Η Leslie είναι μία γυναίκα που κατέληξε να λιμοκτονεί, κακοποιημένη, ενώ ο σύζυγός της κατάφερε να αρπάξει πάνω από 230.000 ευρώ από τους κοινούς τους λογαριασμούς στη διάρκεια της σχέσης τους. Το χειρότερο είναι ότι η κακοποίησή της δεν έληξε με το τέλος της σχέσης.
Στην αρχή, η Leslie ήταν χαρούμενη και ένιωθε ασφαλής στον γάμο της. Μετά την πρώτη τους επέτειο, τα πράγματα πήραν διαφορετική τροπή.
Η Leslie ήταν μία 40χρονη ανύπαντρη και εργαζόμενη μητέρα με τρία μεγάλα παιδιά, όταν ερωτεύτηκε έναν άνδρα, ο οποίος όμως θα μετέτρεπε τη ζωή της σ’ έναν εφιάλτη. Στην αρχή της σχέσης τους, ο Liam είχε δουλειά, είχε ίδια ενδιαφέροντα με τη Leslie και την βοηθούσε με τα παιδιά. H Leslie δεν ήθελε να παντρευτεί, όμως ο Liam την έπεισε.
Όταν παντρεύτηκαν, ο Liam άρχισε να παίρνει τον έλεγχο των πάντων, σωματικά, συναισθηματικά και οικονομικά, κακοποιώντας την για περισσότερο από μία δεκαετία. Η Leslie ήξερε ότι, αν δεν τον εγκατέλειπε, θα πέθαινε, όμως ακόμη και όταν έφυγε απ’ τη σχέση, εκείνος συνέχιζε να την οικονομική της αφαίμαξη-και εξακολουθεί έως και σήμερα. Συνολικά, της έχει πάρει πάνω από 230.000 ευρώ και δεν προβλέπεται να σταματήσει.
Πριν από τον γάμο τους, ο Liam την είχε πείσει να πουλήσει το οικογενειακό της σπίτι και η γυναίκα χρησιμοποίησε τα χρήματα για προκαταβολή για την από κοινού αγορά ακινήτου. Ύστερα άνοιξαν κοινό λογαριασμό και λίγο αργότερα εκείνος σταμάτησε να δουλεύει. «Ανέλαβα την πλήρη οικονομική ευθύνη για όλα», δήλωσε η Leslie, από τα ενυπόθηκα δάνεια έως τους λογαριασμούς και τα αυτοκίνητα, τις διακοπές και τις αποταμιεύσεις.
«Μού είχε πει ότι θα έβαζε όλους τους μισθούς του στον κοινό μας λογαριασμό όταν θα δούλευε-πράγμα που δεν κράτησε πολύ. Είχε πείσει την οικογένεια και τους φίλους ότι πρόσφερε τα περισσότερα στο σπίτι, αλλά στην πραγματικότητα όλα τα έκανα εγώ. Αγόραζε ακριβά αυτοκίνητα, τηλέφωνα και ρούχα από τον κοινό μας λογαριασμό, αλλά δεν έβαζε ποτέ χρήματα».
Μετά από έναν χρόνο σχέσης, ο Liam την έπεισε να αλλάξει το επίθετό της. «Τότε άλλαξαν όλα. Στην πρώτη μας επέτειο, μου επιτέθηκε σωματικά για πρώτη φορά, πετώντας με κάτω. Με γρονθοκόπησε και με έβρισε. Δεν γνωρίζω καν την αιτία. Είχα σοκαριστεί και έπεισα τον εαυτό μου ότι ήταν μία εξαίρεση».
“Η σωματική κακοποίηση έκρυβε για καιρό την οικονομική αφαίμαξη”
«Όμως, όσο περνούσε ο καιρός, τόσο πιο σκληρή γινόταν η κακοποίηση. «Με έριχνε από τις σκάλες, με κλείδωνε σε ένα δωμάτιο με αποτέλεσμα να πηγαίνω να μένω σε συγγενείς και, όταν επέστρεφα ήταν πολύ γλυκός για έξι μήνες», περιγράφει η Leslie. «Πέντε χρόνια μετά, η κατάσταση κλιμακώθηκε και φοβόμουν κάθε μέρα. Μου επιτίθετο και με έλεγε άσχημη, γριά και άχρηστη».
