Τη δική της ξεχωριστή ιστορία έχει μια πέτρινη γέφυρα που κοσμεί επί πολλά χρόνια ένα νησί του Ιονίου Πελάγους.
Η Ελλάδα δεν χαρακτηρίζεται μόνο για τη φυσική της ομορφιά, αλλά και για κάποιες εντυπωσιακές υποδομές που αριθμούν πολλές δεκαετίες ζωής, έχοντας εξελιχθεί σε τοπόσημα των περιοχών όπου φιλοξενούνται.
Σε αυτές τις υποδομές συγκαταλέγεται και η γέφυρα Ντε Μποσέ (Δεβοσέτου) στην Κεφαλονιά που συνδέει το Αργοστόλι με την απέναντι ακτή. Με μήκος 690 μέτρα έχει καταφέρει να καταλάβει μια σημαντική ευρωπαϊκή πρωτιά, ως η μακρύτερη πέτρινη.
Κατασκευάστηκε αρχικά ως ξύλινη το 1813 από τον Ελβετό μηχανικό Σαρλ Ντε Μποσέ (Charles de Bosset) στρατιωτικό διοικητή της Κεφαλονιάς και αξιωματικό του αγγλικού στρατού.
Μέχρι να πάρει η γέφυρα «σάρκα και οστά», για να φτάσει κανείς στο Αργοστόλι έπρεπε να χρησιμοποιήσει μικρά σκάφη ή να κάνει τον κύκλο στη λιμνοθάλασσα του Κουτάβου.
Το 1812 ο Ντε Μποσέ παρουσίασε την ιδέα του για μια γέφυρα στο νησιωτικό συμβούλιο, το οποίο έπρεπε να δώσει το «πράσινο φως» για την κατασκευή της. Το συμβούλιο, ωστόσο, εξέφρασε την αντίθεσή του, καθώς εκτιμούσε ότι η γέφυρα θα μπορούσε να προσφέρει μια οδό διαφυγής για τους ληστές.
Οι ενστάσεις, ωστόσο, του συμβουλίου δεν μπόρεσαν να ανατρέψουν την απόφαση του Ντε Μποσέ, με τη γέφυρα να γίνεται πραγματικότητα. Αργότερα έγινε λίθινη, με τις πέτρες να προέρχονται από την ισοπέδωση του λόφου του Μέτελα.
Η αρχιτεκτονική της διαµόρφωση χαρακτηρίζεται από διαδοχικές καµάρες οι οποίες στηρίζονται σε βάθρα μεγάλου εµβαδού κάτοψης και μικρού ύψους το οποίο µεταβάλλεται κατά μήκος του άξονά της.
Το 1953 ο ισχυρός σεισμός προκάλεσε μεγάλες βλάβες στον φέροντα οργανισμό της γέφυρας, ενώ κατά τη δεκαετία 1960-1970 ανακατασκευάστηκαν πλήρως τµήµατα της γέφυρας µε χρήση οπλισµένου σκυροδέµατος.
Σημειώνεται ότι στη μέση της Γέφυρας Δεβοσέτου βρίσκεται ένα πυραμοειδές μνημείο αφιερωμένο στους κατασκευαστές της.
