Αν πριν από μερικούς μήνες βρισκόσουν σε μία συζήτηση για τους πιο δημοφιλείς τίτλους στο Netflix, και κάποιος σου έλεγε ότι ένα σκοτεινό κορεάτικο δράμα με θέμα ανατριχιαστικά παιχνίδια θανάτου θα εξελισσόταν στην πιο επιτυχημένη σειρά στην ιστορία της πλατφόρμας, μάλλον θα δυσκολευόσουν να τον πιστέψεις. Κι όμως, τις εβδομάδες που ακολούθησαν μετά την πρεμιέρα του στο αμερικανικό Netflix στις 17 Σεπτέμβρη, το «Παιχνίδι του Καλαμαριού» όχι μονο ξεπέρασε κάθε προσδοκία των δημιουργών του «μετακομίζοντας» για εβδομάδες στο Top 10 πολλών χωρών, αλλά εξελίχθηκε και σε… παγκόσμιο φαινόμενο.
Οι πωλήσεις τροφίμων ή αντικειμένων που εμφανίζονται στο δημοφιλές K-drama, συμπεριλαμβανομένου του κορεάτικου γλυκού Νταλγκόνα και των λευκών sneaker Vans, εκτοξεύτηκαν στα ύψη. Στις ΗΠΑ, η αλυσίδα Walmart έκλεισε πρόσφατα συμφωνία για να πουλάει προϊόντα εμπνευσμένα από τη σειρά σε πολλά καταστήματα ανά τη χώρα. Όσο για τους πρωταγωνιστές του Squid Game, αυτοί μετατράπηκαν – σχεδόν – εν μία νυκτί σε αστέρες παγκόσμιου βεληνεκούς, με επαγγελματίες κριτικούς αλλά και σχολιαστές των social media να εγκωμιάζουν τις δυνατές ερμηνείες τους.
Υπάρχουν όμως και κάποιες εξαιρέσεις…
Μια «υπο-ομάδα» στο καστ της κορεάτικης σειράς φαίνεται να έχει αρκετά διαφορετική αντιμετώπιση, τόσο από το κοινό όσο και από τους κριτικούς. Πρόκειται για τους ηθοποιούς που υποδύονται τους διαβόητους πλέον «VIP», τους αγγλόφωνους μασκοφόρους δισεκατομμυριούχους που παρακολουθούν από απόσταση την αιματηρή δράση, βάζοντας στοιχήματα για το ποιος θα βγει ζωντανός από το μακελειό. Οι συγκεκριμένοι χαρακτήρες αποτέλεσαν (σύμφωνα με πολλούς σχολιαστές social media αλλά και κριτικούς ΜΜΕ) μία «παραφωνία» στην κατά τ’ άλλα καλογραμμένη σειρά, και έγιναν στόχος υποτιμητικών σχολίων και «καζούρας», τόσο για το υποκριτικό ταλέντο των ηθοποιών που τους έδωσαν «ζωή» όσο και για τους «κλισέ», «παιδαριώδεις» και «κακοπαιγμένους» διαλόγους στις σκηνές όπου εμφανίζονται.
Δείτε ενδεικτικά μερικές από τις καυστικές αναρτήσεις:
Ποιοι είναι όμως οι άνθρωποι πίσω από τις μάσκες και πώς αντιδρούν στην ασύλληπτη επιτυχία της σειράς αλλά και τις… αδυσώπητες επιθέσεις στο ταλέντο τους; Η Guardian μίλησε με τρεις από τους VIP και τους ρώτησε πώς ένιωσαν διαβάζοντας τα αρνητικά σχόλια, καθώς και το τι θεωρούν ότι «έφταιξε» και προκάλεσε την αποδοκιμασία του κοινού.
Ο μόνος… αναγνωρίσιμος μασκοφόρος
Ο Τζόφρι Τζουλιάνο υποδύθηκε στο «Παιχνίδι του Καλαμαριού» τον VIP Νο 4, το μόνο μέλος της ελίτ παρέας που έβγαλε τη μάσκα του (και όχι μόνο) στη σειρά. Ο Τζουλιάνο επιλέχτηκε για τον συγκεκριμένο ρόλο αφού εντυπωσίασε τους παραγωγούς με τη συμμετοχή του στο κορέατικο σίκουελ τρόμου Train to Busan Presents: Peninsula του 2020, όμως πριν από αυτό, ήταν περισσότερο γνωστός ως συγγραφέας. Έχει γράψει 32 (!) βιβλία για τους Beatles, συμπεριλαμβανομένου ενός που έκανε την Ολιβια Χάρισον (τη χήρα του «σκαθαριού» Τζορτζ) να γράψει μια επιστολή στην Guardian όπου δήλωνε: «Η θέα του προσώπου του Τζόφρι Τζουλιάνο είναι αρκετή για να μετατρέψει τον οποιοδήποτε σε ερημίτη».
