«Για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα τόσο περήφανη, τόσο δυνατή, διότι ύψωσα το ανάστημά μου εναντίον τους και διεκδίκησα ένα δικαίωμα που μας έχει δώσει ο Θεός», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο η νεαρή, που δεν θέλησε να δώσει το επώνυμό της.
Την περασμένη Τρίτη, η de facto κυβέρνηση των Ταλιμπάν απαγόρευσε τις γυναίκες την πανεπιστημιακή μόρφωση, προκαλώντας αγανάκτηση στη διεθνή κοινότητα.
Ορισμένες ομάδες γυναικών οργάνωσαν σποραδικές διαδηλώσεις εναντίον της απαγόρευσης, που οι αρχές διέλυσαν γρήγορα.
Η Μάρουα όμως αποφάσισε να διαδηλώσει μόνη της.
Την Κυριακή, πήγε μπροστά στο πανεπιστήμιο της Καμπούλ, το μεγαλύτερο της χώρας.
Για περίπου δέκα λεπτά, η Μάρουα, με την αδελφή της να τραβάει βίντεο από αυτοκίνητο, στάθηκε με θάρρος μπροστά στους φρουρούς των Ταλιμπάν που φύλασσαν την πύλη.
Σιωπηλή, κράταγε ψηλά το πλακάτ στο οποίο είχε γράψει «Ίκρα» («διαβάζω»), δείχνει το βίντεο.
Οι Ταλιμπάν «με προσέβαλαν, αλλά παρέμεινα ήρεμη», είπε η Μάρουα.
«Ήθελα να δείξω τη δύναμη ενός και μόνο κοριτσιού του Αφγανιστάν: να πω πως ακόμη και μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να υψώσει το ανάστημά του εναντίον της καταπίεσης», εξήγησε.
«Όταν οι άλλες αδελφές μου (σ.σ. οι φοιτήτριες) θα δουν πως μόνο ένα κορίτσι στάθηκε όρθιο εναντίον των Ταλιμπάν, αυτό θα τις βοηθήσει να σηκωθούν και να τους νικήσουν».
Οι διαδηλώσεις γυναικών είναι ολοένα πιο σπάνιες στο Αφγανιστάν αφότου ανέκτησαν την εξουσία οι φονταμενταλιστές σουνίτες τον Αύγουστο του 2021. Οι συμμετέχουσες συχνά συλλαμβάνονται και υφίστανται βίαιη μεταχείριση.
Μερικές ημέρες μετά την απαγόρευση στις γυναίκες να σπουδάζουν στα πανεπιστήμια, οι αρχές διέταξαν επίσης οι ΜΚΟ να μην απασχολούν γυναίκες. Οι Ταλιμπάν εξήγησαν ότι οι απαγορεύσεις επιβλήθηκαν επειδή οι γυναίκες δεν τηρούσαν τον αυστηρό ενδυματολογικό κώδικα που προβλέπουν για αυτές όταν εμφανίζονται δημόσια.
Οι γυναίκες στο Αφγανιστάν είναι υποχρεωμένες να καλύπτουν το πρόσωπο και ολόκληρο το σώμα.
Σε δεκαέξι μήνες, οι Ταλιμπάν απαγόρευσαν επίσης στις έφηβες να πηγαίνουν στα δευτεροβάθμια σχολεία και απέκλεισαν τις γυναίκες από πολλές θέσεις απασχόλησης στον δημόσιο τομέα. Ακόμη, τους απαγόρευσαν να πηγαίνουν σε πάρκα, γυμναστήρια, δημόσια λουτρά.
Για τη Μάρουα, η οποία ονειρεύεται να γίνει ζωγράφος, το να ζει στο Αφγανιστάν σήμερα είναι σαν να ζει σε φυλακή. «Δεν θέλω να είμαι φυλακισμένη. Έχω μεγάλα όνειρα και θέλω να τα κάνω πραγματικότητα».
