Σε μία ατέρμονη κόντρα μεταξύ των εκπαιδευτικών και του Υπουργείου Παιδείας, με την εμπλοκή πλέον και της ελληνικής δικαιοσύνης, εξελίσσεται το μείζον θέμα της αξιολόγησης.
Όπως είναι γνωστό η ΑΔΕΔΥ για την προσεχή Δευτέρα έχει προκηρύξει 24ωρη πανεκπαιδευτική απεργία, η οποία συμπίπτει με τη συζήτηση της έφεσης που άσκησαν ΔΟΕ και ΟΛΜΕ κατά της πρωτόδικης απόφασης του δικαστηρίου με την οποία κρίθηκε παράνομη η απεργία- αποχή των εκπαιδευτικών κατά της αξιολόγησης, μετά την κατεπείγουσα αγωγή που είχε καταθέσει η Υπουργός Παιδείας.
Η κα Κεραμέως όμως, φαίνεται αποφασισμένη να συνεχίσει τα ένδικα μέσα, καθώς χθες κατέθεσε αγωγή κατά της ΑΔΕΔΥ, ζητώντας να κηρυχθεί παράνομη η νέα πανομοιότυπη απεργία-αποχή κατά της αξιολόγησης.
Η υπουργός Παιδείας καταγγέλλει ότι «πρόκειται για μεθόδευση, καθώς η εν λόγω απεργία-αποχή γίνεται για τους ίδιους ακριβώς λόγους και με τα ίδια ακριβώς αιτήματα που προέβαλαν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις εκπαιδευτικών στη δική τους απεργία-αποχή που κρίθηκε παράνομη μόλις πριν 6 ημέρες.
Επιπλέον, σημειώνει η Ν. Κεραμέως, τίθεται και πάλι το ζήτημα της εφαρμογής ή μη νόμου ψηφισμένου από τη Βουλή των Ελλήνων, δεδομένου ότι η ΑΔΕΔΥ απεργεί ακριβώς για αυτό, δηλ. για την κατάργηση των ψηφισμένων νομοθετικών διατάξεων για την αξιολόγηση εκπαιδευτικού έργου.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΟΛΙΚΟΙ ΤΡΟΧΟΝΟΜΟΙ
Από την πλευρά τους, οι εκπαιδευτικοί και στην Πάτρα εμφανίζονται αμετακίνητοι απευθύνοντας μαζικό κάλεσμα συμμετοχής στην απεργία της προσεχούς Δευτέρας, στην οποία όπως έγινε γνωστό θα συμμετέχουν και οι σχολικοί τροχονόμοι.
Μάλιστα οι διευθυντές των σχολείων έχουν ενημερώσει με ηλεκτρονικά μηνύματα όλους τους γονείς των μαθητών για την εξέλιξη αυτή.
Μάλιστα, το Δ.Σ. της Α’ ΕΛΜΕ Αχαΐας και του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Πάτρας έχει προγραμματίσει απεργιακή συγκέντρωση στις 10 το πρωί στην πλατεία Γεωργίου.
Επιστολή των δασκάλων σε γονείς μαθητών
Την ίδια ώρα, ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Πάτρας εξηγεί τους λόγους της απεργίας απευθυνόμενος με ανοικτή επιστολή του προς όλους τους γονείς. Όπως αναφέρει «όπως ίσως θα έχετε ακούσει, η κυβέρνηση το καλοκαίρι ψήφισε έναν νόμο, με τίτλο «Για την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου και τη στήριξη των εκπαιδευτικών». Και θα έλεγε κανείς ότι σαν τίτλος, μας βρίσκει όλους σύμφωνους. Και εμάς τους εκπαιδευτικούς και εσάς τους γονείς και φυσικά τους ίδιους τους μαθητές. Ποιος δε θέλει άλλωστε την αναβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου; Ποιος δε θέλει την πλήρη στήριξη των εκπαιδευτικών, ώστε να έχουν όλα τα μέσα για να δώσουν ό,τι καλύτερο στα παιδιά;
Αν κοιτάξουμε όμως καλύτερα μέσα στην καθημερινότητα, μέσα στα σχολεία και τις τάξεις, θα δούμε ότι ο τίτλος είναι πραγματικά παραπλανητικός.