Πώς αντιμετωπίζει όμως ο VIP Νο 4 τα αρνητικά σχόλια για την παρουσία του στη σειρά; Μάλλον με αδιαφορία. «Δεν παραπονιέμαι μωρό μου! Είμαι στην πιο δημοφιλή σειρά του κόσμου αυτή τη στιγμή. Λαμβάνω email από θαυμαστές. Μόλις σήμερα μία γυναίκα μου ζήτησε να της στείλω ένα αυτόγραφο. Το έκανα και δύο ώρες αργότερα μου έστειλε μια φωτογραφία που έδειχνε το χέρι της με ένα τατουάζ που έγραφε “Τζόφρι Τζουλιάνο, VIP 4″… Υπήρξαν επίσης και σεξουαλικές προσεγγίσεις, τόσο από άνδρες όσο και από γυναίκες», δηλώνει περιχαρής ο συγγραφέας/ηθοποιός στη βρετανική εφημερίδα.
«Αυτό το πρότζεκτ με έβγαλε από την απόλυτη αφάνεια. Άνθρωποι κάνουν τατουάζ με την υπογραφή μου. Δέχομαι προσφορές για πεολειχία. Είμαι σταρ!», δηλώνει ενθουσιασμένος ο Τζουλιάνο.
Για τον 68χρονο, η ίδια η φύση των VIP χαρακτήρων στο Squid Game απαιτούσε μια κάπως υπερβολική ερμηνεία. «Μιλάμε για μια τελείως στιλιζαρισμένη κατάσταση. Παρεμπιπτόντως, ο δημιουργός της σειράς είναι φαν του Κιούμπρικ. Πάρε για παράδειγμα τη μουσική που ακούγεται στη μεγάλη σκηνή. Είναι από το “2001”. Ήταν λοιπόν μια στιλιζαρισμένη ερμηνεία, βασισμένη, θεωρώ, στην αγάπη του σκηνοθέτη για τον Κιούμπρικ».
«Ένιωσα πολύ απογοητευμένος»
Ο Ντάνιελ Σ. Κένεντι, ο οποίος υποδύεται τον VIP No 2, δεν συμμερίζεται τον ενθουσιασμό του συναδέλφου του. Εργάζεται ως ηθοποιός στη Νότια Κορέα από το 2014 και παραδέχεται ότι δυσκολεύτηκε σε πρώτη φάση να διαχειριστεί τις αρνητικές κριτικές. «Υποφέρω από οξεία κλινική κατάθλιψη και έτσι δεν μου ήταν εύκολο», γράφει σε email προς την Guardian. «Αρχικά, ένιωσα πολύ απογοητευμένος από τα σχόλια όμως, μετά από λίγο καιρό, απόσταση και κάποια ειλικρινή ενδοσκόπηση, μπορώ πλέον να φιλτράρω όσα γράφτηκαν ώστε να ξεχωρίσω εκείνα που μπορώ να χρησιμοποιήσω για να βελτιωθώ, σε αντίθεση από εκείνα που προκύπτουν αναπόφευκτα όταν συμμετέχεις σε ένα πρότζεκτ με παγκόσμια αναγνώριση», συμπληρώνει ο Κένεντι στο email του.
Στο «Παιχνίδι του Καλαμαριού», σύμφωνα με τον Κένεντι, οι αγγλόφωνοι ηθοποιοί παρέλαβαν τους διαλόγους για τις σκηνές τους χωρίς καμία περαιτέρω πληροφορία για το «συγκείμενο». Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να εφεύρουν οι ίδιοι το backstory του χαρακτήρα τους, έχοντας ως βάση την περιγραφή των συντελεστών της σειράς, δηλ. ότι οι VIP ήταν απλά… «τελείως βλάκες» και «πλούσια καθάρματα».
«Επιπλέον, όλοι μας φορούσαμε πολύ βαριές μάσκες και καθόμασταν σε καναπέδες που απείχαν αρκετά μέτρα από τον κοντινότερο VIP. Έπρεπε να φωνάζουμε τις ατάκες μας ο ένας στον άλλον, κάτι που συνέβαλε στον παράξενο τόνο που είχε η ερμηνεία μας» προσθέτει ο ηθοποιός.
