε μία εικόνα τόσο κατακερματισμένα, χάνουμε τη μεγάλη εικόνα. Κι εμείς εδώ δεν είμαστε ναύαρχοι, στρατηγοί, κλπ. Είμαστε εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του ελληνικού έθνους και απολογούμαστε και λογοδοτούμε σε αυτούς.
Μιλάμε, λοιπόν, για υπαρξιακή απειλή και λέμε ότι είναι εθνικής εμβέλειας, εθνικής σημασίας, αυτό το κέντρο. Έχουμε υπαρξιακή απειλή λόγω δημογραφικής κάλυψης, υπαρξιακή απειλή λόγω φτωχοποίησης της κοινωνίας, υπαρξιακή απειλή λόγω κατάρρευσης του ΕΣΥ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υπαρξιακή απειλή να σταματάνε τα χειρουργεία στα νοσοκομεία Παίδων. Άρα, αυτές τις υπαρξιακές απειλές πρέπει λίγο να τις συζητήσουμε, να τις δούμε συνδυαστικά. Βεβαίως, η άμυνα είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα, συνδυαστικά με όλα τα άλλα και άρα με στενή λογοδοσία και εποπτεία, γιατί είναι χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου.
Ως Νέα Αριστερά έχουμε πει άπειρες φορές και το έχουμε τονίσει ότι βεβαίως χρειάζεται η άμυνα της χώρας. Βεβαίως χρειάζεται! Και χρειάζονται και τα εξοπλιστικά προγράμματα. Επειδή, όμως, είναι δαπανηρά, χρειάζεται ένα θεσμικό πλαίσιο εποπτείας, επιτήρησης, λογοδοσίας για το τι γίνεται, με όλους τους τρόπους διασφάλισης της μυστικότητας. Όμως, η Εθνική Αντιπροσωπεία πρέπει να ξέρει τι γίνεται. Δεν ξέρουμε τίποτα για τα εξοπλιστικά. Είχατε υποσχεθεί στον προϋπολογισμό ότι θα έχουμε ενημέρωση. Και δεν ζητάμε μόνο ενημέρωση, ζητάμε και θεσμικό πλαίσιο όπως έχουν οι άλλες χώρες. Εμείς δεν έχουμε τίποτα. Εκ των υστέρων δικαιολογούνται τα εξοπλιστικά και είναι τεράστιες οι δαπάνες.
Κύριε Υπουργέ, είναι λίγο λυπηρό –διάβασα ξανά την ομιλία σας στην Επιτροπή- ότι έχουμε 214 δισεκατομμύρια ευρώ δαπάνες για την άμυνα από το 1974 μέχρι το 2010 και εσείς ο ίδιος ομολογήσατε ότι η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, δεν συνεισφέρουν στον προϋπολογισμό ούτε καν αυτό που συνεισφέρουν τα κομμωτήρια.
Στο όνομα του πατριωτισμού –και λυπάμαι που το ακούω και από τα προοδευτικά κόμματα και από αγαπητούς φίλους- ακούω συνέχεια ότι στο όνομα του πατριωτισμού υπερψηφίζουμε. Στο όνομα του πατριωτισμού ζητάμε συνεχή λογοδοσία. Η Βουλή πρέπει να ξέρει. Η Βουλή πρέπει να έχει θεσμικό πλαίσιο. Σας είπα και στην Επιτροπή ότι στη Γερμανία μυστικότητα υπάρχει κι εκεί στην Επιτροπή της Βουλής. Εναλλάσσονται κάθε χρόνο στην Προεδρία της Επιτροπής το κυβερνών κόμμα με την Αντιπολίτευση, γιατί πρέπει να υπάρχει μια διαφάνεια.
Ερχόμαστε, λοιπόν, τώρα στο ιδιαίτερο, στο ΕΛΚΑΚ. Το είπα και στις Επιτροπές. Χρειάζεται Κέντρο Αμυντικής Καινοτομίας; Φυσικά και χρειάζεται. Θα ήμουν η τελευταία που θα σας έλεγα ότι δεν χρειάζεται.