Η σωματική και συναισθηματική κακοποίηση που μου προκαλούσε, λειτουργούσε ως καμουφλάζ για την οικονομική εκμετάλλευση. «Ξόδευε απίστευτα ποσά και αναγκάστηκα να δουλεύω υπερωρίες, κάτι που με απομόνωσε περισσότερο».
«Ενώ δεν με απομόνωνε σκόπιμα από τους φίλους και την οικογένειά μου, αυτό κατέληξε να συμβαίνει έμμεσα. Ήταν τόσο ύπουλη τακτική που δεν συνειδητοποιούσα τότε ότι επρόκειτο για οικονομική εκμετάλλευση» λέει.
Η Leslie ήθελε να εγκαταλείψει τον γάμο, όμως ο Liam την απειλούσε. «Μού έλεγε ότι θα με σκοτώσει, αφού πρώτα βλάψει τα παιδιά μου. Η μεγαλύτερη ανησυχία μου ήταν η ασφάλεια των παιδιών μου», περιγράφει η γυναίκα. «Το ξέρω ότι οι απειλές του ήταν πραγματικές. Σκεφτόμουν «έχω τη δυνατότητα να φύγω; Πού θα μείνω; Πού θα είμαι ασφαλής;»
Κατά τα τελευταία χρόνια του γάμου της, η κακοποίηση έβλαψε σοβαρά τη Leslie με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εργαστεί. «Ήμουν τόσο αγχωμένη λόγω της οικονομικής μου κατάστασης, είχα αποκτήσει προβλήματα κινητικότητας από το ξύλο που μού έριχνε», θυμάται χαρακτηριστικά.
«Βασίστηκα πάνω του, και εκείνος μου πετούσε νερό, μού έκρυβε το φαγητό, έφευγε για μέρες και με άφηνε να λιμοκτονώ. Είμαι σίγουρη ότι με δηλητηρίαζε μέσω της φαρμακευτικής αγωγής».
Μετά από μία έντονη και βίαιη επίθεση εναντίον της, η Leslie κατέληξε σε «άθλια κατάσταση» και ήξερε ότι θα ήταν δύσκολο να φύγει. «Κάλεσα την αστυνομία και μεταφέρθηκα στο νοσοκομείο. Ήξερα ότι, αν επέστρεφα, θα πέθαινα, η οικογένειά μου θα με έχανε», είπε.
Μετά τη νοσηλεία της, η Leslie επέστρεψε στο σπίτι ώστε να μαζέψει τα πράγματά της και, τότε είδε ότι άνδρας της είχε διαλύσει όλα της τα έπιπλα και τα υπάρχοντά της. «Τα ρούχα μου ήταν σχισμένα και υπήρχε τίποτα να φορέσω», εξήγησε. Ο Liam συνελήφθη αλλά ο ανακριτής αποφάσισε να μην ασκήσει δίωξη.
Το χρηματοκιβώτιο της Leslie, στο οποίο φυλούσε τις ταυτότητές της, τις τραπεζικές της κάρτες και έγγραφα, είχε αδειάσει. «Δεν είχα τίποτε που να αποδεικνύει ποια ήμουν και η αστυνομία δεν βοηθούσε», είπε η γυναίκα. «Ούτε οι τράπεζες μπορούσαν να με βοηθήσουν. Όταν απέκτησε πρόσβαση στους λογαριασμούς μου, μού πήρε και την τελευταία δεκάρα. Πήρε αρκετά για να την προκαταβολή μίας κατοικίας από τον τραπεζικό λογαριασμό και τις χρεωστικές κάρτες που ήταν στ’ όνομά μου».
“Έμεινα άστεγη”
Της εξήγησαν ότι δεν μπορούσε να έχει τα προνόμια της στέγασης επειδή το σπίτι είχε βγει προς πώληση, και η επικαρπία είχε οριστεί στο όνομά της έστω και αν οι λογαριασμοί είχαν παγώσει. «Ήμουν άστεγη. Για δύο χρόνια φιλοξενούμουν σε σπίτια φίλων και με στήριζε μία οργάνωση για κακοποιημένες γυναίκες για την μεταφορά και τα αναγκαία να ζήσω. Από την πώληση του σπιτιού δεν κράτησα τίποτα αφού τα έδωσα όλα στα συσσωρευμένα χρέη από τους κοινούς λογαριασμούς».