Μία ακόμη σημαντική λεπτομέρεια, όπως εξηγεί, είναι ότι στα κορεάτικα δράματα το παίξιμο των ηθοποιών είναι κατά κανόνα πιο υπερβολικό, κάτι που μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ο μη Κορεάτης θεατής εάν βλέπει την ταινία με υπότιτλους. Ενώ όμως οι όποιες υπερβολές ή «καρτουνίστικες» εκφράσεις των Κορεατών πρωταγωνιστών «χάνονται στη μετάφραση» στο Squid Game, οι VIP δεν έχουν αυτήν την πολυτέλεια.
«Δεν μας βρήκαν απλά στον δρόμο και μας έδωσαν τον ρόλο»
Κάπου… ανάμεσα στους δυο προηγούμενους βρίσκεται ο Τζον Ντ. Μάικλς, ο οποίος υποδύθηκε στο Squid Game τον VIP No 1. Έχοντας ζήσει για περισσότερο από μία 10ετία στη Νότια Κορέα, την οποία θεωρεί πλέον σπίτι του, ο 50χρονος ηθοποιός με το μούσι έσπευσε να ξεκαθαρίσει ορισμένα πράγματα σχετικά με τις κορεάτικες παραγωγές ταινιών που πιθανότατα αγνοεί το ευρύ κοινό.
«Νομίζω ότι ο πρώτος μύθος που πρέπει να ανατρέψω είναι ότι απλώς μας βρήκαν τυχαία και μας πήραν για τον ρόλο» λέει ο Μάικλς, που εκτός από έμπειρος ηθοποιός είναι και σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Όπως εξηγεί, κάθε ρόλος που έχει υποδυθεί στην καριέρα του, του έχει δοθεί μετά από απαιτητικές οντισιόν.
«Κάθε σειρά διαφέρει, όμως οι μη Κορεάτες ηθοποιοί καλούνται συχνά να δουλέψουν με διαλόγους που είτε έχουν μεταφραστεί από μη αγγλόφωνους – μερικές φορές ακόμη και από το Google translate – έτσι μπορεί το αποτέλεσμα να μην ακούγεται φυσικό». Αν και σε μερικές περιπτώσεις δίνεται στους ηθοποιούς η ελευθερία να διορθώσουν τον προβληματικό διάλογο, αυτό γίνεται συχνά την τελευταία στιγμή και έχει αρκετούς περιορισμούς. «Πολλές φορές δεν έχουμε τα σενάρια για την υπόλοιπη σειρά. Μας δίνονται μόνο οι σκηνές μας, έτσι δεν έχουμε ιδέα πώς είναι ο γενικότερος τόνος», επισημαίνει.
Σύμφωνα με την εμπειρία του Μάικλς, συνήθως οι αγγλόφωνοι ηθοποιοί στη Νότια Κορέα δεν υποδύονται τους δυτικούς όπως ξέρουν οι ίδιοι ότι είναι. «Γενικά παρουσιάζουμε μια εικόνα για το πώς είναι ένας δυτικός από την σκοπιά μιας διαφορετικής κουλτούρας. Για τους δυτικούς θεατές, το αποτέλεσμα στην οθόνη μπορεί να μοιάζει κάπως αλλόκοτο. Όμως ως ηθοποιός, αν δεν νιώθω ότι είναι άσκοπα προσβλητική, θεωρώ ότι χρειάζεται να αμφισβητήσω την οπτική του σκηνοθέτη για την κουλτούρα μου. Εξάλλου, ως ανθρώπινο πλάσμα, μπορώ να μάθω κάτι από αυτήν».
Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι, παρά τις αρνητικές αντιδράσεις για τις ερμηνείες τους, κανένας από τους VIP που μίλησαν στην Guardian δεν είχε να πει κάτι κακό για την ίδια τη σειρά. «Μου αρέσει πολύ το Squid Game! Θεωρώ ότι η σειρά εκφράζει πολύ καλά την εξής ιδέα: ότι εκείνοι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα εξωθούνται να στραφούν ο ένας ενάντια στον άλλον για ψίχουλα, ενώ οι γιγάντιες εταιρείες και οι δισεκατομμυριούχοι συγκεντρώνουν όλον τον πλούτο, καθώς ο πλανήτης πεθαίνει», λέει χαρακτηριστικά ο Μάικλς.