Όμως, κύριε Υπουργέ, από τη στιγμή που εσείς το θεωρείτε εθνικής σημασίας, «εθνική σημασία» σημαίνει ότι και όλα τα κόμματα πρέπει να γνωρίζουν, να έχουν συζητήσει, να έχουν διαβουλευθεί μαζί σας, όχι κατ’ ιδίαν –εγώ ξέρω πάρα πολύ καλά ότι οποιοσδήποτε ή οποιαδήποτε από εμάς μπορεί να σας πάρει τηλέφωνο και να ανταποκριθείτε, αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα- αλλά με οργανωμένο τρόπο και με μία διαβούλευση για το πώς θεωρεί ο καθένας μας ότι μπορεί να γίνει καλύτερα αυτό το Κέντρο Καινοτομίας.
Ξέρουμε, κύριε Υπουργέ, ότι αυτά δεν θεσμοθετούνται σε κενό αέρος επίσης. Πάλι κατακερματισμένη είναι η εικόνα. Γίνεται της τρελής σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο πάμε σε στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης, σε έναν μιλιταρισμό άνευ προηγουμένου, σε διασύνδεση συστημάτων, κλπ. Πρέπει να είμαστε ενημερωμένοι η Εθνική Αντιπροσωπεία, με όλη τη μυστικότητα που απαιτείται; Αν και εγώ, αν αφαιρέσει κανείς μερικά πράγματα, θεωρώ ότι οι Έλληνες πολίτες πρέπει να γνωρίζουν, αφού τα μαθαίνουν έτσι κι αλλιώς από τις εφημερίδες.
Ρώτησα –και δεν πήρα πειστική απάντηση- γιατί να μη συζητήσουμε μοντέλο άλλων χωρών, όπως η Γαλλία που είναι δημόσια τέτοια Κέντρα. Πάει αυτό. Όμως, έχουμε εκροή δημόσιου χρήματος –και επιμένω σ’ αυτό προκειμένου να καταγραφεί- σε ένα Κέντρο-ανώνυμη εταιρεία πολυμετοχική.
Διαβάζω προσεκτικά το Καταστατικό, γιατί στο νομοθέτημα το ίδιο δεν υπάρχει πρόβλεψη. Μας είπατε μερικά πράγματα. Δεν έχω πραγματικά καμία διάθεση να σας αμφισβητήσω. Όμως, εδώ πρέπει να ασκήσω την αρμοδιότητα που μου έχει δώσει, όση μου έχει δώσει, ο ελληνικός λαός. Φεύγει αυτό το χρήμα. Πού λογοδοτεί το Διοικητικό Συμβούλιο αυτού του Κέντρου; Σε ποιον λογοδοτεί; Είπατε ότι θα μπουν τα συγκεκριμένα πρόσωπα που είναι στρατιωτικοί ή πρώην στρατιωτικοί. Καμία αντίρρηση. Η Βουλή, όμως, πρέπει να έχει, να ακολουθεί και να υπάρχει αυτό το θεσμικό πλαίσιο, γιατί είναι δημόσιο χρήμα. Σε αυτή τη χώρα, αν θέλουμε να τη φανταστούμε λίγο καλύτερη τα επόμενα χρόνια και όχι να λέμε στον αέρα κουβέντες, πρέπει να υπάρξει θεσμικό πλαίσιο. Πρέπει να γίνει θεσμικό άλμα.
Άρα, λοιπόν, έχουμε αυτό πρώτο, δεν ξέρουμε πώς θα εκλέγεται αυτό το ΔΣ, δεν ξέρουμε τα προσόντα του, δεν ξέρουμε τίποτα, αλλά θα διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα και από εκεί και πέρα, υπάρχει από κάτω απ’ αυτό το κέντρο, ένας αριθμός εταιρειών ελληνικών και ξένων. Εδώ μπαίνουν πάρα πολλά ερωτηματικά, ως προς το θεσμικό πλαίσιο και επιμένω συνέχεια σ’ αυτό.
