ΤΗΣ ΣΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Πόσες γυναίκες ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ πρέπει να δολοφονηθούν, να βιαστούν, να κακοποιηθούν για να καταλάβουμε ότι κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο του άντρακλα, Ελληνάρα;
Λυπάμαι κορίτσι μου, λυπάμαι κορίτσια μου που οι αγώνες της δικής μου γενιάς δεν κατάφεραν να αλλάξουν τον κόσμο μας και να σας δώσουν κάτι καλύτερο. Λυπάμαι κορίτσι της Φολεγάνδρου, λυπάμαι κορίτσια μου που τη χαρά της ζωής και της νιότης, του ενθουσιασμού και της εμπιστοσύνης στους συνανθρώπους σας τα πληρώνετε με τη ζωή σας. Λυπάμαι κυρίως που εμείς οι μεγάλες πια και με θέσεις επιρροής δεν υψώνουμε ακόμα περισσότερο τη φωνή μας απέναντι σε αυτή τη σαπίλα, δεν την ονοματίζουμε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, δεν την τρίβουμε στη μούρη του κάθε μαλάκα που διακινεί μια υποτιθέμενη παραδοση της αγίας οικογένειας σε πλήρη συνδυασμό με τη γυναίκα πολυεργαλείο. Που διακινεί την εξυπνάδα του, το ταλέντο του, εφ όλης της ύλης και από όλες τις πολιτικές, κοινωνικές, πολιτισμικές κατευθύνσεις ως κανόνα αποδοχής και πλήρους στράτευσης στη δική του αποψάρα μιας γυναίκας.
Λυπάμαι κορίτσι της Φολεγάνδρου που, εγώ προσωπικά, και άλλες σαν και μένα, δεν βγήκαμε να κόψουμε τα αρ@α του κάθε μαλάκα άντρα που δημοσίως μας ξεφτίλιζε για τα μαλλιά μας ή για τη μούρη μας, του κάθε μαλάκα, ακόμα και διπλανού μας που δεν επιτρέπει σε μια γυναίκα να έχει δική της άποψη, να έχει αμφιβολίες, να μην είναι πλήρως και ηχηρά στρατευμένη στο δικό του κανόνα.
Λυπάμαι γιατί αν το είχα- ειχαμε- κάνει δημόσια, με ονόματα και διευθύνσεις, ίσως να σας είχαμε δώσει λίγο περισσότερο κουράγιο.
Ελπίζω ότι τα κορίτσια που βγαίνουν πια και μιλάνε δημοσίως με θάρρος να κάνουν κάτι καλύτερο, να μας μάθουν ακομα και μας τις μεγαλύτερες να είμαστε ακόμα πιο θαρραλέες. Να κάνουν τις νέες να πιστέψουν με παθος στον εαυτό τους, στο μυαλό τους, σε αυτό που είναι, όπως είναι…
Λυπάμαι κορίτσι μου!!!
