«Κι αν όλα αλλάζουν βιαστικά, εμείς σας τραγουδάμε φωναχτά το ευχαριστώ, βγαλμένο μέσα απ’ την καρδιά», τραγουδούν οι μαθητές του 10ου Δημοτικού Σχολείου Ξάνθης και των Δημοτικών Διομήδειας και Ερασμίου, στέλνοντας μελωδικό μήνυμα αγάπης στους εκπαιδευτικούς για τον αγώνα που έδωσαν – και συνεχίζουν να δίνουν – σε αυτόν τον έναν αυτό χρόνο πανδημίας, ώστε να ανταπεξέλθουν στις πρωτόγνωρες συνθήκες διδασκαλίας.
“Το πιο μεγάλο ευχαριστώ” λέγεται το τραγούδι που, όπως εξηγεί στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η αναπληρώτρια δασκάλα μουσικής στο 10ο Δημοτικό Ξάνθης, Ιωάννα Αμπατζίδου, είναι αφιερωμένο «σε όλους τους εκπαιδευτικούς όλων των σχολείων και βαθμίδων της χώρας για τον αγώνα και την προσπάθεια που κάνουν κάτω απ’ αυτές τις πρωτόγνωρες για όλους συνθήκες, ώστε να μη χαθεί όσο γίνεται η επαφή των μαθητών με τους συμμαθητές τους, τους δασκάλους τους και τα μαθήματά τους».
Το τραγούδι διδάχθηκε διά ζώσης λίγο πριν από το τελευταίο κλείσιμο των Δημοτικών και στη συνέχεια οι μαθητές δούλεψαν κι έστειλε ο καθένας ξεχωριστά το δικό του βιντεάκι από το σπίτι.
Τους στίχους και τη μουσική έγραψε η Ιωάννα Αμπατζίδου, η οποία είχε επίσης την ευθύνη της ενορχήστρωσης και έπαιξε και πιάνο, συνοδεύοντας τους μαθητές της, που τραγούδησαν κι έπαιξαν μεταλλόφωνο. Την προσπάθεια πλαισίωσε με υποδειγματικό τρόπο μια ομάδα ανθρώπων και συγκεκριμένα: στο βιολοντσέλο η Αθηνά Αμπατζίδου, στο βιολί η Μαρία Μανάνα και οι δύο δασκάλες μουσικής στην Πρωτοβάθμια Ξάνθης – στην κιθάρα και το μπάσο ο Κώστας Βόιτσος, ο οποίος ανέλαβε την επεξεργασία του ήχου και όλο το υλικό από τα βιντεάκια που έστειλαν οι μαθητές προκειμένου να γίνει το τελικό βίντεο.
Έμπνευση της Ιωάννας Αμπατζίδου υπήρξαν, όπως εξηγεί, οι ίδιοι οι μαθητές της. «Τα παιδιά αγαπούν ιδιαίτερα το τραγούδι και το μάθημα της χορωδίας. Ωστόσο, τον τελευταίο χρόνο, λόγω της ιδιαίτερης κατάστασης που ζούμε με την πανδημία, μας έχουν δοθεί οδηγίες να προσπαθήσουμε στο μάθημα της μουσικής να τραγουδάμε όσο το δυνατόν λιγότερο, με σκοπό την όσο γίνεται μικρότερη επαφή των μαθητών με οποιοδήποτε τρόπο, έτσι και την επαφή μέσω του τραγουδιού. Είναι κάτι που είχε στεναχωρήσει εξαρχής τα παιδιά γιατί αυτό οδήγησε και στην παύση του μαθήματος της χορωδίας, το οποίο και δίδασκα εθελοντικά πέραν του σχολικού μου ωραρίου για 3 χρόνια. Μέσα σε αυτές τις νέες συνθήκες, όμως, μάθαμε να προσαρμοζόμαστε και εμείς αλλά και να προσαρμόζουμε τα αντικείμενα που διδάσκουμε», λέει η νεαρή δασκάλα, η οποία δεν σταματά να δημιουργεί με τους μαθητές της.