Ας αναρωτηθούμε μαζί…
-Είναι βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου, σχεδόν ένα μήνα μετά το άνοιγμα των σχολείων, να υπάρχουν χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών;
-Είναι βελτίωση να υπάρχουν χιλιάδες παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και ανάγκες αστήριχτα από ειδικό παιδαγωγικό και βοηθητικό προσωπικό και να καλείστε και πάλι εσείς οι γονείς, αν μπορείτε, να βάλετε το χέρι στην τσέπη;
-Είναι βελτίωση, τον 21 ο αιώνα, τα παιδιά μας να στοιβάζονται ανά 25 σε κοντέινερς ή σε κτίρια δεκαετιών, έρμαια στη φθορά του χρόνου ή στην πρώτη εμφάνιση σεισμού, πλημμύρας και άλλων καταστροφών;
-Είναι βελτίωση εδώ και 15 χρόνια να έχουμε αναλυτικά προγράμματα που μας καλούν να διδάξουμε τα μαθηματικά στο «περίπου» και τη γλώσσα μέσα από συνταγές μαγειρικής;
-Είναι βελτίωση να αλλάζουν οι μαθητές μας εκπαιδευτικό κάθε χρόνο ή πολλές φορές 2-3 φορές μέσα στο χρόνο, εξαιτίας της επιλογής των κυβερνήσεων να μη διορίζουν όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό, που είναι προϋπόθεση για την παιδαγωγική σχέση και συνέχεια;
-Είναι βελτίωση, μετά από 2 χρόνια τηλεκπαίδευσης, να μην παίρνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο;
Η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ προωθούν μια βαθιά αντιεκπαιδευτική πολιτική. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ο αγώνας των εκπαιδευτικών τους δημιουργεί σοβαρές δυσκολίες, γι’ αυτό επιλέγουν τον δρόμο του αυταρχισμού, της καταστολής και της συκοφαντίας. Δε μας φοβίζουν όμως. Μένουμε όρθιοι. Αυτό το οφείλουμε στους μαθητές μας. Αυτό που πραγματικά επιδιώκουν μέσα από τον παραπλανητικό τίτλο «αξιολόγηση», είναι να διαμορφώσουν σχολεία πολλών ταχυτήτων. Να διαχωρίσουν δηλαδή τα σχολεία σε «καλά» και «κακά», με κριτήριο το κατά πόσο θα μπορούν από μόνα τους, «αυτόνομα» να καλύπτουν τις ανάγκες τους. Σχολεία που θα μας μετατρέψουν και εμάς και εσάς τους γονείς σε επαίτες! Θα ζητιανεύουμε από χορηγούς και δωρεές τα αναγκαία, αν θέλουμε να αξιολογηθούμε καλά! Ή θα κληθείτε και πάλι να βάλετε το χέρι στην τσέπη, για να μην έρθουν τα χειρότερα!
Σχολεία δηλαδή που θα λειτουργούν με όρους επιχείρησης και για τις ανάγκες της αγοράς!
Τώρα υπάρχει η ανάγκη να βρεθούμε και πάλι μαζί. Γιατί έχουμε κοινό συμφέρον να παλέψουμε για ένα σχολείο που δε θα διαχωρίζει τα παιδιά ανάλογα με τις οικονομικές-κοινωνικές δυνατότητες της οικογένειάς τους, το χρώμα ή τη φυλή! Θα παρέχει ολόπλευρη μόρφωση σε όλους και όχι σε λίγους και εκλεκτούς! Για ένα σχολείο πραγματικά ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν, που θα αναπτύσσει το σύνολο των δυνατοτήτων του κάθε μαθητή. Για το σχολείο που θα καλύπτει τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας, μακριά και έξω από την αντιδραστική αντίληψη ότι υπάρχουν παιδιά «που δεν παίρνουν τα γράμματα»!
Γιατί αντιθέτως, όλα τα παιδιά, μπορούν και πρέπει να γίνουν πρωταγωνιστές και δημιουργοί μιας καλύτερης κοινωνίας».
