Δύο εμβληματικά έργα περιμένουν εδώ και χρόνια ο Πατρινοί για να αισθανθούν ξανά περήφανοι για την πόλη τους: την ανάπλαση του θαλασσίου μετώπου πέριξ του λιμενοβραχίονα της Αγίου Νικολάου και την έλευση του τρένου στην Πάτρα και το λιμάνι της. Κάποτε τα είχε και τα δύο αυτή η πόλη. Και από το μεν λιμάνι ξεκινούσε η κοινωνικο-οικονομική ζωή των δημοτών, το δε τρένο έφερνε επισκέπτες, εμπορεύματα, ανάπτυξη και εξωστρέφεια. Χωρίς λιμάνι και τρένο η Πάτρα δεν θα ήταν η μητρόπολη που υπήρξε επί δεκαετίες.
Που βρισκόμαστε σήμερα; Διεκδικούμε (υποτίθεται) και σχεδιάζουμε, αλλά τελικά… μηδέν εις το πηλίκο. Τις τελευταίες ημέρες προέκυψαν εξελίξεις που αφορούν τα δύο αυτά μεγάλα έργα που ανέδειξαν μία πολύ δυσάρεστη αλήθεια: Μέχρι και το τέλος της νέας δημοτικής θητείας -τον Δεκέμβριο του 2028- δεν πρόκειται να δούμε στην Πάτρα ούτε το λιμάνι να εξωραΐζεται, ούτε το τρένο να πλησιάζει. Για 3,5 ακόμα χρόνια είναι πλέον προδιαγεγραμμένο πως το χάσαμε το τρένο, το χάσαμε και το θαλάσσιο μέτωπο.
Τα γεγονότα:
α) Για την ανάπλαση της παραλιακής ζώνης η δημοτική αρχή ζήτησε πρόσφατα ιδέες! Όρισε ένα δεκαπενθήμερο (1-15 Ιουλίου) και κάλεσε φορείς και ιδιώτες να πουν τη γνώμη τους για το έργο. Απόδειξη πως η σύμπραξη των τριών γραφείων που μοιράστηκαν το δεύτερο βραβείο στον σχετικό διαγωνισμό (πρώτο δεν δόθηκε!) μάλλον δεν εξελίσσεται και τόσο ευοίωνα. Και βρισκόμαστε ακόμα στη φάση της μελέτης.
β) Μόλις προχθές ανακοινώθηκε η οριστική ολοκλήρωση της διάθεσης ευρωπαϊκών κονδυλίων για μεγάλα έργα έως το 2027. Η έλευση του τρένου με την πολυδιαφημιζόμενη πλήρη υπόγεια διέλευση δεν εγκρίθηκε, δεν εντάχθηκε και δεν θα χρηματοδοτηθεί. Επομένως η όποια νέα διεκδίκηση θα πρέπει να περιμένει, ενώ ταυτόχρονα δεν υπάρχουν διαθέσιμοι εθνικοί πόροι. Εδώ δεν υπάρχει καν μελέτη και προϋπολογισμός.
Οι ευθύνες της δημοτικής αρχής για τα δύο «ναυάγια» της πόλης είναι τεράστιες. Για το μεν δημοτικό κομμάτι του λιμανιού αρνήθηκε τη λογική συνταγή που θα οδηγούσε στην πρόοδο του έργου: προδιαγραφές χωρίς ιδεοληψίες, παραδειγματισμός από καλές πρακτικές αντίστοιχων έργων και προκήρυξη διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού. Για το δε τρένο ανέλαβε να διαπραγματευτεί για λογαριασμό της πόλης και το έκανε στην αρχή με παλινωδίες και στη συνέχεια ασυμβίβαστα, με εμμονές και φαραωνικές απαιτήσεις.
Κρίμα. Η Πάτρα θα κλείσει τα 200 χρόνια ιστορίας της το 2028 και δεν θα έχει ούτε κεντρικό λιμάνι, ούτε τρένο -που και τα δύο τα διέθετε από το 1889! Ημέρες και (μη) έργα Πελετίδη, επί 15ετία…
