Οι Stranglers δεν θα υπήρχαν αν πριν από μισόν αιώνα, ο τότε 22χρονος επίδοξος κιθαρίστας και λάτρης των ασιατικών πολεμικών τεχνών J.J. Burnel δεν σταματούσε στην άκρη του δρόμου για να προσφέρει βοήθεια σε έναν νεαρό που έκανε ωτο-στοπ.
Κατά την διάρκεια της διαδρομής, οι δυο νέοι μίλησαν για μουσική και βλέποντας ότι έχουν πολλά κοινά, ο νεαρός αυτός σύστησε τον Burnel σε έναν κολλητό του φίλο, επίσης μουσικό.
Ο μουσικός αυτός ήταν ο Hugh Cornwell, αρχικός τραγουδιστής/κιθαρίστας της μπάντας. Αργότερα στο σχήμα προστέθηκε ο Jet Black [ντράμερ] και ο Dave Greenfield [πλήκτρα, πιάνο] και οι Guildford Stranglers είχαν μόλις ιδρυθεί.
Με μερικές βελτιωτικές και διορθωτικές κινήσεις – ο Burnel άρχισε να παίζει μπάσο, καθώς ο Cornwell επέμενε να αναλάβει ο ίδιος την κιθάρα – η μπάντα μετονομάστηκε στο απλούστερο Stranglers. Aποφάσισαν να φοράνε όλοι τους μαύρα ρούχα και κάπως έτσι τους κόλλησε το παρατσούκλι «Meninblack».
Αν και είναι γνωστοί ως πρωτοπόροι του βρετανικού πανκ, οι Stranglers αψήφησαν πολλές από τις συμβάσεις του μουσικού αυτού είδους με επαναλαμβανόμενες μπασογραμμές, φανταχτερά πλήκτρα εμπνευσμένα από την ψυχεδελική μουσική [ειδικά τους Doors] και σκοτεινούς, κυνικούς, ενίοτε μέχρι και άκρως λογοτεχνικούς στίχους.
Και, σε αντίθεση με τους περισσότερους συγχρόνους τους, κατάφεραν να υπάρχουν έως και σήμερα με την μπάντα να γιορτάζει φέτος τα 50 χρόνια της και να έρχεται στην Αθήνα στις 23 Ιουνίου για μια επετειακή συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.
Ο Burnel είναι το μόνο αρχικός μέλος των Stranglers που παραμένει στο συγκρότημα – οι δύο έχουν πεθάνει, ο ένας έχει απομακρυνθεί οριστικά – αλλά οι Meninblack συνεχίζουν δυνατά και δεν νιώθουν ότι έρχεται η ώρα να κρεμάσουν… τις κιθάρες και τα μπάσα τους.
«Νιώθουμε δικαιωμένοι», λέει μιλώντας στο iefimerida ο Βurnel μέσω Ζoom call. «Ξέρεις, στην αρχή όλοι μας απέρριπταν και υπήρχε μια αρκετά έντονη εχθρότητα όλης της πανκ σκηνής απέναντι στους Stranglers. Δεν ήμασταν μέρος της πανκ σκηνής του Λονδίνου με τον Malcolm McLaren και όλους τους άλλους. Επίσης, μάλλον στεναχωρήσαμε κάποιους όταν μας ζήτησαν να είμαστε το πρώτο συγκρότημα που θα έπαιζε μαζί με την Patti Smith όταν ήρθε στην Ευρώπη [για συναυλίες]».
«Τους εκνεύριζε το γεγονός ότι είχαμε πλήκτρα και πιάνο»
Η αλήθεια είναι ότι ο βρετανικός μουσικός Τύπος τούς είχε στο στόχαστρο για κάποιο διάστημα.
«Το γεγονός ότι είχαμε εντάξει πλήκτρα και πιάνο στον ήχο μας εκνεύρισε πολλούς, αλλά εμείς δεν ακολουθούσαμε κανέναν κανόνα, ούτε τις τις συμβάσεις -απλά θέλαμε να γράφουμε την μουσική που άρεσε αποκλειστικά σε μας», μού λέει μιλώντας από το σπίτι του στο Λονδίνο.