Το δεύτερο. Λογοδοσία, λοιπόν, η Βουλή δεν θα έχει καμία, δεν θα μπορεί να παρακολουθήσει τίποτα. Δεν συγκεντρώνεται μόνο χρήμα δημόσιο, συγκεντρώνονται και ανθρώπινες δυνάμεις. Εγώ βλέπω από τα Σώματα Στρατού, από τις Ένοπλες Δυνάμεις θα εξυπηρετούν ανάγκες του κέντρου. Είναι απαραίτητο; Εγώ να πω, ναι, δέκα φορές. Πώς θα κρίνεται αυτό; Ποιος θα το κρίνει πώς θα γίνεται; Και θα επανέλθω σε αυτό το ζήτημα.
Θέλω να πάω γρήγορα στο δεύτερο θέμα, που είναι πολύ σημαντικό για τα ΑΣΕΙ, τα διδακτορικά και λοιπά. Η αναβάθμιση μας βρίσκει σύμφωνους, δεν πρόκειται από μας να ακούσετε γιατί να γίνονται διδακτορικά, γιατί να έχουν αυτονομία κλπ. Όμως, κύριε Υπουργέ -και εδώ βάζω ερωτηματικό- αφορά όλη την τακτική της Κυβέρνησης, γιατί εγώ δεν μπορώ να μην διαβάσω το νομοσχέδιο στο πλαίσιο της ευρύτερης κυβερνητικής πολιτικής. Τι βλέπω; Ότι δημιουργείται ένας στρατός δύο ταχυτήτων στις Ένοπλες Δυνάμεις, η ΑΣΕΙ και κάποιοι από τους ΑΣΕΙ και από εκεί και πέρα η ΑΣΣΥ, που διά της αποσιώπησής της, φτάνει σε πλήρη απαξίωση.
Θέλουμε να μπούμε στον 21ο αιώνα; Εγώ είμαι σύμφωνη με όλες τις διαδικασίες. Ποιες διαδικασίες, όμως; Ότι εδώ διαπνέεται το νομοθέτημα από έναν ελιτισμό; Έναν ελιτισμό ότι κάποιοι από τους αξιωματικούς, κατευθείαν από τις βιομηχανίες θα κάνουν διδακτορικά δια της πλαγίας και το τι εξοπλιστικά θα φέρουμε μπορεί να υπαγορεύονται και από ξένες εταιρείες κλπ. Καλά, θα μου πείτε, αυτό δεν γίνεται; Αλλά τέλος πάντων. Οι ΑΣΣΥ, όμως; Υπάρχουν άνθρωποι εκεί, οι οποίοι έχουν ικανότητες πάρα πολλές, έχουν μπει στις σχολές τους με πανελλήνιες και μερικοί με μεγαλύτερο βαθμό. Αν θέλουμε να κινητοποιήσουμε από πιο κάτω την κοινωνία, πρέπει το ανθρώπινο δυναμικό να βρεθεί μπροστά. Εδώ βλέπουμε ότι ένα μεγάλο ανθρώπινο δυναμικό ότι μένει έξω.
Για τα υπόλοιπα έχουμε καταθέσει μία τροπολογία αρκετών άρθρων που αφορούν τα νοσοκομεία, τα στρατιωτικά νοσοκομεία και τις οφειλές του ΕΟΠΠΥ, το ναυτικό και τις αποζημιώσεις και λοιπά.
Θέλω να κλείσω, όμως, λέγοντας: Εάν θέλουμε πράγματι να έχουμε σ’ αυτή τη χώρα διαφάνεια, δημοκρατική διαβούλευση και να έχουν εμπιστοσύνη οι Έλληνες πολίτες στους θεσμούς, πρέπει αυτοί οι θεσμοί να μην απαξιώνονται. Εγώ το θεωρώ μέγα σφάλμα, έτσι σε καθεστώς κατεπείγοντος, χωρίς να προλάβουμε να αναπνεύσουμε, να έρθει ένα νομοσχέδιο το οποίο δεν προβλέπει θεσμικό πλαίσιο λογοδοσίας.
