Για τις στιγμές που βίωσε στο μοιραίο τρένο στα Τέμπη μίλησε ο 20χρονος φοιτητής Ανδρέας Αλικανιώτης, που μπόρεσε μέσα στην τραγωδία να απεγκλωβίσει συνεπιβάτες του από το δεύτερο βαγόνι, σώζοντας ανθρώπινες ζωές. «Έκανα αυτό που ένιωθα να κάνω ως άνθρωπος», λέει ο ίδιος.
«Εκείνη την ώρα σκέφτηκα τρία πράγμα. Αναρωτιόμουν αν είναι αλήθεια αυτό που συνέβη, ότι θα φύγω και δεν θα προλάβω να χαιρετήσω τους δικούς μου ανθρώπους και τουλάχιστον να φύγω ακαριαία, να μην καώ ζωντανός», είπε ο Ανδρέας Αλικανιώτης στον ΣΚΑϊ.
Λίγο πριν τη στιγμή της σύγκρουσης, ο ίδιος συνομιλούσε με φίλους του, για να τον παραλάβει κάποιος από τον σταθμό, αφού το τρένο είχε καθυστέρηση. «Εκείνη την ώρα έγινε η σύγκρουση. Την ώρα της έκρηξης βρέθηκα στον αέρα μαζί με τρεις συμφοιτητές μου, όλοι βρισκόμασταν στο δεύτερο βαγόνι», είπε.
Τότε, παντού υπήρχε σκοτάδι, έβλεπε φωτιές και σπινθήρες, ενώ η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική λόγω των αναθυμιάσεων από τα καμμένα υλικά. Ο ίδιος και οι συμφοιτητές του κατάφεραν να πηδήξουν από τα παράθυρα της πάνω πλευράς. Όπως είπε, ο ίδιος και όσοι μπορούσαν βοηθούσαν κόσμο να βγει από το βαγόνι. Όσοι ήταν σε θέση πηδούσαν από ύψος 3-4 μέτρων.
«Φοβήθηκα ότι θα φύγω και δεν θα προλάβω να χαιρετήσω τους δικούς μου»
Ο Ανδρέας Αλικανιώτης θυμάται τις δραματικές στιγμές που βίωσε. «Ο κόσμος έφευγε μακριά από τη φωτιά, μιλούσε στα κινητά, άλλοι ήταν σωριασμένοι στο χωράφι, άλλοι πάλευαν με τον πόνο και την αγωνία αν θα καταφέρουν να ζήσουν».
Όταν κατάλαβε ότι είναι καλά, προσπάθησε να σώσει συνεπιβάτες του. «Είχα την ψυχραιμία να βοηθήσω κόσμο να βγει και δεν ήμουν μόνος μου σε αυτό. Όλοι όσοι μπορούσαμε βοηθήσαμε».
Είπε ακόμη ότι έκανε 25 λεπτά να βγει από το βαγόνι και μετά τηλεφώνησε στην μητέρα του.
«Δεν νοείται να μην υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας, να μην υπάρχουν μέτρα ασφαλείας, μιλάμε για ανθρώπινες ζωές» είπε και κατέληξε: «Δεν θα ξανάπαιρνα το τρένο, όχι επειδή φοβάμαι, αλλά επειδή δεν θα ήθελα να ξαναδώσω τα χρήματά μου σε τέτοιους ανθρώπους».
