«Δέκα νοματαίοι» επιβάλλουν τη δύναμη του όπλου στον πιο σπάνιο υγροβιότοπο της Δυτικής Ελλάδας. Την απαξιωτική περίφραση χρησιμοποίησε, αγανακτισμένος και αποκαρδιωμένος, τις προηγούμενες μέρες ο Θωμάς Κουτρούμπας, ιστορικό στέλεχος της Οικολογικής Κίνησης Πάτρας για να αποτυπώσει μια κατάσταση άγριας Δύσης που επικρατεί στον πολύτιμο υγροβιότοπο Κοτυχίου και Στροφυλιάς. Με άπειρες καταγγελίες -μερικές αιματοβαμμένες- να έχουν δει το φως της δημοσιότητας, χωρίς καμία ουσιαστική επίπτωση. Μια περίπτωση που κατέληξε στα δικαστήρια έκλεισε με απαλλακτική απόφαση, ενώ το κράτος τελεί σε παραλυσία, ελλείψει μηχανισμού: Το αιώνιο άλυτο πρόβλημα, οι όροι του οποίου χειροτέρεψαν αντί να καλυτερέψουν, παρά τις καλές προθέσεις, τις εξαγγελίες, τις διοικητικές ανασυντάξεις και βέβαια τους βαρύγδουπους χαιρετισμούς που εκδίδονται κατά την Ημέρα του Περιβάλλοντος.
Η λαθροθηρία είναι ίσως η πιο αιχμηρή εκδοχή αυθαιρεσίας που παρατηρείται στην ανοχύρωτη Στροφυλιά. Οπως έλεγε ο Θωμάς Κουτρούμπας, οργιάζουν κυνηγοί που έχουν μετατρέψει την έκταση σε τσιφλίκι τους. Μάλιστα, υπενθυμίζει την περιπέτεια μέλους της οργάνωσης, περιφερειακός σύμβουλος σήμερα της Οικολογικής Δυτικής Ελλάδας, του Κυριάκου Γαλάνη, που φωτογραφήθηκε αιμόφυρτος, έπειτα από επίθεση που δέχθηκε όταν προσπάθησε να εναντιωθεί σε λαθροκυνηγούς που προφανώς θεωρούν τους οικολόγους μορφή λίαν ενοχλητικής «πανίδας» στις συνήθειές τους. Είναι η γνωστή κοινότητα πολιτών που θεωρούν το κυνήγι καταξιωμένο παραδοσιακό σπορ και τον ζωοφιλικό ακτιβισμό παραδοξότητα. Η ομάδα αυτή νέμεται την περιοχή είτε για την αναψυχή της είτε για το οικονομικό συμφέρον της, καθώς κάποιες κατηγορίες πτηνών που μπαίνουν στο στόχαστρο, θεωρούνται βρώσιμα και εκμεταλλεύσιμα στη μαύρη αγορά.
Σύμφωνα με τον κ. Κουτρούμπα «καλός αγωγός» στη βάρβαρη αυθαιρεσία κατά της πανίδας είναι και ο χαμηλός δείκτης οικολογικής ευαισθησίας που παρατηρείται στις κοινωνικές παρυφές του κάμπου. Ανέφερε, σε αντιδιαστολή, την Αιτωλοακαρνανία όπου εκδηλώθηκε ξεσηκωμός για ένα φλαμένγκο που έπεσε θύμα λαθροκυνηγών. Εδώ τέτοιες αντιδράσεις δεν παρατηρούνται.
Είναι βέβαια γνωστό ότι η Στροφυλιά δεν έχει γνωρίσει μόνο τέτοια «περιποίηση» που διέπεται από πειρατική, μπρουτάλ αντίληψη στη διαχείριση των φυσικών πόρων, κατά τις προγονικές παρακαταθήκες. Ο υγροβιότοπος έχει ταλαιπωρηθεί από καταπατήσεις, δοκιμάζεται από νομότυπες διεκδικήσεις, σκυλεύεται από υλοτόμους, ενώ απειλείται συστηματικά και από πυρκαγιές, που αποδίδονται στον ανθρώπινο παράγοντα, κακόβουλο σε κάποιες περιπτώσεις. Δεν ξεχνάμε και τις επισκέψεις μηχανοκίνητων εκδρομέων.
Η φύλαξη έχει εξελιχθεί σε ανέκδοτο. Ο Θωμάς Κουτρούμπας έλεγε ότι οι δομές περιφρούρησης έχουν πέσει θύμα νεόκοπης γραφειοκρατίας που εισήγαγαν οι διοικητικές αναδιατάξεις, ενώ υπολογίζει σε πέντε τα πρόσωπα που είναι εντεταλμένα να εποπτεύουν μια περιοχή που περιλαμβάνει Κοτύχι, Στροφυλιά, Καϊάφα, Κυπαρισσία, Φολόη. Τον μισό δυτικό Μοριά, με άλλα λόγια.
Οι επισημάνσεις του Θωμά Κουτρούμπα, ιδρυτικού μέλους της Οικολογικής Κίνησης Πάτρας που χρονολογείται από το 1986, άγγιξαν μια άλλη πονεμένη ιστορία, που αφορά την κατάσταση του Δασυλλίου. Το οποίο, κατά την άποψη της ΟΙΚΙΠΑ, έχει εγκαταλειφθεί: Τελευταία δραστική φροντίδα σημειώθηκε επί δημαρχίας Καράβολα, σημειώνουν. Σήμερα τοΔασύλλιο, θρυλικό «δασάκι» των Πατρινών κάποια εποχή, είναι κουρασμένο, με άρρωστα πεύκα, και εκδηλώνει καθιζήσεις.
Εχει ενδιαφέρον όμως ότι το Δασύλλιο έχει εγκαταλειφθεί από την ίδια την τοπική κοινωνία που οι ορίζοντές της έχουν γίνει πεδινοί και παραλιακοί ή έχουν στραφεί σε πιο φιλόδοξους οξυγονούχους προορισμούς. Δεν βλέπεις σήμερα πολίτες να βολτάρουν στην περιοχή, ούτε να ασκούνται στα δρομάκια του, καθώς το τζόκινγκ εξυπηρετείται στα πάρκα του θαλασσίου μετώπου ενώ το αεράκι του βουνού του αναζητάμε σε πιο ρωμαλέες κορυφές. Σ’ αυτό βέβαια συνέβαλε ο ίδιος ο Δήμος διαχρονικά, καθώς δεν υποστήριξε τον ταπεινό, αλλά σωτήριο πνεύμονά του.