Ο Liam αρνήθηκε να τις δώσει τις βεβαιώσεις που χρειάζονταν ώστε να κλείσει τους κοινούς λογαριασμούς, τα ασφάλιστρα, τα συνταξιοδοτικά που πλήρωνε η Leslie. Έως την ημέρα εκείνη, δεν μπορούσε να κινήσει δικαστικές διαδικασίες. «Η οικονομική εκμετάλλευση δεν σταμάτησε με τη λήξη της σχέσης», εξήγησε η Leslie, η οποία εξακολουθεί να ζει υπό το καθεστώς του φόβου. «Έπρεπε να μετακομίσω και να ελέγχω τα παράθυρα και τις πόρτες πέντε φορές προτού κοιμηθώ κάθε βράδυ. Για επτά χρόνια, δεν μπορούσα να κοιμηθώ χωρίς τα φώτα να είναι αναμμένα. Πλέον, φοβάμαι ότι δεν θα έχω λεφτά ούτε για την κηδεία μου. Έχω δουλέψει τόσο πολύ ως ανύπαντρη μητέρα και δεν μπορώ να στηρίξω τα παιδιά μου. Νιώθω ενοχές και απέραντη θλίψη».
Το μήνυμά της προς τις γυναίκες
Πλέον, η Leslie δραστηριοποιείται για μία φιλανθρωπική οργάνωση για την οικονομική διάσωση των θυμάτων κακοποίησης στο Ηνωμένο Βασίλειο και έχει ανακτήσει την αυτοπεποίθησή της, μπορώντας πλέον να μιλά για την εμπειρία της: «Θεωρώ πολύ σημαντικό να ενημερώνω τις γυναίκες για την οικονομική εκμετάλλευση και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να συμβεί, ανεξάρτητα από το υπόβαθρο, το επάγγελμα ή το πόσο καλοί δείχνουν στην αρχή», σημειώνει η Leslie.
Πρόσφατες έρευνες της μη κυβερνητικής οργάνωσης για την προστασία των θυμάτων της οικονομικής εκμετάλλευσης δείχνει ότι μία στις πέντε γυναίκες στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει υποστεί οικονομική εκμετάλλευση και έχουν στερηθεί την πρόσβαση σε τροφή, είδη υγιεινής και φάρμακα. Ο πρόεδρος της οργάνωσης, Nicola Sharp-Jeffs, δήλωσε: «Η οικονομική εκμετάλλευση δεν τελειώνει με τη φυγή του θύματος. Σε πολλές περιπτώσεις, οι θύτες αυξάνουν τον οικονομικό έλεγχο μετά τον χωρισμό καθώς δεν έχουν άλλες μεθόδους κακοποίησης όταν το θύμα έχει φύγει».
Σύμφωνα με τον Nicola, οι αρχές δεν παίρνουν την οικονομική εκμετάλλευση όσο σοβαρά θα έπρεπε. «Αν και πλέον έχει ποινικοποιηθεί η εκμετάλλευση μετά τον χωρισμό, το ποινικό σύστημα εξακολουθεί να προστατεύσει τα θύματα και τις επιζώσες», σημειώνει. «Πολλές επιζήσασες αναφέρουν ότι η αστυνομία έχει παραβλέψει τις αποδείξεις της οικονομικής τους εκμετάλλευσης, ενώ οι λίγες που κατάφεραν να οδηγήσουν τον θύτη στο δικαστήριο, δεν αποζημιώθηκαν επαρκώς απ’ τη δικαιοσύνη».
Προσθέτει: «Καλούμε σε αναγκαία εκπαίδευση πάνω στην οικονομική εκμετάλλευση όλων των επαγγελματιών της δικαιοσύνης ώστε οι αστυνομικές αποδείξεις να μπορούν να στηρίζουν τη δικαστική δίωξη με στόχο τη δικαιότερη αποζημίωση των θυμάτων. Οι γυναίκες που έχουν πέσει θύματα οικονομικής εκμετάλλευσης πρέπει να έχουν πρόσβαση σε συμβουλευτικές υπηρεσίες που θα τους βοηθούν να αυξήσουν το εισόδημά τους και το απομακρύνουν απ’ τον θύτη ώστε να μπορούν με ασφάλεια να χτίσουν ξανά τη ζωή τους».
